Ο CEO της Vitex, γνωστός στον χώρο μέσα από την δράση του ως πρόεδρος του ΣΕXB την τελευταία τριετία, μιλάει στο Liberal.gr αναφέροντας ότι είναι έτοιμος να αποχωρήσει από το τιμόνι του Συνδέσμου Ελληνικών Χημικών Βιομηχανιών και να γυρίσει σελίδα σε άλλες δραστηριότητες, που αφορούν στην ελληνική οικονομία και το mentoring.
Σχολιάζει τα τεκταινόμενα στον χώρο της χημικής βιομηχανίας στην Ευρώπη και τη δυναμική που έχει η Ελλάδα στον χώρο, παρά το μικρό της αποτύπωμα.
Συνέντευξη στην Μαρία Γεωργιάδου
Πώς πήρατε την απόφαση να αποχωρήσετε από τον ΣΕΧΒ;
Πήρα την απόφαση να αποχωρήσω από τον ΣΕΧB, ακόμα και από το Διοικητικό Συμβούλιο μετά από 25 χρόνια. Τα τελευταία τρία χρόνια ήμουν πρόεδρος, ενώ είχα διατελέσει ως πρόεδρος ακόμα δύο διετείς θητείες, το 2005 με 2009.
Ήρθε λοιπόν η ώρα να γυρίσω σελίδα, όχι γιατί κουράστηκα αλλά επειδή πιστεύω πως ότι έχεις να δώσεις το κάνεις μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα.
Προσωπικά είμαι της ανανέωσης και πιστεύω πολύ στην εξέλιξη και αυτό μου αρέσει και στον ΣΕXB, ότι έχει την ιδεολογία της ανανέωσης. Στην πορεία μου έχω δει σε διάφορους συνδέσμους ισόβιους προέδρους, κάτι που δεν επικροτώ γιατί πιστεύω ότι αν δεν υπάρχει αλλαγή δεν υπάρχει και εξέλιξη.
Υπάρχει δηλαδή συνολική ανανέωση στον ΣΕXB;
Ναι, σκεφτήκαμε μια μεγαλύτερη από το σύνηθες ανανέωση και έτσι από τα εννέα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, τα έξι θα είναι καινούρια. Να σημειώσω, ότι όσοι έχουμε διατελέσει πρόεδροι στο παρελθόν μπορεί να μην συμμετέχουμε πλέον στο Δ.Σ, αλλά φτιάχνουμε ένα συμβουλευτικό όργανο που θα είναι πάντα στην διάθεση του εκάστοτε προέδρου. Θα είμαστε πάντα δίπλα στον Σύνδεσμο !
Τι θεωρείτε ότι καταφέρατε στον ΣΕXΒ και σας κάνει να νιώθετε περηφάνεια;
Ένα από τα πράγματα που είμαι περήφανος για τον Σύνδεσμο είναι ότι αναπτύχθηκε μια κουλτούρα, η οποία δεν είναι η συνήθης. Δεν μαζευόμαστε κάποιοι και προσπαθούμε να λύσουμε το άμεσο πρόβλημα και πίσω στις δουλειές μας. Κάνουμε καινούρια πράγματα που προσφέρουν σε όλους τους stakeholders μας, στην κοινωνία μας, μας εξελίσσουν σαν εταιρείες, μας εξελίσσουν σαν πρόσωπα και εν τέλει εξελίσσουν τον Σύνδεσμο μας. Επειδή λοιπόν έχω συνδράμει αρκετά πάνω σε αυτό νιώθω υπερήφανος. Διότι σε αυτά τα 25 χρόνια έχω δει πολλά, έχω δει ανθρώπους που κοιτούν κοντόφθαλμα, αλλά και μεγάλες προσωπικότητες. Εξάλλου, μία από τις ωραίες πτυχές των συνδέσμων είναι ότι γνωρίζεις πρόσωπα, καταλαβαίνεις την ιδιοσυγκρασία τους και το αντιπαραβάλλεις με τις κινήσεις σου στην αγορά και έχεις μια ωραιότατη εικόνα του γιατί κάποιες εταιρείες θριαμβεύουν, ενώ κάποιες άλλες αγκομαχούν.
Να υπογραμμίσω, ότι ένας από τους λόγους που μου αρέσει πολύ ο ΣΕΧΒ είναι πως είναι πολυσυλλεκτικός και ακούγονται όλοι, συμμετέχουν όλοι, έχουμε εναλλαγές στα πρόσωπα και αυτή η συμπερίληψη το κάνει το όλο εγχείρημα πιο ευχάριστο, δημιουργικό και ενδιαφέρον.
Διακρίνονται από αριστερά: Δημήτρης Κουλουμάσης – Mr Chem (Εκπαιδευτικός, Χημικός), Αρμόδιος Γιαννίδης Πρόεδρος ΣΕΧΒ, Σοφία Ζήση Γενική Διευθύντρια Γενικού Χημείου του Κράτους και Chair of the Management Board του ECHA, Παναγιώτης Σκαρλάτος Γενικός Διευθυντής ΣΕΧΒ, Δρ Λευτέρης Αναστασάκης (Χημικός, Σύμβουλος Επιχειρήσεων, Συγγραφέας)
Η τελευταία σας τριετία συνέπεσε με τον εορτασμό για τα 30 χρόνια του ΣΕΧΒ
Γνωρίζαμε ότι αυτή η τριετία θα είχε πιο εξωστρεφή χαρακτήρα και ένιωσα ότι μπορώ να το υπηρετήσω. Θέλαμε να κάνουμε πράγματα πιο εξωστρεφή και πιο επικοινωνιακά, που ταίριαζαν με την ιδιοσυγκρασία μου.
Στην τελευταία τριετία λοιπόν η κορυφαία στιγμή του Συνδέσμου ήταν το Συνέδριο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της Χημικής Βιομηχανίας CEFIC , που διοργανώσαμε στην Ελλάδα και φέραμε όλους τους κορυφαίους CEOs από όλο τον κόσμο, όπου αναδείχθηκε η καλή διαδρομή της Ελλάδος σε μακροοικονομικό επίπεδο σαν επιτυχημένο case study της Ευρώπης. Μάλιστα, μας είχε υποδεχτεί και ο πρωθυπουργός, όπου συζητήσαμε για το μέλλον της βιομηχανίας μας.
Σημειωτέο, ότι ακόμα και στον τομέα των χημικών για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα όλες οι χώρες ήταν πτωτικές στο αντικείμενο μας και η Ελλάδα παρέμενε η μόνη αυξητική για πολλά τρίμηνα. Είμαστε περήφανοι για την θέση που έχει ο Σύνδεσμος μας στην Ευρώπη. Έχουμε μόνο το 0,6% της χημικής βιομηχανίας σαν χώρα στην Ευρώπη, παρόλα αυτά ο μικρός μας σύνδεσμος έχει πολλαπλάσιο αποτύπωμα από αυτό το μικρό ποσοστό.
Πριν 20 χρόνια η Ευρώπη ήταν πρώτη στα χημικά, ενώ τώρα είναι πρώτη η Κίνα. Θεωρώ ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση με την έκθεση Ντράγκι, με την πολιτική των ΗΠΑ το τελευταίο διάστημα και με την διακήρυξη της Αμβέρσας που έκανε ο CEFIC έχει πάρει το μήνυμα ότι η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει.
Προλαβαίνει να αλλάξει η Ευρώπη;
Πιστεύω ότι η Ευρώπη έχει μια ιστορική ευκαιρία. Σε ότι αφορά την πράσινη μετάβαση και τους στόχους του 2050, προφανώς για να προφυλάξει η Ευρώπη την ανταγωνιστικότητα της αναγκάζεται να πατήσει λίγο φρένο. Έτσι τουλάχιστον φαίνεται από έξω, γιατί ούτως ή αλλιώς υπήρχε πολύ περιττή νομοθεσία που σε έβαζε να ασχολείσαι με λεπτομέρειες και εξαντλητικό reporting χωρίς αυτό να βγάζει αξία. Στο μέτρο που θα πάρει πίσω όλο αυτό το περιττό γραφειοκρατικό βάρος ή την υπερνομοθέτηση, μπορεί σε έναν μεγάλο βαθμό να βελτιώσει την κατάσταση για τις εταιρείες, χωρίς να θολώσει τον στόχο του 2050. Το πρόβλημα είναι ότι ενώ υπάρχει πολιτική βούληση δεν ανταποκρίνονται οι υπηρεσίες. Μάλιστα ο cefic (European Chemical Industry Council) έβγαλε πρόσφατα μια ανακοίνωση που έλεγε ότι “Οι υπηρεσιακοί παράγοντες ζουν σε άλλο πλανήτη”.
Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της Ευρώπης;
Η Ευρώπη έχει το πλεονέκτημα της γεωγραφικής θέσης, ότι έχεις άμεσα προϊόντα, αλλά και την ποιότητα, καθώς δεν είναι πανάκεια το φθηνό. Αυτό που έχουν πετύχει οι Κινέζοι είναι ότι έχουν κάνει οικοσυστήματα. Αν κάτι πρέπει να κάνουμε και εμείς -τουλάχιστον εκεί που μπορούμε- είναι να χτίσουμε τα οικοσυστήματα μας και γι’ αυτό γίνεται πολύ μεγάλη προσπάθεια για τις πρώτες ύλες και τις σπάνιες γαίες, γιατί το οικοσύστημα χτίζεται γύρω από τον φυσικό πόρο. Αυτό δημιουργεί ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.
Η χημική βιομηχανία της Ευρώπης είναι οριακά πάνω από της Αμερικής. Αυτός ο εμπορικός πόλεμος που διεξάγεται αυτή την στιγμή, μπορεί να είναι είτε υπέρ μας είτε κατά μας, δεν ξέρει κανείς πως θα εξελιχθεί. Τώρα είμαστε και στη μέση του 90ημέρου, ενώ ο Λευκός Οίκος αναθεωρεί συνεχώς τα πράγματα.
Ας επιστρέψουμε σε εσάς. Ποια είναι τα σχέδια για την επόμενη μέρα;
Ένα μέρος του χρόνου μου πάντα το αφιέρωνα για να συνδράμω στο επιχειρείν. Μέχρι τώρα το συνέδραμα κυρίως σε επίπεδο κλαδικό μέσα από το Σύνδεσμο Ελληνικών Χημικών Βιομηχανιών, αλλά και με ότι άλλο έχω ασχοληθεί, καθώς έχω συμμετάσχει στην Ένωση Χρωμάτων, στο Επιμελητήριο Πειραιά, με μικρότερους ρόλους, αλλά πάντα ως επί το πλείστον το αντικείμενο ήταν κλαδικό. Θεωρώ πως ότι είχα να κάνω σε αυτό το επίπεδο το έχω κάνει.
Έτσι, τα επόμενα χρόνια το ποσοστό του χρόνου που θέλω να αφιερώνω εκτός Vitex θέλω να πάει σε πιο διεθνές επίπεδο σε ότι έχει να κάνει με την οικονομία της Ελλάδας σε ολόκληρη την Βιομηχανία. Επίσης, μου αρέσει πάρα πολύ -και έχω αρχίσει ήδη να το κάνω- το mentoring νέων επιχειρηματιών.
Θα ήθελα να μας μιλήσετε για την Guild CPO
Η Vitex συμμετέχει σε μία κοινοπραξία βιομηχανιών χρωμάτων και δομικών χημικών. Είμαστε 106 συνασπισμένες εταιρείες, που κάνουμε ομαδικές αγορές και διαπραγματεύσεις με προμηθευτές πρώτων υλών. Όλες έχουν την φυσιογνωμία ότι είναι ανεξάρτητες από πολυεθνικούς ομίλους, κυρίως λοιπόν family owned, family managed, 2ης και 3η γενιάς, με ένα σοβαρό αποτύπωμα η κάθε μία στο δικό της μικρό γεωγραφικό χώρο. Οι περισσότερες σε αριθμό είναι στην Αμερική, οι μεγαλύτερες όμως σε μέγεθος είναι στην Ευρώπη. Αναλυτικότερα, είμαστε 25 από την Ευρώπη και στατιστικά το μέγεθος των ευρωπαϊκών εταιρειών είναι μεγαλύτερο από τις αμερικάνικες. Εκεί με κάλεσαν και μπήκα στο Διοικητικό Συμβούλιο στην Αμερική, ενώ είμαι πρόεδρος στην Ευρώπη και εκπροσωπώ αυτούς τους 25 ευρωπαίους στην παγκόσμια αυτή κοινοπραξία που λέγεται Guild CPO (Central Purchase Organization). Μέσα από εκεί παίρνεις μία παγκόσμια διόπτευση της οικονομίας, της βιομηχανίας και είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον.
Για το mentoring που αναφέρατε ποια ακριβώς είναι τα σχέδια σας;
Είναι μια δραστηριότητα που έχει ξεκινήσει πρόσφατα και την απολαμβάνω πάρα πολύ. Ο Γιώργος Τρακάκης που ηγείται της Endless μου ζήτησε να μπω στο Δ.Σ της εταιρείας του. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μια σπάνια μορφή corporate governance για ελληνικές επιχειρήσεις. Το να έχει πραγματικούς, ανεξάρτητους μη εκτελεστικούς συμβούλους. Στο 7μελες Διοικητικό Συμβούλιο είμαστε και 4 σύμβουλοι με διαφορετική στόχευση ο καθένας, είτε προς την βιωσιμότητα, είτε προς τα οικονομικά, είτε leadership. Ο καθένας μπορεί να συνδράμει σε κάποια πράγματα. Ουσιαστικά δημιουργήσαμε ένα συμβουλευτικό όργανο με στόχο να υποστηρίξουμε την οικογένεια Τρακάκη στην υλοποίηση ενός φιλόδοξου επενδυτικού και αναπτυξιακού της πλάνου.
