Της Μαρίας Dawkinson
Οι ιδεολογίες είναι για να μας κρατούν χώρια και σε απόσταση ασφαλείας από τους «αντιφρονούντες». Οριοθετούν και περιχαρακώνουν την ύπαρξή μας, για να διαφοροποιείται και να αντιπαρατίθεται με τις άλλες.
Μας δίνουν βήμα για να ταξινομούμε, να αποδεχόμαστε ή να απορρίπτουμε.
Μας μετατρέπουν σε κριτές και μας εξωθούν σε μονομαχίες με όπλο τη φιλολογία που εξυπηρετεί τα προσωπικά μας συμφέροντα.
Αλλά οι ιδεολογίες είναι πάντα απότοκα υποκειμενικής αντίληψης και αποκυήματα προσωπικών εμπειριών. Η εξουσία και η ισχύ τους δεν ξεπερνά τα όρια τού μικρού εαυτού. Οι ιδεολογίες υιοθετούνται, δεν επιβάλλονται και όταν γενικεύονται παύουν πλέον να υπάρχουν.
Οι ιδεολογίες είναι αυτιστικές. Είναι το λίκνο τού εγωκεντρισμού. Εγώ = πιστεύω, αντιλαμβάνομαι. Η περίφραξη μου από το «εσύ». Είναι κατάσταση μόνωσης και τόπος απομόνωσης.
Η ένωση με τους άλλους έρχεται μόνο με την αγωνία, τον φόβο, την ανασφάλεια, την απώλεια, την ελπίδα και τα όνειρα.
Αγάπη μόνο. Καλή Πρωτοχρονιά!
