Το πιο «ωραίο», αν μπορεί να υπάρξει κάτι ωραίο σε μια ιστορία βαθιάς «συλλογικής» διαφθοράς όπως οι αγροτικές επιδοτήσεις, το διάβασα προχτές από έναν χρήστη του φατσοβιβλίου: «Το ΠΑΣΟΚ έδωσε τα πτυχία, ο ΣΥΡΙΖΑ τα μεταπτυχιακά και η ΝΔ τα διδακτορικά». Πρόκειται για ένα διαχρονικό ψηφοθηρικό νταραβέρι και είναι άκρως υποκριτικό να ζητάνε εξηγήσεις από την κυβέρνηση οι … «επιστήμονες»! Να σταματήσει το κρυφτούλι! Να γίνει ένας ουσιαστικός έλεγχος για να βρεθούν οι πραγματικοί δικαιούχοι. Οι άλλοι να επιστρέψουν τα χρήματα εντόκως.
Δεν είναι δύσκολο να βρεθούν εκείνοι που είχαν τα πρόβατά τους στα ορεινά της Κρήτης και τα έβοσκαν στην Ήπειρο. Θέμα θέλησης είναι. Θα το αντέξει η κυβέρνηση έναν τέτοιο λογαριασμό ή θα γονατίσει κάτω από την απειλή να χάσει δεκάδες χιλιάδες ψήφους; Ας μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Αυτό το διαχρονικό σκάνδαλο «συντηρήθηκε» επειδή δεν θέλησε μέχρι σήμερα να το αντιμετωπίσει το πολιτικό σύστημα. Με το «δίκαιο» των ψηφοφόρων δεν τα βάζει κανείς…
Μια λύση υπάρχει. Μια πραγματικά δίκαιη λύση. Να ελεγχθούν άμεσα όσοι πήραν επιδοτήσεις τα τελευταία χρόνια κι όσοι βρεθούν σε αδυναμία να δικαιολογήσουν τα δηλωθέντα, να κληθούν να επιστρέψουν τα κλεμμένα. Θα μας πείτε ότι υπάρχει ένας ολόκληρος κρατικός μηχανισμός που επί δεκαετίες έχει αποδεχτεί και νομιμοποιήσει αυτήν την κατάσταση. Και ένας ακόμη πρόσθετος λόγος ήταν η ισχυρή πεποίθηση που είχε αναπτυχθεί σε μια μερίδα του πληθυσμού ότι τα λεφτά της Ευρώπης επιτρέπεται κανείς να τα λεηλατεί, επειδή είναι «ξένα λεφτά». Εντάξει! Με τον ίδιο τρόπο αντιμετώπιζαν και τα χρήματα του ελληνικού δημοσίου, επειδή στο τέλος όλα ήταν «ξένα» πέρα από όσα ανήκαν στο στενό οικογενειακό τους περιβάλλον. Η Ελλάδα της πατριαρχίας, των φυλάρχων, η Ελλάδα που έρχεται από το παρελθόν και μας θυμίζει ότι αυτός ο τόπος γεννούσε μισθοφόρους, κλέφτες και αρματολούς…
Είναι δύσκολο να υιοθετήσει η κυβέρνηση μια τέτοια πρόταση. Δίκαιη, δικαιότερη από το να πληρώσουμε όλοι μέσω του κρατικού προϋπολογισμού τα λεφτά των κλεφτοκοτάδων. Αλλά δύσκολο να υιοθετηθεί. Πρώτα απ’ όλους θα αντισταθεί ο κρατικός μηχανισμός. Θα βρουν χίλια - δύο επιχειρήματα νομικού ή ακόμη και τεχνικού περιεχομένου για να απομακρύνουν ένα τέτοιο «ατύχημα». Κι αν πέσει αυτό το ανάχωμα, θα δούμε στο τέλος αγριεμένους αγρότες και κτηνοτρόφους να σηκώνουν οδοφράγματα στους δρόμους απέναντι στο σκοτεινό κράτος των Αθηνών που επιβουλεύεται το βιός τους. Διότι αυτά τα λεφτά δόθηκαν. Τα θεωρούν πλέον περιουσία τους. Άλλοι πήραν με αυτά αυτοκίνητα, άλλοι τρακτέρ, άλλοι έκτισαν σπίτια, άλλοι πάντρεψαν τα παιδιά τους και άλλοι τα έφαγαν στα μπουζούκια. Με άλλα λόγια, πάει πέταξε το πουλάκι!
Αυτό που ίσως μπορεί πρακτικά να γίνει είναι να επιστραφούν τα χρήματα της τελευταίας χρονιάς, αυτά που δεν πρόλαβαν ακόμη να «επενδύσουν». Κι αυτό περισσότερο ως μια συμβολική κίνηση. Αν θέλαμε πραγματική Δικαιοσύνη θα έπρεπε η σχετική έρευνα να φτάσει πολύ πίσω…
Και την ίδια ώρα η κυβέρνηση καλείται να τα αλλάξει και εδώ όλα. Μα όλα. Σήμερα εκτίθεται σε πολλά πεδία επειδή αρκέστηκε σε μια απλή διαχείριση της κατάστασης. Δεν ξεκίνησε την λεγόμενη επανάσταση του αυτονόητου και έτσι φτάσαμε στο σημείο να θεωρεί κάποιος φυσιολογικό να δηλώνει ανύπαρκτες κατσίκες και μυθικές καλλιέργειες. Αυτές οι επιδοτήσεις που δόθηκαν θα μπορούσαν να είναι η πρώτη ύλη για να την αναγέννηση της ελληνικής γεωργίας και κτηνοτροφίας. Κι αντί γι αυτό είναι η ταφόπλακα της ελληνικής επαρχίας.
Σωστή η απόφαση με την ΑΑΔΕ. Άργησε, αλλά είναι σωστή. Είναι πάντως κρίμα να φτάνει ένα θέμα στο απροχώρητο για να αναγκάζεται κάποιος να βγάλει λαγό από το καπέλο…
Αυτή είναι όλη η αλήθεια. Ότι το ξύλο το τρώει και πάλι η κυβέρνηση, επειδή και αυτό «έσκασε» στη βάρδιά της, είναι αναπόφευκτο. Και είναι τυχερή που δεν έχουν ακόμη σκάσει άλλα…
Θανάσης Μαυρίδης
