Αν υπήρξε ποτέ μια υποψία αυτοκριτικής για την κυβερνητική αποτυχία της περιόδου ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αυτή ήρθε μέσω της περίφημης δήλωσης ότι «δεν ελέγξαμε όλους τους αρμούς της εξουσίας».
Τη δήλωση έκανε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας τον Ιανουάριο του 2020, στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, προσπαθώντας να εξηγήσει γιατί, ενώ κατέλαβαν την κυβέρνηση, δεν κατέλαβαν την εξουσία.
«Δεν ελέγξαμε όλους τους αρμούς της εξουσίας, δεν πήραμε τα κλειδιά της πραγματικής εξουσίας», είχε πει.
Οι «αρμοί» δεν ήταν ρητορική φιγούρα. Αφορούσαν τη δημόσια διοίκηση, τη Δικαιοσύνη, τα ΜΜΕ και τις ρυθμιστικές αρχές. Δηλαδή, ό,τι θεωρείται θεσμικό αντίβαρο σε ένα κράτος δικαίου. Ή για κάποιους άλλους, ό,τι πρέπει να ελέγχεται για να λειτουργεί «σωστά».
Πέρασαν μερικά χρόνια, ήρθαν τρεις-τέσσερις εκλογικές συντριβές, η Κουμουνδούρου διαλύθηκε σε ρεύματα, υπορεύματα και μικρο-μαρξιστικές φράξιες, και ο κ. Τσίπρας επανεμφανίζεται. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, στην πρόσφατη εμφάνισή του στο Μέγαρο Μουσικής, παρουσίασε το νέο σχέδιο πολιτικής επανόδου. Και — ω του θαύματος — μίλησε για την ανάγκη ενίσχυσης των «θεσμικών αντιβάρων» ως προϋπόθεση για την εύρυθμη λειτουργία της δημοκρατίας.
Με απλά λόγια, το 2025, υποστηρίζει τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που έλεγε το 2020. Όπως και τότε, κυβερνούσε από το 2015 έως το 2019 εφαρμόζοντας τα ακριβώς αντίθετα από όσα διακήρυσσε την περίοδο 2010–2014.
Δεν είναι εξαίρεση, είναι κανονικότητα. Είναι το trademark του.
Η νέα στρατηγική επιστροφής του κ. Τσίπρα έχει δύο προβλήματα:
Το παρελθόν της κωλοτούμπας του 2015, που τον στιγμάτισε πολιτικά.
Το νέο του αφήγημα, που επιχειρεί να τον επανεντάξει στο «συστημικό μπλοκ», εκεί δηλαδή όπου ποτέ δεν τον πίστεψαν και ποτέ δεν τον δέχθηκαν πραγματικά.
Κι εδώ αναδεικνύεται το βασικό στρατηγικό αδιέξοδο:
Η ελληνική κοινωνία — δημοσκοπικά και εκλογικά — είναι χωρισμένη στα δύο: το συστημικό μπλοκ (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, μερίδα ΣΥΡΙΖΑ) και το αντισυστημικό, που κινείται μεταξύ Κωνσταντοπούλου, Βελόπουλου και λοιπών εξωσυστημικών δυνάμεων.
Ο Τσίπρας κατάφερε να ανέλθει στην εξουσία το 2015 όταν ένωσε τις αντισυστημικές δυνάμεις της αριστεράς και της δεξιάς κάτω από την ομπρέλα του ΣΥΡΙΖΑ. Όταν όμως η εξουσία τον έφερε σε επαφή με την πραγματικότητα και η στροφή στον ρεαλισμό έγινε αναγκαστική, οι παλιοί σύμμαχοι αποχώρησαν — και οι ήττες έγιναν μόνιμες.
Από το 2015 και μετά, οι αντισυστημικοί δεν τον συγχωρούν, κινούνται πια αλλού. Κι από την άλλη, οι συστημικοί δεν τον εμπιστεύτηκαν ποτέ — και δύσκολα θα το κάνουν τώρα.
Ούτε αρμοί, ούτε αντίβαρα, ούτε παραπλανητικά διαγγέλματα μπορούν να το αλλάξουν αυτό.
Μηνύματα Αναγνωστών 1: Το πρόβλημα της Τουρκίας…
Καλημέρα σας κύριε Στούπα,
Όπως λέτε συχνά οι εξελίξεις δεν ανακοινώνονται από επίσημους αναλυτές και μέσα ενημέρωσης! Διαφαίνονται σε μικρά πλην όμως ουσιαστικά φαινόμενα της καθημερινότητας.
Με αφορμή το σημερινό σας άρθρο, θα ήθελα να μοιραστώ την προσωπική, συγκλονιστική για εμένα εμπειρία πριν από περίπου 2 μήνες στην Αλεξανδρούπολη.
Η πόλη ήταν μισή με τουρκικά αυτοκίνητα και για να μην μπω σε λεπτομέρειες, δεν μπορούσα μετά από 10 τηλέφωνα (χωρίς να είμαστε σε αιχμή τουριστικής περιόδου) να βρω ένα κατάλυμα για ένα ύπνο με την κόρη μου! Λίγο πριν μεταβώ στην Κομοτηνή (όπου και εκεί οριακά βρήκα) κατάφερα και βρήκα ένα δωμάτιο με ιδιαίτερες συνθήκες!
Σε συζητήσεις με το προσωπικό για να καταλάβω τι γίνεται, μου είπαν ότι έρχονται οι Τούρκοι γιατί είναι πιο φθηνά να ψωνίσουν και να ζήσουν στην Ελλάδα ένα Σαββατοκύριακο παρά στην Τουρκία! Μα τους λέω «εμείς πηγαίναμε στη Βουλγαρία και Τουρκία για φθηνή βενζίνη και καθημερινά ψώνια». Μου λέει η υπάλληλος : «πλεόν έρχονται οι Τούρκοι και γεμίζουν ψώνια από Σούπερ μάρκετ».
Απίστευτο! Η Ελλάδα του σκληρού ευρώ είναι ελκυστικό προορισμός για την κραταιά Τουρκία με το δικό της νόμισμα και την βαριά βιομηχανία!!!
Πείτε μου ένα παράδειγμα διαφορά κόστους ζήτησα από την υπάλληλο εγώ πηγαίνω κάθε εβδομάδα εδώ και 10 χρόνια στην Αδριανούπολη λόγω υποχρεώσεων του συζύγου. Πριν από 2 χρόνια ένα καλό γλυκό, για παράδειγμα λουκούμι κόστιζε 14€ / κιλό. Σήμερα κοστίζει 45€/κιλό για να καταλάβεις τη διαφορά. Αυτό σημαίνει ότι το 90 % του πληθυσμού έχει σοβαρούς περιορισμούς.
Εντυπωσιάστηκα από τη μικρή έρευνα και εμπειρία που είχα. Φυσικά, μπορείτε εύκολα να τα διασταυρώσετε. Το ζήτημα είναι σε ποιο βαθμό είμαστε έτοιμοι ως γείτονες για τα απόνερα (πολλαπλών μορφών) μια πλημμύρας στην Τουρκία, που λογικά είναι θέμα χρόνου.
Σας ευχαριστώ πολύ
--
Andras Christos
