Ότι το καθεστώς Τσάβες χρηματοδότησε την «εξαγωγή» της επανάστασης, είναι κάτι που δεν χωράει αμφιβολία. Εκείνο που λείπει είναι οι αποδείξεις. Η πτώση του καθεστώτος στο Καράκας θα ανοίξει στόματα. Δικαίως στην Αθήνα και στην Λευκωσία κάποιοι έχουν χάσει τον ύπνο τους. Με τον Πετσίτη και το Πεντελικό θα τη… βγάλουμε; Ξεροσφύρι;
Η ελληνική Αριστερά πάντα έτρεφε μία ιδιαίτερη αγάπη με οτιδήποτε είχε να κάνει με την Λατινική Αμερική. Πολλοί σύντροφοι και συντρόφισσες συμμετείχαν εθελοντικά στο παρελθόν στην συγκομιδή του καφέ στην Νικαράγουα. Μπορεί σήμερα να μην θέλουν να θυμούνται την σχέση τους με τους Σαντινίστας, αλλά το επαναστατικό κοντέρ έγραψε κι εκεί χιλιόμετρα. Με την Βενεζουέλα συμβαίνει κάτι περισσότερο. Δεν είναι μόνο η ιδεολογική συγγένεια που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ κοντά στον Τσάβες.
Η Βενεζουέλα έχει πετρέλαιο. Στο πετρέλαιο στηρίχτηκε το καθεστώς Τσάβες για να εδραιώσει την εξουσία του. Στα χρόνια της ευημερίας, λοιπόν, υπήρξε μια επαναστατική αλληλεγγύη προς φιλικά κόμματα στο εξωτερικό. Το έχουν ομολογήσει δημόσια πρώην υπουργοί του Τσάβες που ζήτησαν καταφύγιο στις ΗΠΑ. Αλλά δεν υπάρχουν ακόμη αποδείξεις. Δεν μπορεί να πει κάποιος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε ή δεν πήρε χρήματα από τον Τσάβες.
Είναι βέβαιο ότι η αντιπολίτευση στην Βενεζουέλα θα κυνηγήσει ιδιαίτερα αυτό το θέμα. Οι έρευνές τους έχουν ξεκινήσει εδώ και καιρό, δεν είναι κάποιο νέο. Επειδή θέλει να δείξει στον λαό που πήγαινε ο πλούτος της χώρας, την στιγμή που ο ίδιος πεινούσε. Ότι στην συνέχεια θα ζητήσει πίσω και τα λεφτά, αυτό είναι επίσης σίγουρο.
Δεν ξέρουμε μέχρι που θα φτάσουν οι αποκαλύψεις. Τα στελέχη της αντιπολίτευσης στο Καράκας λένε με έμφαση ότι «πολλοί στην Ευρώπη θα χάσουν τον ύπνο τους». Αλλά αυτά είναι λόγια. Από αυτό μέχρι την «απαίτηση» της επιστροφής των χρημάτων στον λαό της Βενεζουέλας, υπάρχει ακόμη δρόμος.
Από το 2014 έχουμε επισημάνει τις πραγματικά «περίεργες» δηλώσεις Τσίπρα για την Βενεζουέλα. Όταν έλεγε ότι ο σκοπός της ζωής του ήταν να μεταφέρει την εμπειρία της Βενεζουέλας στην Ευρώπη. Αλίμονο! Οι Έλληνες κομμουνιστές έψαχναν πρότυπο και το βρήκαν στο Καράκας; Τύφλα να έχει ο Μάρξ και ο Λένιν!
Να μην αναφερθούμε πάλι στο ταξίδι του Νίκου Παππά στην Βενεζουέλα. Αυτά είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα. Ούτε και στο γεγονός ότι οι ευαισθητούληδες ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζουν με την ψήφο τους ένα αιμοσταγές καθεστώς. Αλλά να σημειώσουμε ότι η πρεσβεία της Βενεζουέλας στην Αθήνα είναι από τις μεγαλύτερες που διατηρεί η χώρα αυτή στο εξωτερικό.
Στο μεταξύ, συνεχίζει να εντυπωσιάζει τους πάντες ο αγώνας που δίδει καθημερινά στην Ευρώπη η Αθήνα για να βοηθήσει τον Μαδούρο. Τέτοια μάχη δεν έχει δώσει για άλλο θέμα! Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η στάση της κυβέρνησης Τσίπρα προκάλεσε την οργή της Αμερικανικής κυβέρνησης. Δεν ξέρουμε αν το μήνυμα έφτασε και στον Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα. Αλλά στο Μέγαρο Μαξίμου σίγουρα ναι…
Όλο αυτό αφορά στο τέλος τους Αμερικανούς και τον κ. Τσίπρα. Εμείς, οι φίλοι της Ελευθερίας, είχαμε επισημάνει από καιρό με τι έχουμε να κάνουμε. Ότι στην Αθήνα η κυβέρνηση Τσίπρα προσπάθησε να μιμηθεί τις πρακτικές του Τσαβισμού. Τις παρεμβάσεις στην Δικαιοσύνη. Τις προσπάθειες ελέγχου του Τύπου. Αν τώρα τα θυμήθηκαν, αυτό είναι κάτι που αφορά την μεταξύ τους σχέση…
Δεν θεωρείται, πάντως, τυχαία η «αποκάλυψη» της υπόθεσης Πετσίτη. Ούτε και οι έρευνες που γίνονται για την σχέση Κυπρίων δικηγόρων που συμμετέχουν στα διοικητικά συμβούλια εταιρειών που αγοράζουν ακίνητα στην Ελλάδα. Μοιάζουν περισσότερο με προειδοποιητικές βολές.
Το ενδιαφέρον στις αμέσως επόμενες ημέρες είναι στο αν η Αθήνα θα αλλάξει ή όχι την στάση της στις Βρυξέλλες. Αν θα συνεχίσει να στηρίζει τον Μαδούρο, αγνοώντας τις έντονες ενστάσεις των πρόσφατων φίλων της. Αν δηλαδή η φιλία της με τον Μαδούρο θα αποδειχτεί πιο ισχυρή από εκείνη που σύναψε πρόσφατα με τους Αμερικανούς και τους Γερμανούς. Έδωσαν την Μακεδονία για να εξασφαλίσουν την στήριξη των Αμερικανών και των Γερμανών στα εθνικά μας θέματα. Και θα πετάξουν αυτή την «θυσία» στον κάλαθο των αχρήστων, θα προκαλέσουν την οργή τους για λογαριασμό του Μαδούρο; Ενός δολοφόνου που βρίσκεται στην άλλη άκρη του κόσμου;
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
