Η εικόνα της καλοζωισμένης Σουηδής Γκρέτα Τούνμπεργκ να πλέει με πολυτελές ιστιοφόρο στη Μεσόγειο για να «σπάσει» την πολιορκία της Χαμάς στη Γάζα από το Ισραήλ, αποτελεί το απόλυτο σύμβολο της αυτοχειρίας των δυτικών Δημοκρατιών στα πόδια των πιο σκοτεινών κατσαπλιάδων του Τρίτου Κόσμου.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.
Κανείς δεν αμφισβητεί ότι οι Παλαιστίνιοι έχουν δικαίωμα σε πατρίδα. Είχαν, μάλιστα, την ευκαιρία να την αποκτήσουν. Οι Συμφωνίες του Όσλο το 1993 προέβλεπαν ακριβώς αυτό:
- Τη δημιουργία της Παλαιστινιακής Αρχής,
- Τη σταδιακή αποχώρηση του Ισραήλ από τη Δυτική Όχθη και τη Γάζα,
- και τη διπλή αναγνώριση: του Ισραήλ από την ΟΑΠ και της ΟΑΠ από το Ισραήλ ως εκπροσώπου των Παλαιστινίων.
- Στη συμφωνία προβλεπόταν και η έναρξη διαπραγματεύσεων για τα τελικά ζητήματα: Ιερουσαλήμ, σύνορα, πρόσφυγες, εποικισμοί, ασφάλεια και φυσικοί πόροι. Ήταν μια ιστορική ευκαιρία.
Αλλά η Χαμάς και η Ισλαμική Τζιχάντ, ποτέ δεν αποδέχθηκαν τις συμφωνίες. Οργάνωσαν τρομοκρατικές επιθέσεις, αποσταθεροποίησαν το κλίμα, διέλυσαν τη διαδικασία. Και το χειρότερο; Ο λαός της Γάζας τους έφερε στην εξουσία. Οι εξτρεμιστές ισλαμιστές κατέσφαξαν την παλαιστινιακή ηγεσία της ΟΑΠ, επέβαλαν θεοκρατική δικτατορία και μετέτρεψαν τη Γάζα σε ένα προκεχωρημένο φυλάκιο του ριζοσπαστικού Ισλάμ.
Το αποτέλεσμα; Η «ειρηνική συνύπαρξη» αποδείχθηκε φαντασίωση. Και στο Ισραήλ, η ενίσχυση των ακραίων φωνών ήρθε σαν απάντηση.
Σήμερα, τα απομεινάρια της Χαμάς χρησιμοποιούν- όπως έκαναν πάντα- τον άμαχο πληθυσμό της Γάζας ως ανθρώπινη ασπίδα. Το Ισραήλ αποφάσισε να ανακτήσει τον έλεγχο της περιοχής και, για να εξαρθρώσει τη Χαμάς, ζητά τη μετακίνηση του πληθυσμού προς το νότο ώστε να απομονώσει τους τρομοκράτες.
Η Χαμάς απαντά με το τελευταίο της όπλο: την επίκληση της “ανθρωπιστικής κρίσης”, την οποία, βεβαίως, δημιούργησε η ίδια. Και η Δύση καταπίνει αμάσητο το αφήγημα.
Ο ανθρωπισμός της Δύσης αποδεικνύεται επιλεκτικός και αυτοκτονικός. Γιατί οι τζιχαντιστές, πέρα από τη διάλυση του Ισραήλ, έχουν και έναν ακόμη στόχο: Τον ολοκληρωτικό πόλεμο ενάντια στη Δύση και στις αξίες της – στις ατομικές ελευθερίες, στην ισότητα των φύλων, στην κοσμική Δημοκρατία.
Η ειρωνεία; Οι ίδιοι οι «αλληλέγγυοι» της Χαμάς – από ακτιβίστριες μέχρι κουλτουριάρηδες φοιτητές – θα ήταν τα πρώτα θύματα αν ζούσαν κάτω από το καθεστώς που υπερασπίζονται. Και όμως, συντάσσονται αφελώς με εκείνους που θα τους λιθοβολούσαν.
Πού οφείλεται λοιπόν αυτή η τυφλότητα;
Στην απώλεια πυξίδας, στη συστημική ενοχικότητα της Δύσης, και στη μεταμοντέρνα σύγχυση που εξισώνει τη θυματοποίηση με την ηθική ανωτερότητα.
Η πραγματικότητα όμως δεν εξισώνεται. Και η υποκρισία των «ανθρωπιστών» που φλερτάρουν με τους εχθρούς του Διαφωτισμού, δεν είναι απλώς αφελής. Είναι επικίνδυνη.
Mήνυμα 1: Περί Λιβύης
Αγαπητέ κ. Στούπα,
Διάβασα μόλις το άρθρο σας για τα πλεονεκτήματα μιας καλής διαπραγμάτευσης με την Τουρκία κι αμέσως σκέφτηκα την Λιβύη.
Ένας κατσαπλιάς στην κυριολεξία αδιαφορεί για έναν οικονομικό και στρατιωτικό γίγαντα στα Βόρεια του κάνοντας τα γλυκά μάτια σε έναν άλλο γίγαντα στα Βορειοανατολικά του.
14 χρόνια στις επιχειρήσεις έχω καταλάβει πως όταν ο αδύναμος στο παίζει τσίφτης παρά τις προσπάθειες που έχεις κάνει για μια συμφωνία (άλλωστε η Ελλάς είναι μια εντελώς ειρηνική χώρα) ασκείς πίεση μέχρι να καταλάβει την θέση του.
Παράδειγμα μας οι Γάλλοι, που όταν πήγαν κάποιοι γνωστοί μας να αλλάξουν το status quo στην Αν. Μεσόγειο ισοπέδωσαν τα πάντα σε μια νύχτα με τα Ραφάλ τους.
Εμείς και Ραφάλ έχουμε (μην τα εξαντλούμε μόνο σε δοκιμαστικές πτήσεις με πλήρη οπλισμό πάνω από το οροπέδιο του Φενεού), και συμφέροντα έχουμε να υπερασπιστούμε, το δίκαιο με το μέρος μας έχουμε, τους πόρους τους έχουμε και με το παραπάνω(άξιο προσωπικό, εξαιρετικό οπλισμό, βάσεις με μεγάλη εγγύτητα) γιατί δεν κάνουμε μια μικρή ανώδυνη επίδειξη δύναμης στους κατσαπλιάδες;
Για να καταλάβουν πως η Κρήτη είναι πολύ κοντά τους κι ο,τι θέλουμε το βλέπουμε και κυρίως πως εκτός από μεγαλύτερη δύναμη είμαστε και αποφασισμένοι να γίνουμε μεγαλύτεροι και ισχυρότεροι σε έναν κόσμο που αυτό απαιτεί;
Το μήνυμα θα το πάρουν κι αλλού λογικά και όλοι θα είναι πιο ήρεμοι μια και όταν τα σκυλιά κάνουν βόλτα οι κότες μπαίνουν στο κοτέτσι λεν στο χωριό μου.
Ξεκαθαρίζω πως δεν είμαι πολεμοχαρής αλλά όταν δίνουμε ως φορολογούμενοι έναν σκασμό λεφτά σε εξοπλισμούς, είναι απαίτηση όταν έρθει η ώρα να χρησιμοποιούμε αυτούς τους πόρους χειρουργικά και προς το συμφέρον μας. Αρκετά πια με τις γεωπολιτικές φάπες από τους κάθε λογής γυρολόγους και ναρκέμπορους Βόρεια, Ανατολικά και Νότια.
Η Ελλάδα ήταν είναι και πρέπει να παραμείνει φάρος δημοκρατίας, σταθερότητας και ειρήνης στην περιοχή. Και τον ρόλο αυτό τον εκπληρώνεις όχι μόνο με άμυνα αλλά και με λελογισμένη επίθεση όταν απαιτείται να σφίξουν λίγο τα γάλατα.
Καλό βράδυ, καλές γραφές.
Ευχαριστώ για τον πολύτιμο χρόνο σας
ΝΚ
