Το Χρυσόμαλλο Δέρας της Κεντροαριστεράς, ποιος θα το κερδίσει;

Οι εξελίξεις στον πολιτικό χώρο που κυριαρχούσε το ΠΑΣΟΚ και που σήμερα φιλοξενεί όσους το ακολούθησαν κατά τη διάρκεια των αλλεπάλληλων βαπτίσεων του σε Ελιά, σε Δημοκρατική Συμπαράταξη και σε ΚΙΝΑΛ, έχουν ήδη δρομολογηθεί. Οι εξελίξεις αφορούν την εκλογή αρχηγού και μόνο. Διότι, τα υπόλοιπα θα εξαρτηθούν από τις εξελίξεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ.

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της GPO το 50% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ ζητά από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να προχωρήσει σε μια σαφή στροφή προς στα αριστερά. Μόλις το 30% ζητά να στραφεί ο ΣΥΡΙΖΑ προς το κέντρο. Τι δείχνουν αυτά τα ποσοστά; Ότι ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ, που μετακόμισε στο ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 και μετά, φαίνεται ότι σε γενικές γραμμές έχει υιοθετήσει το «αντισυστημικό» και «ριζοσπαστικό» χαρακτήρα του αρχικού βασικού πυρήνα του 3% του ΣΥΡΙΖΑ.

Ωστόσο, αυτό το 30%, των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, που ζητά τη στροφή προς το κέντρο, διαφοροποιείται και σε άλλα σημεία. Για παράδειγμα το 36% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2019, κρίνει μάλλον αρνητικά και αρνητικά, τη στάση του κόμματος στο ζήτημα της πανδημίας. 

Ένα ακόμα εύρημα από τη έρευνα της GPO που έχει αξία, είναι αυτό σχετικά με το θέμα του Κουφοντίνα. Ένα θέμα που η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ το ανέδειξε σε υπερθετικό βαθμό, για να αποκομίσει βραχυπρόθεσμα κέρδη. Έτσι το 37,3% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, είχε απαντήσει «μάλλον όχι ή όχι» στην ερώτηση: «πιστεύετε ότι η κυβέρνηση πρέπει να κάνει δεκτό το αίτημα του Δ. Κουφοντίνα, για τη μεταφορά του στις φυλακές Κορυδαλλού, προκειμένου αυτός να σταματήσει την απεργία πείνας και να αποφευχθεί ο ενδεχόμενος θάνατος του;»

Επομένως ο στόχος του νέου αρχηγού του χώρου του ΠΑΣΟΚ, θα πρέπει να είναι η προσέλκυση αυτού του 30%-35% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, που σίγουρα προέρχεται από τα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ. 

Των ψηφοφόρων, που δεν αντέχουν να βλέπουν τον ΣΥΡΙΖΑ να ξαναφοράει τον μανδύα του αντισυστημισμού, με αποκορύφωμα την αλλόκοτη και δυσανεκτική συμπεριφορά   του προέδρου του, στις εκδηλώσεις για τη Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821. 

Των ψηφοφόρων που προβληματίζονται όταν παρακολουθούν τον αρχηγό τους, να σωματοποιεί τη δυσαρέσκεια του για τη συμμετοχή του στις ανωτέρω εκδηλώσεις, με μορφασμούς και με παράξενες κινήσεις του σώματος του. 

Των ψηφοφόρων που κουράστηκαν τόσο από την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να αντιληφθεί την πραγματικότητα, όσο και από την απουσία ενός ορθολογικού αφηγήματος, πέρα από συνθήματα και τσιτάτα.

Θα βρει η νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αντιστάσεις στον χώρο της Κεντροαριστεράς; Και από ποιους; Και η στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς την σοσιαλδημοκρατία, τι θα απογίνει;

Η στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς τη Σοσιαλδημοκρατία ήταν μια ακόμα εξαπάτηση των ψηφοφόρων και μια ακόμα αυταπάτη της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Η μόνη στροφή που αποπειράθηκε να γίνει ανεπιτυχώς, ήταν αυτή της μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα συστημικό κόμμα, που σέβεται τους θεσμούς και τη δημοκρατία. Η εξουσιολαγνεία ορισμένων προβεβλημένων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, προσπάθησε να πείσει για τον Σοσιαλδημοκρατικό χαρακτήρα και τη μεταστροφή της ιδεολογικής πλατφόρμας.    

Όμως αποδείχθηκε, ότι οι λάτρεις της κυβερνητικής εξουσίας μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχουν το ειδικό βάρος που διαθέτει ο βαθύς ιδεοληπτικός και εμμονικός πυρήνας, που «μιλάει» πιο άνετα στη ψυχή του 65%-70% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός ο πυρήνας, προτιμά να πουλάει επανάσταση και αγώνα, αντισυστημισμό και αντίφα, παρά να αναλάβει τις ευθύνες διεκδίκησης της διακυβέρνησης. Προτιμά να κάθεται στα καλοπληρωμένα έδρανα της αντιπολίτευσης στη Βουλή, ως υποκατάστατο της αεργίας του και της αδυναμίας του να σταθεί οπουδήποτε στην πραγματική οικονομία.

Το Χρυσόμαλλο Δέρας του κόσμου της Κεντροαριστεράς, υπάρχει. Η παρούσα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, δεν ασκεί πάνω του τη παραμικρή πολιτική γοητεία. Διότι αν οι κεντροαριστεροί, επιθυμούσαν καταγγελτικό και διχαστικό λόγο, είχαν τον αυθεντικό τοξικό λόγο της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα περίμεναν να ακούσουν την ελαφρότερη αφοριστική έκδοση της Φώφης Γεννηματά. Η θεαματική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς τα αριστερά και ο εναγκαλισμός του με το ΚΚΕ, αφήνει ένα σημαντικό κενό στον πολιτικό χάρτη αριστερά του Κέντρου. Μια φρέσκια ηγεσία, χωρίς βαρίδια και θολό παρελθόν,  θα βρει μπροστά της, πεδίον δόξης λαμπρόν.