Ο Μπαχτσελί είναι ένας ακραίος εθνικιστής ηγέτης, Γκρίζος Λύκος, που λόγω ηλικίας θα ήταν μια γραφική φιγούρα. Ό,τι και να έλεγε θα αντιμετωπιζόταν σαν ένα ακόμα εθνικιστικό παραλήρημα. Όμως επειδή τυγχάνει κυβερνητικός εταίρος αυτά που υποστηρίζει αποκτούν άλλη βαρύτητα. Συνεπώς, και ο χάρτης της μεγάλης Τουρκίας στην οποία περιλαμβάνεται και η Κρήτη θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με τη δέουσα σοβαρότητα από την ελληνική κυβέρνηση. Και αυτό έπραξε. Ανέδειξε την πρόκληση στη διεθνή κοινή γνώμη, στις ΗΠΑ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και βέβαια στο ΝΑΤΟ.
Να πω για μια ακόμα φορά πως ο φανατισμός επηρεάζει την κρίση των φανατικών. Δε σκέφτονται ψύχραιμα, δεν υπολογίζουν τη σχέση κόστος/όφελος των θέσεων τους. Με τις δηλώσεις τους οι φανατικοί βγάζουν τα απωθημένα τους και απευθύνονται στο πιο ακραίο κομμάτι της κοινωνίας τους. Όταν όμως ο λόγος ενός πολιτικού απευθύνεται σε ένα νοσηρό ψυχισμό που έχει φωλιάσει σε ένα μεγάλο τμήμα των πολιτών, είναι μοιραίο να του δημιουργεί προβλήματα στη διεθνή κοινότητα που δεν επιδοκιμάζει τέτοιου είδους συμπεριφορές.
Αν σκεφτόταν λίγο ορθολογικά ο Μπαχτσελί θα αντιλαμβανόταν πως ο συγκεκριμένος χάρτης που επεδείκνυε, αποτελεί το καλύτερο επιχείρημα της πατρίδας μας για τη στρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου. Η ελληνική κυβέρνηση, όταν την κατηγορούν πως στρατιωτικοποίησε τα νησιά, ένα μόνον πράγμα έχει να κάνει: Να δείχνει τον χάρτη της γαλάζιας πατρίδας και τον χάρτη του Μπαχτσελί. Οι δύο αυτοί χάρτες αποτελούν τους καλύτερους συνηγόρους των ελληνικών θέσεων. Είμαι σίγουρος πως ο χάρτης Μπαχτσελί βρίσκεται ήδη στα σωστά χέρια στις ΗΠΑ και θα κάνει τη δουλειά του.
Για να μην έχουμε αυταπάτες, ο εθνικισμός της Τουρκίας βρίσκεται μέσα στην καταστατική πράξη της ίδρυσης του τουρκικού κράτους. Δεν είναι ιδιοτροπία ενός Γκρίζου Λύκου ή ενός εθνικιστή ισλαμιστή. Να υπενθυμίσω πως η εισβολή στην Κύπρο πραγματοποιήθηκε επί πρωθυπουργίας του σοσιαλδημοκράτη Ετσεβίτ, ενώ η κρίση στα Ίμια επί πρωθυπουργίας Τανσού Τσιλέρ που ηγείτο ενός κεντροδεξιού, φιλελεύθερου κόμματος (Κόμμα Ορθού Δρόμου, ιδρυτής ο ιστορικός ηγέτης Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ).
Μπορεί οι ισλαμιστές και οι εθνικιστές να προκαλούν με χάρτες, αλλά οι πολεμικές πράξεις έγιναν με πρωθυπουργούς, υποτίθεται, μετριοπαθών κομμάτων.
Δε μας έφτανε, προχθές, ο Μπαχτσελί. Ξανακτύπησε και ο Ακάρ, χθες, οποίος με τις δηλώσεις του αποκάλυψε τι πόνεσε πιο πολύ την Τουρκία. Είπε ο Τούρκος υπουργός αμύνης: «δεν μπορούν οι Έλληνες να φτάσουν πουθενά ούτε με εξοπλισμούς ούτε με συμμαχίες». Συνεπώς, οι εξοπλισμοί και οι συμμαχίες ενόχλησαν, γιατί ματαίωσαν τους τουρκικούς σχεδιασμούς. Στο κάτω-κάτω η Ελλάδα δεν θέλει να φτάσει πουθενά. Η Τουρκία ονειρεύεται να φτάσει μέχρι την Κρήτη. Τέλος, ο Ακάρ με μια δήθεν ειρηνόφιλη φράση ανέδειξε τη στρατηγική της Τουρκίας. «Ας επωφεληθούν ΕΞΙΣΟΥ οι χώρες μας από τον πλούτο του Αιγαίου».
Αυτό το «εξίσου» δεν προκύπτει από πουθενά. Και αυτό το «εξίσου» είναι το μεγάλο πρόβλημα, καθώς αποτυπώνεται στους χάρτες του Μπαχτσελί και της γαλάζιας πατρίδας. Αυτό το «εξίσου» υποκρύπτει την πειρατική διάθεση των ελίτ της Τουρκίας. Και αυτό το «εξίσου» δικαιολογεί όλες ανεξαιρέτως τις ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης. Στο Αιγαίο με τα εκατοντάδες κατοικημένα ελληνικά νησιά και τις βραχονησίδες δε χωρά κανένα «εξίσου».
