Η Ευρώπη γέρνει σταδιακά υπέρ της Τουρκίας του Ερντογάν και των συμμάχων της. Κι αυτό συνεπάγεται αυτόματα μια απόσταση απ’ όσους στέκονται σήμερα εμπόδιο στο μεγαλείο της Νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Πρώτος στον κατάλογο του Ερντογάν είναι το Ισραήλ. Όλοι οι άλλοι, μεταξύ των οποίων και η αφεντιά μας, είναι του χεριού της Τουρκίας. Το Ισραήλ δεν είναι. Η Ευρώπη αφελώς πιστεύει ότι έτσι θα «μαζέψει» την Τουρκία, θα την απομακρύνει από τα νύχια του Πούτιν και ταυτόχρονα θα της κάνει (η Τουρκία) τη βρώμικη δουλειά. Ένα δυστοπικό μέλλον απλώνεται μπροστά μας…
Το Ισραήλ είναι το τελευταίο οχυρό ενός λογικού κόσμου. Οι «φιλάνθρωποι» της Ευρώπης αποσυνδέουν σκόπιμα τα γεγονότα στη Γάζα με τη γενεσιουργό αιτία τους. Αυτό τους εξυπηρετεί στους βραχυπρόθεσμους στόχους τους. Η Ευρώπη πάντα έπασχε σε θέματα στρατηγικής. Πέραν του κοινού νομίσματος ο «παλαιός κόσμος» δεν μπόρεσε να δημιουργήσει κάτι άλλο «νέο». Αγκιστρωμένη στο μεγαλείο του παρελθόντος πιστεύει ότι ζούμε ακόμη στην εποχή της αποικιοκρατίας και ότι με πολιτικές ραδιουργίες και χαμηλό κόστος θα κατορθώσει να επιβιώσει.
Η στοχοποίηση του Ισραήλ σε αυτήν τη φάση είναι απολύτως λογική. Δεν μπορούν να δικαιολογήσουν ούτε καν στον εαυτό τους την επικείμενη μεγάλη αμυντική συμφωνία με την Τουρκία. Πώς είναι δυνατόν να παραδώσουν την άμυνα της Ευρώπης (περί αυτού πρόκειται) σε κάποιον ο οποίος απειλεί με αφανισμό το Ισραήλ; Και από την άλλη, πώς είναι δυνατόν η Τουρκία να αναλάβει το μεγάλο κόστος που συνεπάγεται ο ρόλος του χωροφύλακα στην Ουκρανία χωρίς να ζητήσει κάτι σημαντικό από τους εργοδότες της;
Για την Τουρκία το κεφάλαιο Ισραήλ είναι εξαιρετικά σημαντικό, καθώς την αναβαθμίζει στα μάτια του αραβικού κόσμου. Αν ο Ερντογάν καταφέρει να κερδίσει το Ισραήλ πολιτικά και ίσως στο πεδίο της μάχης, τότε η Τουρκία γίνεται αυτόματα ο ηγέτης του ισλαμικού κόσμου. Και συμφέρει αυτό τη Δύση; Στο σημείο αυτό να μην ξεχνάμε ότι η ίδια η Ευρώπη έβαλε την θηλιά στον εαυτό της όταν αποφάσισε να εξαρτηθεί ενεργειακά από τον Πούτιν. Δεν θα είναι η πρώτη φορά που οι κοντόφθαλμοι Ευρωπαίοι ηγέτες θα δουν το δέντρο και θα χάσουν το δάσος. Χτες ήταν ο Πούτιν, σήμερα ο Ερντογάν. Χτες ο Πούτιν τους κάλυπτε το ενεργειακό. Σήμερα ο Ερντογάν θα τους βγάλει από την άβολη θέση να εξηγήσουν στις Ευρωπαίες μανάδες γιατί θα πρέπει να στείλουν τα παιδιά τους στην Ουκρανία.
Πολλά μέσα ενημέρωσης προβάλλουν πρόθυμα φωτογραφίες με αθώα θύματα από τους βομβαρδισμούς στη Γάζα μαζί με αβάσιμους ισχυρισμούς περί γενοκτονίας, ενισχυμένους από μεγάλες δόσεις fake news. Τα ίδια μέσα δεν έδειξαν την ίδια ευαισθησία στις αδιανόητες σκηνές φόνων και βιασμών που καταγράφτηκαν από τις κάμερες (αυτός ήταν και ο σκοπός) της βάρβαρης εισβολής των τρομοκρατών της Χαμάς στο Ισραήλ. Οι κυβερνήσεις που σήμερα κόπτονται για τα θύματα στη Γάζα δεν άσκησαν πίεση για τους ομήρους. Ούτε ζήτησαν εξηγήσεις από την Χαμάς για το πού πήγε η μεγάλη βοήθεια που έλαβε στο όνομα του παλαιστινιακού λαού. Και φυσικά ούτε συζήτηση για το γεγονός ότι οι τρομοκράτες χρησιμοποιούσαν ως ασπίδα νοσοκομεία και σχολεία.
Οι ευαίσθητοι Ευρωπαίοι δεν αισθάνονται την ανάγκη να ασκήσουν πιέσεις στην Τουρκία και στον σύμμαχό τους στην Συρία Αχμέντ Χουσεΐν αλ Σαράα, γνωστού ως Αμπού Μοχάμεντ αλ-Τζολάνι, για τις σφαγές των Δρούζων. Για το Κυπριακό ούτε συζήτηση! Ούτε φυσικά και ρωτάνε τον Ερντογάν πού θα χρησιμοποιήσει τα όπλα που του πουλάνε. Αυτές όλες είναι λεπτομέρειες. Σημασία έχει να κάνουν τώρα τη δουλειά τους. Για αύριο, έχει ο Θεός.
Η Ελλάδα βρίσκεται έτσι ή αλλιώς σε δυσχερή θέση. Η ισχυροποίηση της Τουρκίας αποθρασύνει τους συμμάχους της και στο πλαίσιο αυτό δεν είναι τυχαία η στάση που τηρεί ο Ράμα. Είναι σαφές ότι η Τουρκία θα εκμεταλλευτεί στο έπακρο τη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται. Κι αν εκλείψει και ο «κίνδυνος» του Ισραήλ, τα πράγματα θα εξελιχθούν με μεγαλύτερη ταχύτητα.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα στη νέα αυτή κατάσταση για την ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται στο εσωτερικό μέτωπο. Από τη μία υπάρχει μία αντισημιτική αριστερά και από την άλλη μια ακροδεξιά που έχει σημείο αναφοράς στον Τράμπ και στον Πούτιν. Όλοι κόπτονται για το συμφέρον της Ελλάδας, αλλά κλείνουν τα μάτια στον προφανή κίνδυνο της Τουρκίας. Στελέχη της αντιπολίτευσης θεωρούν μεγαλύτερο θέμα για την Ελλάδα αυτήν τη στιγμή την πίεση προς το Ισραήλ, ξεχνώντας ότι το Ισραήλ είναι από τους τελευταίους συμμάχους που μας έχουν απομείνει. Όχι, το Ισραήλ δεν πρόκειται να πολεμήσει για λογαριασμό μας. Αλλά όσο είναι όρθιο, τόσο απομακρύνονται τα σχέδια της Τουρκίας να μετατρέψει το Αιγαίο σε μια τουρκική θάλασσα…
Θανάσης Μαυρίδης
