Τα αίτια της ασύμμετρης οπαδικής βίας είναι πολυπαραγοντικά και έχουν ως αφετηρία τους σύνθετα και πολυσχιδή κοινωνικά προβλήματα που δυστυχώς δεν απολαύουν εύκολης πολιτικής διαχείρισης.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν αναφερόμαστε σε απλή οπαδική βία αλλά σε εισαγόμενο οργανωμένο ποινικό έγκλημα με κίνητρο την οπαδική βία.
Οι πρώτες ευθύνες ήδη αποδόθηκαν με μεγάλη ταχύτητα από την πολιτική ηγεσία και έπεται συνέχεια από τη διευρυμένη έρευνα που βρίσκεται εν εξελίξει.
Μιλώντας θεωρητικά, θα μπορούσαν και θα έπρεπε να έχουν ελεγχθεί οι οπαδοί της Ζάγκρεμπ είτε κατά τη διέλευση τους από κεντρικούς αυτοκινητοδρόμους είτε ακόμη και μέσα στον αστικό ιστό όπου κινούνταν ανενόχλητοι με τα ρόπαλα και τα δολοφονικά τους σύνεργα εντός του Μετρό. Δεν έγινε καταγγελία από επιβάτη; Δεν ελέγχθησαν οι κάμερες από το προσωπικό ασφαλείας;
Οι εικόνες που κάνουν το γύρο του κόσμου είναι αδιάψευστοι μάρτυρες και προκαλούν οργή, θυμό και αγανάκτηση σε κάθε νομοταγή πολίτη που προσδοκά από την πολιτεία τα στοιχειώδη: αυστηρή εφαρμογή του νόμου, καταστολή του εγκλήματος, καθημερινή παρουσία της Ελληνικής Αστυνομίας σε πόλεις και γειτονιές, καμία παρέκκλιση και ουδεμία ανοχή σε παντός είδους καταχρηστικές συμπεριφορές που παραβιάζουν το κράτος δικαίου.
Μέσα από μια διαρκή επανάληψη βίαιων και αποτρόπαιων εγκλημάτων, φτάνουμε κάθε φορά να επαναλαμβάνουμε τους εαυτούς μας όπως ο σκύλος που κυνηγά την ουρά του. Όμως ποτέ δεν δίνεται οριστική λύση ίσως γιατί μπορεί και να μην υπάρχει σε περιπτώσεις όπου το πρόβλημα είναι δομικό.
Οι ευθύνες δεν είναι λογικό να βαραίνουν περισσότερο την πολιτική ηγεσία και λιγότερο την Ελληνική Αστυνομία που έχει και την αποκλειστική επιχειρησιακή διαχείριση. Αυτό ως ένα παρενθετικό μήνυμα στην εγχώρια αντιπολίτευση, που ως συνήθως με την άστοχη κριτική της, μας υπενθυμίζει πόσο σοφά πράξαμε στις πρόσφατες εθνικές εκλογές.
Κάποιοι στην προσπάθεια και την αγωνία τους να πλήξουν την κυβέρνηση, παρακάμπτουν κάθε κανόνα λογικής τεκμηρίωσης. Πώς μπορείς στ' αλήθεια να ανακόψεις ένα σύνολο ανθρώπων με χαρακτηριστικά αγέλης, που έχουν προαποφασίσει να μετέχουν σε συνθήκες πολέμου και δεν υπολογίζουν την ανθρώπινη ζωή;
Ακόμη και η υιοθέτηση Θατσερικών μέτρων θα ήταν αλυσιτελής διότι δεν θα καταπολεμούσε τα γενεσιουργά αίτια του εγκλήματος. Η κοινωνική παθογένεια δεν θα εμφανιζόταν στο γήπεδο, θα εμφανιζόταν όμως εκτός του γηπέδου. Η πραγματική λύση βρίσκεται στα ισχυρά εκπαιδευτικά συστήματα των κρατών και στην ανάπτυξη ικανών και υγιών μηχανισμών τέτοιων που να μπορούν να απομονώνουν πάραυτα κάθε ακραίο περιστατικό βίας. Να αναχαιτίζουν το κακό στην πηγή του. Σε συνδυασμό με ισχυρό κατασταλτικό μηχανισμό και αυστηρότατο ποινικό πλαίσιο που θα στιγματίζει δια βίου το δράστη. Απέχουμε αρκετά από το συγκεκριμένο αυστηρό μοντέλο.
Επί του παρόντος, περισσότερο θα έπρεπε να μας απασχολεί η κοινωνική διάσταση του εγκλήματος.
Όσο επελαύνουν η παρανομία, η χρήση παράνομων ουσιών, η διακίνηση μαύρου χρήματος, το έγκλημα, η βία και οι οπαδικές συγκρούσεις, τόσο θα εξαϋλώνονται η ευγενής άμιλλα, το ευ αγωνίζεσθαι και όλα τα ενάρετα χαρακτηριστικά του ποδοσφαίρου.
Θα οπισθοχωρεί ατάκτως ο υγιής αθλητισμός, με τον τρόπο που τον διδαχτήκαμε όσοι ήμασταν τυχεροί. Το θεμελιώδες και ανυπέρβλητο μήνυμα που επιβάλλεται διαχρονικά να εκπέμπεται, είναι ένα και σαφές. Ο αθλητισμός είναι το πεδίο της σύνθεσης και το μέσο της απορρόφησης των διαφορών που γεννά η ίδια η ζωή στον καθημερινό στίβο.
Όσο κυριαρχούν η ακραία εμπορευματοποίηση, ο ανυπέρβλητος και άνευ όρων ανταγωνισμός, η σύγκρουση περιθωριακών ομάδων του υποκόσμου εντός των γηπέδων, η ανάρτηση εμετικών πανό και η ανάκρουση χυδαίων συνθημάτων, μην περιμένετε κάτι καλύτερο από ένα προϊόν που δυστυχώς θα βυθίζεται διαρκώς υπό το βάρος των παθογενειών του. Χρειάζεται καθολική επαναφορά και επανασύσταση εκ του μηδενός.
Ο αθλητισμός είναι γιορτή, η γιορτή είναι πολιτισμός και το γήπεδο αντανάκλαση της κοινωνίας.
