Ο Αλέξης Τσίπρας δε χρειάζεται να προσπαθήσει ιδιαίτερα. Το ήξερε πολύ πριν «παραδώσει» το «μαγαζί» στα χέρια του Στέφανου Κασσελάκη. Είναι όλοι τους τόσο λίγοι που ήταν βέβαιο ότι θα αποτύγχαναν και θα έκαναν τον ίδιο να μοιάζει με ογκόλιθο της πολιτικής. Ήθελε αποδυναμωμένο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, να τον αναγκάσει να αγωνιστεί στο ρινγκ κουτσός ή με δεμένα πισθάγκωνα τα χέρια. Και σε αυτό τον βοήθησαν. Μόνο έτσι μπορεί να κερδίσει ο Αλέξης τον Κυριάκο, αλλά αυτό δεν του βγαίνει. Τα χρονικά περιθώρια στενεύουν. Ή θα κατέβει τώρα ή θα κλείσει οριστικά το κεφάλαιο Αλέξης Τσίπρας.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Αλέξης έχει βοηθηθεί σε υπερβολικό βαθμό από τους παλιούς του φίλους. Από γόνους βαθύπλουτων οικογενειών που θέλησαν να αποτινάξουν από πάνω τους τις τύψεις για τα πλούτη που κληρονόμησαν ή απλά από επιχειρηματίες που πιστεύουν ότι το συμφέρον τους είναι από την άλλη πλευρά του ποταμού, από εκείνη που δεν πέφτουν οι… μολότοφ. Και είναι βέβαιο ότι στην πορεία απέκτησε και νέους φίλους. Το εντυπωσιακό είναι ότι αρκετοί απ’ αυτούς τους «νέους» φίλους υπήρξαν στο παρελθόν αντίπαλοι.Τελικά, πρέπει να έχει μεγάλο ταλέντο για να μπορέσει να πείσει ανθρώπους με μεγάλο (πολύ μεγάλο) πολιτικό εκτόπισμα ότι θα τους επαναφέρει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στην κεντρική πολιτική σκηνή! Αν ο κ. Τσίπρας ήθελε να διαπρέψει στο χώρο των επιχειρήσεων θα μπορούσε να είχε κάνει μεγάλη καριέρα!
Ο μόνος που δεν κατάλαβε το «σχέδιο» ήταν ο Στέφανος Κασσελάκης. Υπήρξε υπερβολικά φιλόδοξος, κάτι που τον έκανε ιδανικό για τη θέση του καμικάζι που θα ανατίναζε την αριστερή πολυκατοικία, έτσι ώστε να έρθει στη συνέχεια ο αναμορφωτής Αλέξης Τσίπρας σε ρόλο μηχανικού - εργολάβου, για να αναγείρει το νέο οικοδόμημα.
Υπήρξε κάτι πραγματικά έξυπνο στην «αποχώρηση» του Αλέξη Τσίπρα. Ο ίδιος δεν ενεπλάκη στα όσα άρρωστα συνέβησαν με την εκστρατεία μίσους. Ναι μεν τα «Μητσοτάκη γα@@@@αι» και τα ξυλόλια είχαν έντονο άρωμα από τις πλατείες της χρεοκοπίας, αλλά ποιος μπορεί να τον κατηγορήσει για κάτι; Την κρίσιμη ώρα αυτός βρισκότανε στο Harvard. Αν επρόκειτο για φόνο θα υποστηρίζαμε ότι δημιούργησε το τέλειο άλλοθι…
Οπότε, μπορεί πλέον να επιστρέψει με υποσχέσεις. Ότι θα δημιουργήσει ένα νέο κόμμα που θα συσπειρώσει την κεντροαριστερά. Ότι η χώρα θα αποκτήσει αντιπολίτευση. Ότι θα φέρει ένα νέο αέρα στην Ελλάδα, ενώνοντας τους Έλληνες και κόντρα στην τοξικότητα των τελευταίων δύο ετών. Δεν είναι καταπληκτικό; Λες και κάποιος δημιούργησε ένα σκηνικό που οδηγεί σε μία και μόνο λύση: Στην επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα. Οπότε το ερώτημα που εύλογα δημιουργείται είναι αν ποτέ έλλειψε…
Ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Κάθε άλλο! Πρώτο εμπόδιο το γεγονός ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δε λύγισε απέναντι στην πίεση που του άσκησαν οι φίλοι του Αλέξη Τσίπρα. Δεύτερο και πιο μεγάλο εμπόδιο η ισχυροποίηση της Ζωής. Άντε να πάει να πει κάποιος στη Ζωή «φύγε εσύ να έρθει αυτός». Δύσκολο! Και τρίτο εμπόδιο η μνήμη των Ελλήνων. Το 2015 δεν είναι τόσο μακριά. Και η μνήμη αυτή δε σβήνει, όσα μαγικά κι αν κάνουν. Όσους λογαριασμούς κι αν αγοράσουν στα social media.
Θανάσης Μαυρίδης
