Του Πάνου Μπιτσαξή
Η μαγεία της τακτικής και ο ευτελισμός της.Η εμπλοκή ενός ζητήματος που έπρεπε να έχει λυθεί από καιρό, που έβλαψε τη χώρα πολλαπλά, που έκαψε τόνους διπλωματικών πυρομαχικών σε άγονες και αδιέξοδες συζητήσεις, που οδήγησε στο στενό εναγκαλισμό της Τουρκίας με το Βαλκανικό χώρο, στον οποίο η Ελλάδα είχε προνομιακή επιρροή, που διαίρεσε τους Έλληνες σε πατριώτες και ενδοτικούς, που γκρέμισε γέφυρες πολιτισμού στο όνομα μιας φενάκης, δεν φαίνεται να δίδαξε τον πολιτικό κόσμο της χώρας ότι υπάρχουν στιγμές, κατά τις οποίες, το μόνο το οποίο επιβάλλει ο πατριωτισμός, είναι η ενότητα.
Ξανά μανά, η μικροπολιτική στο απόγειο της δημόσιας κονίστρας.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, με τον ψυχρό ρεαλισμό του έπεσε έξω. Όταν ανέκυψε το Σκοπιανό, έλκοντας τη χλεύη, δήλωσε: «Σε δέκα χρόνια, δεν θα το θυμάται κανείς». Δυστυχώς, το θυμόμαστε όλοι.
*Τα μάγια της τακτικής είναι το πεδίο στο οποίο ο Τσίπρας είναι ασυναγώνιστος. Του βγάζω το καπέλο.Chapeau, λένε οι Γάλλοι. Σε μια εποχή που έχει καταρρεύσει το παραμύθι του, ευγενώς το αποκαλούμε αφήγημα, ανακάλυψε ως σημαία ευκαιρίας τη Μακεδονία. Με ένα σμπάρο επιχειρεί να τουφεκίσει πέντε τρυγόνια. Αν το πετύχει, θα περάσει στο βιβλίο Γκίνες, ως ο αδιαφιλονίκητα σπουδαιότερος πολιτικός ταχυδακτυλουργός.
*Επιδιώκει να επιλύσει ένα εθνικό ζήτημα μόνος του, καταναγκάζοντας τους υπόλοιπους να τον ακολουθήσουν, ένα ζήτημα το οποίο δεν προκάλεσε ο ίδιος, αλλά η δεξιά λαϊκιστική ανοησία και η τότε διακομματική συγκυρία. Λύνοντας το θέμα, σφυρηλατεί μια νέα «αριστερή» ενότητα στο ΣΥΡΙΖΑ, μια αυτοπεποίθηση, που θα φορεθεί ως φύλλο συκής, στην οριστικά διαρραγείσα παρθενία της «αριστεροσύνης» και του «ηθικού πλεονεκτήματος».Παράλληλα, φθείρει τη συρόμενη κεντροδεξιά, στις δεξιές παρυφές των Μακεδονομάχων και των αμνών του σεπτού Χριστεπωνύμου εκκλησιαστικού πληρώματος. Δίνει το φιλί της ζωής στον σύμμαχο, ομογάλακτο και αδελφοποιτό του Πάνο Καμμένο, που θα αναζητήσει την ελλείπουσα ποσοστιαία δημοσκοπική μονάδα,σε όσους εξακολουθούν να πιστεύουν ότι σκοτεινές δυνάμεις μας ψεκάζουν. Τέλος, ικανοποιεί το σχεδιασμό της υπερδύναμης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, με πρόδηλο κρυφό αντάλλαγμα, όσο μπορούν και όσο τους παίρνει, να κάνουν τα στραβά μάτια στην φαρσοκωμωδία των προεκλογικών παροχών, τις οποίες προσεκτικά σχεδιάζει. Στέκεται όρθιος στη σκηνή, υπερβαίνει το διασυρμό της εξαπάτησης και της συλλογικής παράνοιας, έτοιμος να βγάλει από το καπέλο το λαγό και να τον κρατήσει από τα αφτιά χαμογελώντας αθώα. Άβε….
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο Metarithmisi.gr
