Ο κ. Ανδρουλάκης δε θα στηρίξει μια κυβέρνηση Μητσοτάκη, ακόμη και αν η ΝΔ έχει 149 βουλευτές. Θα προτιμήσει, δηλαδή, να δει τη χώρα να βουλιάζει στην ακυβερνησία. Για τέτοιο προσωπικό μένος μιλάμε. Είναι υποχρεωμένο το ΠΑΣΟΚ να συγκυβερνήσει με τη ΝΔ; Ασφαλώς και όχι! Είναι όμως υποχρεωμένο να ξεκαθαρίσει αν συνεχίζει να είναι ενταγμένο στο μέτωπο του «ναι» και τι θα έκανε ο κ. Ανδρουλάκης αν βρισκόταν στη θέση του κ. Βενιζέλου το 2012.
Ο κ. Ανδρουλάκης διαγράφει συστηματικά το πρόσφατο παρελθόν του ΠΑΣΟΚ. Ή καλύτερα εκείνα τα κομμάτια που δεν του αρέσουν. «Εξαφάνισε» τους εσωκομματικούς του αντιπάλους με τις λίστες των υποψηφιοτήτων στις εθνικές εκλογές και τις οργανωμένες σταυροφορίες υπέρ των εκλεκτών του και έφτασε στο σημείο ακόμη και να εξοστρακίσει από την Βουλή τον έμπειρο Χάρη Καστανίδη. Είναι σαφές ότι ο κ. Ανδρουλάκης έχει επιλέξει την οδό ενός αυστηρά προσωποπαγούς κόμματος.
Την ίδια ώρα ο κ. Ανδρουλάκης έχει επαναφέρει στη ρητορική του Κινήματος τη στείρα αντιδεξιά ατζέντα της πρώτης Παπανδρεϊκής περιόδου και έχει διαγράψει εντέχνως όλα όσα αφορούν την περίοδο της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου. Σίγουρα δεν πρόκειται περί λάθους. Είναι στρατηγική επιλογή και πηγάζει από την πεποίθηση αρκετών στελεχών του ΠΑΣΟΚ ότι η εκλογική καθίζηση του κόμματος έχει την αφετηρία του σε εκείνη τη «λαθεμένη επιλογή». Ότι πλήρωσαν δυσανάλογο κόστος για τη σωτηρία της χώρας. Ότι έκαναν τότε αυτό το «λάθος» και ότι δε θα το επαναλάβουν.
Το θέμα είναι αν ο ελληνικός λαός τους «τιμώρησε» πράγματι για την προσφορά τους ή υπήρξε εκείνη την εποχή μια ουσιαστική μετατόπιση του κοινού που δεν την αντιληφθήκαμε έγκαιρα. Ο «κόσμος μας» χωρίστηκε στα δύο: Στους λαϊκιστές και στους ορθολογιστές. Το ΠΑΣΟΚ εκείνης της περιόδου τάχτηκε με το μέτωπο του ορθολογισμού. Και ενώ στη συνέχεια ο λαϊκισμός ηττήθηκε, τώρα κάνει την επιλογή να μιμηθεί τον ΣΥΡΙΖΑ και να προσπαθήσει να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ του Ανδρουλάκη στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα!
Το ΠΑΣΟΚ μοιάζει με ένα ανυπόμονο παιδί. Δεν έχει την υπομονή να κτίσει στο νέο περιβάλλον που δημιουργείται και έτσι αφήνει ελεύθερο το πεδίο του χώρου του ορθολογισμού στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Με τον ΣΥΡΙΖΑ να αδυνατεί να προσαρμοστεί στις ανάγκες των καιρών, το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν αρπάζει την ευκαιρία, αλλά αποφασίζει να την πετάξει στο καλάθι των αχρήστων.
Και έτσι δίνει τον χρόνο και στον ΣΥΡΙΖΑ να αναδιοργανωθεί και ενδεχομένως να αναθεωρήσει τις θέσεις του και να κάνει πρώτο εκείνο αυτό που αρνείται σήμερα να κάνει το ΠΑΣΟΚ: Να εγκαταλείψει τη μάχη για τα πνευματικά δικαιώματα του Ανδρέα Παπανδρέου και να αναζητήσει λύσεις για τα σύγχρονα και πραγματικά προβλήματα των ανθρώπων.
Το ΠΑΣΟΚ που δε θέλει να συγκυβερνήσει παρά μόνο με τη σκιά του είναι ένα κόμμα που δύσκολα θα πείσει τον κόσμο ότι μπορεί να διεκδικήσει εκ νέου την εξουσία. Ακόμη κι αν στις προσεχείς εκλογές έρθει το πολυπόθητο … ισχυρό διψήφιο.
Οι επιλογές του 2012 ήταν σωστές επειδή με αυτές σώθηκε η πατρίδα. Οι επιλογές του 2023 θα κριθούν. Όχι από τον ιστορικό του μέλλοντος, αλλά από τους ψηφοφόρους. Το πρόβλημα είναι ότι έπειτα από την έξοδο του ΠΑΣΟΚ από το club του «ναι» «ψαρεύει» στα θολά νερά ενός αντιδεξιού κοινού που συγκεντρώνει όλο και λιγότερα μέλη.
Αυτό ήταν το μήνυμα των εκλογών της 21ης Μαίου. Οι δηλώσεις των στελεχών του ΠΑΣΟΚ που ακολούθησαν έδειξαν ότι το «συστημένο» δεν παρελήφθη. Την ώρα που ο ταχυδρόμος κτυπούσε την πόρτα, ο ιδιοκτήτης ήταν αλλού…
Θανάσης Μαυρίδης
