Η συζήτηση για τον ουρανοξύστη στο Ελληνικό — αυτόν που «θρασύτατα» πλησιάζει το ύψος της Ακρόπολης — έχει προκαλέσει αλλεργικό σοκ στην εγχώρια αριστερή ιντελιγκέντσια. Άλλωστε, τι άλλο να περιμένει κανείς από μια τάξη που ονειρεύεται μια Ελλάδα μονίμως χαμηλοτάβανη, οριζόντια και αντιπαραγωγικά ρομαντική.
Η πρόοδος στην πράξη είναι ενοχλητική για όσους την προτιμούν σαν λέξη σε πανό. Κι ο ουρανοξύστης, βλέπετε, δεν χτίστηκε ούτε με «συνεταιρισμούς βάσης», ούτε με κονδύλια ΕΣΠΑ για «πρωτοβουλίες πολιτισμικού διαλόγου». Χτίστηκε με κεφάλαια, τεχνογνωσία και επένδυση σε μέλλον – πράγματα βαθύτατα ξένα σε όσους ακόμα βλέπουν την οικονομία με όρους ταξικού μανιφέστου.
Πέντε λόγοι που οι «προοδευτικοί» μισούν τους ουρανοξύστες
📌 Γιατί τους θυμίζουν ότι δεν χτίζουν τίποτα.
Όσο ψηλώνει το κτήριο, τόσο τους χαμηλώνει η συνείδηση. Οι επενδύσεις σε ύψος αναδεικνύουν τις ιδεολογικές τους τρύπες: η ιδιωτική πρωτοβουλία παράγει έργο, ενώ εκείνοι παράγουν ψηφίσματα.
📌 Γιατί συμβολίζει αυτό που φοβούνται: τον καπιταλισμό με πρόσωπο.
Όταν ένα τεράστιο, ενεργειακά πράσινο, λειτουργικό κτήριο φέρνει δουλειές, τουρισμό και κεφάλαια, δύσκολα μπορούν να το βαφτίσουν «ληστρική εκμετάλλευση». Κι έτσι μιλούν για «αισθητική βία» και «ορίζοντες».
📌 Γιατί δεν αντέχουν την ιδέα μιας Αθήνας που κοιτά μπροστά.
Η Ελλάδα για αυτούς πρέπει να βιώσει την εξαθλίωση προκειμένου ο λαός να εξεγερθεί με τη δική του καθοδήγηση για να καταλάβουν την πολυπόθητη εξουσία. Τα μεγαθήρια από μπετόν της σοβιετίας δεν προσβάλλουν την αισθητική.
📌 Γιατί απειλεί την ψευδαίσθηση της ηθικής τους ανωτερότητας.
Ο ουρανοξύστης δεν είναι απλώς ένα κτήριο, είναι το πολιτικό σύμβολο πως η πρόοδος δεν περνάει μέσα από επιτροπές και στρογγυλά τραπέζια, αλλά από ρίσκο, αγορά και αποτέλεσμα.
📌 Γιατί την επόμενη μέρα θα ποστάρουν selfie στο rooftop.
Η υποκρισία είναι θεμελιώδης δομική μονάδα του εγχώριου «ριζοσπαστισμού». Από κάτω διαμαρτύρονται, από πάνω απολαμβάνουν prosecco με θέα. Ποιος τους αδικεί; Το να είσαι αριστερός χωρίς κόστος, είναι το εθνικό μας σπορ.
Και τελικά;
Η Ελλάδα σήμερα αποκτά – επιτέλους – λίγη κάθετη φιλοδοξία. Κι αυτό είναι πρόβλημα μόνο για όσους προτιμούν να μετρούν την πρόοδο με το ύψος του λόγου και όχι με το βάθος του έργου.
Ο ουρανοξύστης δεν είναι προσβολή για την Ακρόπολη. Είναι προσβολή για το ιδεολογικό οικοδόμημα εκείνων που θέλουν μια Ελλάδα μόνιμα καθυστερημένη, ρομαντικά φτωχή και ψευτοηθικά ανώτερη.
Ήρθε η ώρα να το πούμε καθαρά: η αριστερά δεν μισεί τους ουρανοξύστες επειδή είναι ψηλοί, αλλά επειδή κοιτάνε μπροστά.
Κι αν κάτι μας κρατάει χαμηλά τόσα χρόνια, δεν είναι τα ύψη των κτηρίων – αλλά το ύφος αυτών που φοβούνται την αλλαγή.
