Του Γιώργου Φιντικάκη
Στη χώρα που φορολογεί τα πάντα, και που προτιμά να προσλαμβάνει καθαρίστριες και σχολικούς φύλακες, παρά να ξεκινήσει την επένδυση στο Ελληνικό, κάλεσε χθες ο Αλέξης Τσίπρας να επενδύσουν τα 120 στελέχη του City, κατά τη συνάντηση που είχε μαζί τους.
Μια ημέρα νωρίτερα είχε απευθύνει παρόμοιου ύφους κάλεσμα σε νεαρούς Έλληνες επιχειρηματίες και επιστήμονες του Λονδίνου, να επιστρέψουν πίσω στη χώρα για να συνεχίσουν τη καριέρα τους, τώρα που γυρίζει η οικονομία, ζητώντας τους μάλιστα να του πουν τι θα ήθελαν να αλλάξει για να μετατραπεί το "brain drain" σε "brain gain".
Στην ουσία ο Πρωθυπουργός επιχείρησε να "πουλήσει" και στους μεν και στους δε, ένα ομόλογο, το οποίο θα χρειαστεί με πολύ κόπο να αποδείξει ότι έχει αντίκρυσμα, αφού το μέχρι σήμερα "track record" της κυβέρνησης δείχνει ότι μπορεί στα χαρτιά να έχουμε ψηφίσει ένα απίστευτο αριθμό υποτιθέμενων μεταρρυθμίσεων, εκ των οποίων ελάχιστες έχουν εφαρμοσθεί. Τους παρότρυνε επομένως να κάνουν καριέρα σε μια χώρα, όπου ζούμε για να πληρώνουμε χωρίς ανάσα φόρους και εισφορές, που έχουμε ακόμη capital controls, και όπου η Κομισιόν προβλέπει ότι η μακροχρόνια ανάπτυξη της, θα κινείται με μόλις 1%.
Στην ίδια χώρα, όπου πενηνταπέντε ημέρες πριν την έξοδο από το Μνημόνιο, οι οίκοι αξιολόγησης, διαμηνύουν ότι δεν πρόκειται να αναβαθμισθεί από την κατηγορία "junk" αν πρώτα δεν αυξηθούν σηµαντικά οι άμεσες ξένες επενδύσεις και δεν µειωθούν τα κόκκινα δάνεια. Σε αυτή τη χώρα το ιδιωτικό χρέος που προσεγγίζει τα 200 δισ ευρώ φρενάρει την κατανάλωση και κρατά καθηλωμένη την εγχώρια αποταμίευση, η συρρίκνωση της απασχόλησης επιτείνεται από την ταχεία γήρανση του πληθυσμού, ενώ ο ρυθμός αύξησης της παραγωγικότητας είναι από τους χαμηλότερους στην Ευρωζώνη.
Οι επενδυτές τα ξέρουν όλα αυτά, όπως και οι Έλληνες του εξωτερικού. Οι πιο ψαγμένοι γνωρίζουν ότι για να ξεφύγει η Ελλάδα από την κατηγορία "junk", χρειάζεται αναβάθμιση πολλών βαθμίδων. Αν τα καταφέρει, τότε μόνο θα μπει στα ραντάρ όλων των μεγάλων θεσμικών χαρτοφυλακίων και το κόστος δανεισμού του Δημοσίου θα μειωθεί σημαντικά, αλλά για να συμβούν αυτά, χρειάζεται αυτές οι χιλιάδες σελίδες νόμων και παρεμβάσεων που έχουν ψηφιστεί τα τελευταία χρόνια, κάτω υπό την πίεση της τρόικας, να εφαρμοστούν. Αν είχαν εκπληρώσει το στόχο για τον οποίο ψηφίστηκαν, τότε η Ελλάδα θα ήταν ανάμεσα στις πιο "οικονομικά ελεύθερες" χώρες στον κόσμο. Δεν θα καταλάμβανε την 115η θέση σύμφωνα με το δείκτη του “The Heritage Foundation”, επίδοση χαμηλότερη ακόμη από εκείνη των μαγευτικών Νήσων του Σολομώντα (116), που η οικονομία τους είναι πιο ανοικτή από την ελληνική, όπως επίσης εκείνη του Μάλι, της Σρι Λάνκα, του Τατζικιστάν και της Νιγηρίας.
Σίγουρα ο κ. Τσίπρας δεν θα μίλησε για όλα αυτά στους επενδυτές, ούτε στους Έλληνες του Λονδίνου. Ούτε φυσικά θα στάθηκε στο λογαριασμό των μέτρων 5 δισ ευρώ της επόμενης διετίας ή στα θηριώδη πλεονάσματα που μεγαλώνουν το χάσμα με την ευρωζώνη.
Σίγουρα όμως εκείνοι ξέρουν, γι αυτό και βρίσκονται εκτός Ελλάδας. Και αν οι Έλληνες του εξωτερικού αναζητούν για να συνεχίσουν τη καριέρα τους, μια πιο ηλιόλουστη χώρα από τη βροχερή Βρετανία, υπάρχει για παράδειγμα η Κύπρος, που τρέχει με ρυθμό ανάπτυξης 4%, έχει από τους χαμηλότερους φόρους, και οι εργαζόμενοι δεν δουλεύουν 198 ημέρες για το κράτος.
