Η Ελλάδα, κύριε Πρόεδρε, δεν έχει εθνική αστική τάξη. Αυτά είναι γνωστά πράγματα, έχει αναφερθεί διεξοδικά στο θέμα ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου. Του ιδίου του διέφυγε, βέβαια, ότι με την πολιτική των προβληματικών επιχειρήσεων «σκότωσε» τα τελευταία απομεινάρια της ελληνικής βιομηχανίας και μαζί και τους τελευταίους των επίδοξων ηγετών μιας νέας κάστας επιχειρηματιών που θα μπορούσε να μετεξελιχθεί σε αυτό που λέμε εθνική αστική τάξη. Τον Ανδρέα δεν τον ενδιέφερε στην πραγματικότητα η δημιουργία εθνικής αστικής τάξης. Το χρησιμοποιούσε περισσότερο ως επιχείρημα. Ο Ανδρέας πίστευε ότι αν ήλεγχε το χρήμα, δηλαδή τους ολιγάρχες, θα πολλαπλασίαζε τις πιθανότητες να κυριαρχήσει στην ελληνική πολιτική σκηνή. Και είχε δίκιο!
Δεν είναι τυχαίο ότι η ολιγαρχία στήριξε τον Αλέξη Τσίπρα. Επί Ανδρέα Παπανδρέου έκαναν τις πολλές και καλές δουλειές τους. Ο Ανδρέας, μάλιστα, είχε δώσει και ιδεολογικό περιεχόμενο στην επιχείρηση στραγγαλισμού του «παλαιού χρήματος». Αφενός τα κέντρα προπαγάνδας του εξαπέλυσαν μύδρους κατά των βιομηχάνων, κατηγορώντας τους ότι τα πρώτα τους χρήματα τα έβγαλαν επί Κατοχής και αφετέρου άρχισε να καλλιεργεί τη λογική της «δημιουργίας νέων τζακιών». Και φυσικά τα νέα τζάκια θα φτιάχνονταν, όπως και φτιάχτηκαν, με κρατικά χρήματα. Με τα χρήματα των φορολογουμένων. Αλλά αυτό ήταν απλώς και μόνο μία λεπτομέρεια για τους σοσιαλιστές, στην προσπάθειά τους να στήσουν ένα καθεστώς στην Ελλάδα. Ο κ. Τσίπρας δεν ήταν ο πρώτος διδάξας.
Η ολιγαρχία έμαθε γρήγορα ότι η Αριστερά ήταν ένας καλός «συνέταιρος». Ένα πεδίο με περιορισμένες τις οικονομικές ελευθερίες είναι ο προνομιακός χώρος της ολιγαρχίας. Και αυτό το πεδίο μπορεί να το εξασφαλίσει καλύτερα μία αριστερή κυβέρνηση. Έχουν ένα κοινό σημείο: μισούν και οι δύο τις φιλελεύθερες αρχές και πολιτικές.
Εσείς, κύριε Πρόεδρε, δεν είστε αυτής της λογικής. Είστε ένας φιλελεύθερος πολιτικός. Δεν θέλετε να δημιουργήσετε νέα τζάκια με κρατικές επιχορηγήσεις και ακόμη ενοχλείστε από τον τρόπο με τον οποίον έχει μάθει να κινείται η ολιγαρχία. Από τη μια, δεν πιστεύετε -και ορθώς δεν το πιστεύετε- στη λογική να πάρετε έναν μεσαίο επιχειρηματία και θα τον κάνετε μεγιστάνα με χρήματα του ελληνικού λαού και με μεθόδους τύπου «βοσκοτόπια» και, από την άλλη, καταλαβαίνετε ότι με αυτή την «επιχειρηματική τάξη» που έχουμε σήμερα δεν πρόκειται να πάμε μακριά.
Στην Ελλάδα δεν έχουμε σήμερα καπιταλισμό. Το σύστημα που επικρατεί είναι εκείνο της εξελιγμένης φεουδαρχίας. Οι σύγχρονοι φεουδάρχες δεν επιτρέπουν κάποιον να αμφισβητήσει τη θέση τους στην πυραμίδα της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Η χώρα, λοιπόν, είναι χωρισμένη σε οικονομικές ζώνες επιρροής και όποιος επιχειρήσει να διασαλεύσει την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων, απειλείται με λιθοβολισμό ή -στην καλύτερη των περιπτώσεων- με εξορία. Αυτή είναι μία από τις σοβαρότερες αιτίες της ελληνικής κρίσης. Αν δεν θεραπευτεί το αίτιο, οποιαδήποτε προσπάθεια οικονομικής ανάκαμψης θα οδηγηθεί στο κενό.
Η λύση νομίζουμε ότι είναι προφανής! Πρέπει να φέρετε με κάθε θυσία, με κάθε τρόπο, μεγάλες επενδύσεις από το εξωτερικό. Η είσοδος νέων παικτών στην αγορά δεν έχει μόνο οικονομικό ενδιαφέρον. Ταυτόχρονα αποτελεί και σημαντικό θέμα γι'' αυτήν ακόμη τη Δημοκρατία μας. Αλλάζουν οι ισορροπίες και μειώνεται μ'' αυτό τον τρόπο η επιρροή της εγχώριας διαπλοκής στην οικονομική και πολιτική ζωή.
Χρειαζόμαστε, λοιπόν, επενδύσεις στρατηγικού χαρακτήρα, όπως ήταν εκείνη της ΠΕΣΙΝΕ στη δεκαετία του ''60. Να επιλέξετε κάποιες εταιρείες του εξωτερικού και να τους δώσετε τα πάντα για να έρθουν στην Ελλάδα να κάνουν δουλειές. Όχι μόνο για να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας και να αυξήσουν το ΑΕΠ. Αλλά για να αλλάξει η σύνθεση στην ομάδα των μεγάλων επιχειρηματιών. Δεν θα είναι Έλληνες! Πράγματι. Δεν θα δημιουργήσετε έτσι εθνική αστική τάξη. Αλλά θα αλλάξετε τους κανόνες του παιχνιδιού. Θα επιτρέψετε μ'' αυτό τον τρόπο, σε συνθήκες δικαιοσύνης και οικονομικής ελευθερίας, να αναπτυχθούν μεσαίες ελληνικές εταιρείες και να πάρουν τον ρόλο που τους αναλογεί. Διότι αυτές οι επιχειρήσεις, που έχουν καινοτόμες ιδέες και αποτελούν ό,τι πιο δυναμικό υπάρχει σήμερα στη χώρα, κινδυνεύουν με στραγγαλισμό, δεν έχουν οξυγόνο να αναπνεύσουν. Σε ένα άλλο οικονομικό περιβάλλον θα μας καταπλήξουν!
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
Στηρίζουμε τον Κυριάκο, ελέγχουμε την εξουσία. Εμένα μου αρέσει αυτό. Άλλοι στήριζαν την αλλαγή, εμείς τον Κυριάκο! Ξέρω, θα είμαστε και δυσάρεστοι. Και η εξουσία δεν είναι φίλη με τους δυσάρεστους. Αλλά δεν ψάχνουμε φίλους. Ανθρώπους να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις αναζητούμε...
Όσοι θέλετε να το διαβάσετε νωρίτερα στον Φιλελεύθερο που κυκλοφορεί το πρωί στα περίπτερα.
