Από την ώρα που ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε στη Βουλή το Market pass, ξεκίνησαν οι συζητήσεις από το πόσο φιλελεύθερη και πιστή στις αρχές του φιλελευθερισμού είναι η κυβέρνηση εκείνη, που προσφεύγει στα επιδόματα, μέχρι το πόσα παραπάνω κουλούρια θα μπορεί να αγοράζει ο συνταξιούχος. Τα κουλούρια, από την εποχή ακόμη που ο λαϊκισμός χτιζόταν σιγά σιγά στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, έγιναν μονάδα «μέτρησης» και απαξίωσης ταυτόχρονα. Σχετικά με το βαθμό που ο Κ. Μητσοτάκης ξεφεύγει του ορθού φιλελεύθερου δρόμου και τι ακριβώς τον οδηγεί σε αυτή την επιλογή, η συζήτηση έχει πολλά παράλληλα μονοπάτια. Η πρώτη αυτονόητη και συνάμα απλή απάντηση, είναι ότι ο Μητσοτάκης - όπως και κάθε άλλος πρωθυπουργός και πολιτικός στον πλανήτη - θέλει να κερδίσει τις εκλογές.
Μπορεί ένα επίδομα ή μια σειρά επιδόματα να «δώσουν» τις εκλογές σε μια κυβέρνηση που έχει χάσει την κοινωνική βάση που την στηρίζει; Ξεκάθαρα όχι. Η πρόσφατη πολιτική ιστορία βρίθει από παραδείγματα πρωθυπουργών σε αποδρομή, που πήγαν να «δωροδοκήσουν» τους ψηφοφόρους πριν από την κάλπη. Ο Κώστας Σημίτης στη στροφή για τις εκλογές του 2004 έριξε ένα κοινωνικό πακέτο μαμούθ ύψους, 2,3 δις ευρώ. Επιδόματα και επιδοτήσεις στους πάντες αν και ο Ριζοσπάστης έγραφε ότι ήταν πενταροδεκάρες.
Τελευταίος ο Αλέξης Τσίπρας που, πέρα από τη βροχή των επιδομάτων της τετραετίας, πριν στηθούν τα εκλογικά παραβάν, έδωσε την 13η σύνταξη που δεν έπεισε κανέναν ότι άξιζε να μείνει πρωθυπουργός.
Ομολογώ ότι αγνοώ ποια είναι τα σωστά βήματα, η σωστή σειρά των πραγμάτων, που πρέπει να κάνει μια φιλελεύθερη κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει τα φαινόμενα ακρίβειας, αν και διαβάζω από ανθρώπους που εκτιμώ πολύ ότι προηγούνται των επιδομάτων η εξαφάνιση των ρυθμιστικών και φορολογικών στρεβλώσεων, που καθιστούν την αγορά ακριβότερη και λιγότερο ανταγωνιστική.
Δεν υπάρχει επαρκής χρόνος.
Όχι γιατί πιέζουν οι εκλογές την κυβέρνηση και τον Μητσοτάκη. Αλλά επειδή πίσω από τη φρενήρη ακρίβεια που εξανεμίζει τα εισοδήματα κρύβεται ο κίνδυνος έκρηξης της ακροδεξιάς στην οποία καταλήγει η αντι- συστημική ψήφος εφόσον η ριζοσπαστική αριστερά έγινε μέρος του …συστήματος όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις.
Εδώ και σχεδόν 10 μήνες οι πολίτες ακούνε στέρεο από ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, Βαρουφάκη και ΚΚΕ, ότι το Μαξίμου εξυπηρετεί τα συμφέροντα, τις εταιρείες και τους ολιγάρχες. Το λέει ο κ. Τσίπρας το επαναλαμβάνει ο κ. Ανδρουλακης. Δέκα μήνες ο συνταξιούχος, ο πολύτεκνος, ο μικρομεσαίος, ο αγρότης, ακούει πως η ακρίβεια είναι του Μητσοτάκη, ότι τα τρόφιμα ανεβαίνουν γιατί η κυβέρνηση δεν μειώνει το ΦΠΑ επειδή θέλει να ευνοήσει τους ισχυρούς κλπ.
Χωρίς επαρκή χρήματα να καλύψει τις ανάγκες, με εξαντλημένα αποθέματα αντοχής από τις αλλεπάλληλες κρίσεις και τη λογική σε γενικευμένη κρίση, ο μέσος πολίτης αισθάνεται οργή.
Και δυστυχώς κατόπιν εορτής, όταν πια η οργή γίνει κυρίαρχο συναίσθημα στην κοινωνία, ψαχνόμαστε να βρούμε πως διογκώνεται η ακροδεξιά.
Αν το Market pass, που δεν θα χρηματοδοτηθεί από δανεικά αλλά από τα υπερκέρδη των διυλιστηρίων, δώσει την αίσθηση « Δικαιοσύνης» και αναδιανομής του εισοδήματος από τους λίγους στους πολλούς, ίσως αποδειχθεί ένα φράγμα στην αντισυστημική ψήφο.
Η ενίσχυση της ακροδεξιάς γνωρίζουμε πως δεν ενοχλεί, αντιθέτως διευκολύνει τα σχέδια όλων όσων κατηγορούν το Μαξίμου για την εξυπηρέτηση των ολιγαρχών και των ισχυρών την ίδια στιγμή που ενοχλούνται από την επιδοματική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
