Τις τελευταίες ημέρες, η Κρήτη ζει κάτι περισσότερο από μια «κρίση μεταναστευτικών ροών». Ζει αυτό που η διπλωματική αργκό αποκαλεί «υβριδική απειλή» και η κοινή λογική κατανοεί ως εισβολή με μη στρατιωτικά μέσα.
Από τις αρχές του έτους έχουν αποβιβαστεί περίπου 8.000 παράνομοι μετανάστες, με πάνω από 1.200 μόνο τις τελευταίες τρεις ημέρες. Η συντριπτική πλειοψηφία: άνδρες στρατεύσιμης ηλικίας, προερχόμενοι μέσω Λιβύης, υπό τη σκιά της Τουρκίας και με ρωσική γεωπολιτική κάλυψη. Το έργο του Έβρου το 2020 ανεβαίνει ξανά, αυτή τη φορά σε νότια σκηνή, με φόντο το Λιβυκό Πέλαγος.
Η Ελλάδα, δεμένη χειροπόδαρα με διεθνείς δεσμεύσεις, δεν έχει το δικαίωμα να αποτρέψει πλόες ούτε να προβεί σε απελάσεις. Η Σύμβαση της Γενεύης του 1951 — ένα θεσμικό κατάλοιπο του μεταπολεμικού ανθρωπισμού — δεσμεύει τη χώρα, ακόμη κι αν η ίδια η πραγματικότητα την έχει ξεπεράσει κατά δεκαετίες.
Και εδώ προκύπτει το πραγματικό δίλημμα:
Πώς απαντάς σε μια υβριδική εισβολή όταν δεν σου επιτρέπεται καν να υψώσεις σύνορα;
Η αποχώρηση από τη Σύμβαση θα αποτελούσε διπλωματική αυτοχειρία. Η παραμονή σε αυτή, όμως, ισοδυναμεί με αποδοχή σταδιακής πληθυσμιακής αποδόμησης, με εργαλείο την ίδια τη νομική ερμηνεία του όρου «πρόσφυγας».
Η αριθμητική είναι αμείλικτη:
Η Αφρική το 1950 είχε 220 εκατ. πληθυσμό — σήμερα 1,5 δισ. και το 2100 αναμένεται 3,8 δισ.
Η Ασία από 1,5 δισ. πήγε στα 4,8 δισ.
Η Ευρώπη από 550 εκατ. το 1950, ίσως πέσει κάτω από 600 εκατ. στο τέλος του αιώνα.
Αν μετακινηθεί έστω και το 2-3% αυτού του πληθυσμού προς την Ευρώπη, το «ευρωπαϊκό μοντέλο» δεν θα μεταρρυθμιστεί — θα καταρρεύσει.
Οι ρομαντικές φαντασιώσεις περί «εκδίκησης της αποικιοκρατίας» που πλασάρει η δυτική αριστερά είναι απλουστεύσεις της παιδικής χαράς. Η αλήθεια είναι πως ο υπερπληθυσμός στις χώρες προέλευσης δεν είναι προϊόν καταπίεσης, αλλά της δυτικής βοήθειας, των εμβολίων και της φαρμακολογίας. Η «ετικέτα του πρόσφυγα» έχει μετατραπεί σε πολιτικό όπλο, εμπορικό προϊόν και εργαλείο αποσταθεροποίησης. Κράτη, ΜΚΟ και διακινητές παίζουν με το status, η ΕΕ κοιτάζει και η Ελλάδα σηκώνει το βάρος.
Όμως τα κράτη που δεν μπορούν να ελέγξουν ποιος μπαίνει στο έδαφός τους, απλώς παύουν να είναι κράτη.
Αν δεν υπάρξει άμεση ευρωπαϊκή αναθεώρηση της Σύμβασης του 1951, με διαχωρισμό μεταξύ πραγματικών διωκόμενων και οργανωμένων μετακινούμενων πληθυσμών, η επόμενη φάση δεν θα αφορά νομικά κείμενα.
Θα αφορά εσωτερική αστάθεια, κοινωνική σύγκρουση και δημοκρατικό εκφυλισμό. Σαν να λέμε: οι υβριδικές εισβολές φέρνουν κανονικές εκρήξεις.
Μηνύματα αναγνωστών
Ποιος ΟΠΕΚΕΠΕ ρε παιδιά;;;
Αγαπητέ Κώστα,
πρόσφατα δυστυχώς «χάσαμε» ένα μέλος της οικογενείας μας και ανέλαβα τον άχαρο ρόλο της οργάνωσης για το «ταξίδι» στην τελευταία κατοικία ...
Κοίταξα λοιπόν την αποζημίωση από τον ΕΦΚΑ για τα έξοδα της κηδείας. Όπως θα δεις από τον επισυναπτόμενο επίσημο σύνδεσμο του EΦΚΑ, οι ασφαλισμένοι του ΙΚΑ δικαιούνται 863 ευρώ ενώ οι ασφαλισμένοι της ΔΕΗ ευρώ 2,964 και οι εφημεριδοπωλών ευρώ 4,608 !!! Ποιος ΟΠΕΚΕΠΕ ρε παιδιά;;;
Εδώ τους πληρώνουμε 3 και 5 φορές πάνω και μετα θάνατον !!!! Απίστευτα πράγματα ....
Με εκτίμηση.
