Call It What It Is

Call It What It Is

Της Μαριάννας Σκυλακάκη

Είχα σκοπό να γράψω για κάτι πιο ευχάριστο στο editorial αυτού του Σαββάτου. Δυσκολεύομαι όμως να βγάλω από το μυαλό μου αυτό που συνέβη στον μικρό Αφγανό Αμίρ, ο οποίος είχε την κακή τύχη να κληρωθεί σημαιοφόρος, παρέλασε τελικά με την ταμπέλα του σχολείου του, και κατέληξε προχθές το βράδυ να δέχεται επίθεση με πέτρες στο σπίτι του στην περιοχή της Δάφνης. Δύσκολα θα βρείτε κάποιον που να επιδοκιμάζει μια τέτοια επίθεση, με στόχο την τρομοκράτηση ενός παιδιού και των δικών του ανθρώπων, που έχουν βρει καταφύγιο στη χώρα μας. Όμως, η άποψη ότι τα παιδιά μεταναστών και προσφύγων δεν θα έπρεπε να κρατούν την ελληνική σημαία είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στην ελληνική κοινωνία, συνοδεύεται δε τις περισσότερες φορές από το επιχείρημα: "δεν είμαστε ρατσιστές, αλλά πατριώτες!".

Ε λοιπόν, δεν ξέρω τι είδους πατριωτισμός είναι αυτός που επικροτεί την απομόνωση και τον αποκλεισμό των αδυνάμων. Δεν ξέρω γιατί κάποιοι νιώθουν ότι προσβάλλονται όταν ένα παιδί στις φλέβες του οποίου δεν κυλά "ελληνικό αίμα" σηκώνει την ελληνική σημαία. Εγώ νιώθω υπερηφάνεια και συγκίνηση, νιώθω ότι ο συμβολισμός του να εντάσσουμε έναν νέο άνθρωπο στην κοινωνία μας, να του δίνουμε την ευκαιρία για μια νέα ζωή και να τον αντιμετωπίζουμε επί ίσοις όροις, τιμά την Ελλάδα, τιμά τους Έλληνες. Δείχνει ότι ακόμη και σε μια χώρα που έχει υποφέρει από την κρίση, η γενναιοδωρία περισσεύει και χαρακτηρίζει έναν λαό που βρέθηκε στο παρελθόν κι ο ίδιος αντιμέτωπος με δυσκολίες, όταν πήρε το δρόμο της ξενιτιάς.

Κάποιος μου θύμισε πρόσφατα ότι είμαστε το άθροισμα των εμπειριών μας, ότι είμαστε ικανοί να κρατάμε μέσα μας πολλές διαφορετικές ταυτότητες, ακόμη κι αν αυτές, σε πρώτη ματιά, μοιάζουν αντιφατικές. Έτσι κι ο μικρός Αμίρ, και κάθε μικρός Αμίρ, θα μπορούσε να είναι υπερήφανος και για την αφγανική του προέλευση, αλλά και για την ελληνική ζωή που χτίζει κάθε μέρα που περνάει στη χώρα μας. Αντ' αυτού, ο Αμίρ νιώθει απόρριψη και φόβο, μένει με ένα χαρτόνι που γράφει πάνω του "φύγε από δω, στο χωριό σου, φύγε".

Για περισσότερα άρθρα από το αθηΝΕΑ, επισκεφθείτε το www.a8inea.com.