Όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές, τόσο πυκνώνουν τα σενάρια για συνεργασίες, ώστε να μην αναγκαστούμε να πάμε σε δεύτερες εκλογές. Βέβαια, τα σενάρια περιορίζονται μετά τη δήλωση του Α. Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη πως προοδευτική κυβέρνηση νοείται μόνον αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτο κόμμα. Το παρελθόν του όμως δεν αποτελεί καμιά εγγύηση πως θα παραμείνει σταθερός σε αυτή τη θέση. Προφανώς, αναλόγως των εδρών, είναι ικανός να προσφέρει τα πάντα στους πάντες για να επιτύχει το μαγικό 151. Θα είναι βαριά μια ακόμα τετραετία στην αντιπολίτευση.
Αυτό το σενάριο πάσχει, γιατί θα πρέπει να συντρέξουν πολλές προϋποθέσεις για να υλοποιηθεί, κάτι ιδιαίτερα δύσκολο.
Το βέβαιον είναι πως υπάρχουν κέντρα εξουσίας και στο εξωτερικό, αλλά κυρίως στην Ελλάδα που θα ήθελαν ο Α. Τσίπρας να παραμείνει στο παιχνίδι, γιατί έχει αποδειχθεί στην πράξη ένας συνεργάσιμος παίκτης της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Και ο ασφαλέστερος τρόπος για να παραμείνει στο παιχνίδι ο Α. Τσίπρας θα είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ συμμετάσχει σε ένα τρικομματικό κυβερνητικό σχήμα. Βασική επιδίωξη μεγάλων οικονομικών παραγόντων της χώρας είναι η διανομή των κεφαλαίων του Ταμείου Ανάκαμψης να έχει τη μεγαλύτερη δυνατή πολιτική συναίνεση, ώστε να μην προκληθούν εντάσεις και αμφισβητήσεις στη διαχείρισή τους. Μοντέλο γι αυτούς αποτελεί η συγκυβέρνηση Ζολώτα και ο τρόπος που χειρίστηκε συγκεκριμένες συμβάσεις. Και ο νοών, νοείτω.
Απέναντι σε αυτά τα σενάρια που, όσο περνά ο καιρός θα τα βλέπουμε να εμφανίζονται όλο και πιο συχνά, η Νέα Δημοκρατία οφείλει να έχει-- και πιστεύω πως θα έχει-- μια ξεκάθαρη πολιτική γραμμή που δε θα αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Αυτοδυναμία και μόνον αυτοδυναμία.
Αυτό σημαίνει πως μετά τις εκλογές με την απλή αναλογική, ευθύς ως λάβει τη διερευνητική εντολή, θα την καταθέσει πάραυτα και χωρίς χρονοτριβή. Οι υπόλοιποι ας κάνουν ό,τι θέλουν. Αν και στις εκλογές με την ενισχυμένη αναλογική δεν πετύχει την αυτοδυναμία, τότε η ηγεσία της θα εκτιμήσει την κατάσταση και αναλόγως θα πράξει. Σε αυτήν την περίπτωση ένα πράγμα θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο. Η κυβέρνηση συνεργασίας θα βασιστεί σε ένα πρόγραμμα σε βάθος τετραετίας.
Η ιδανική λύση θα ήταν αν η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφιζαν από κοινού την αλλαγή του εκλογικού νόμου για να αποφευχθεί η περιπέτεια των δεύτερων εκλογών. Η άρνηση του Α. Τσίπρα να αποδεχθεί αυτήν την πρόταση που του έκανε εμμέσως ο πρωθυπουργός, αποδεικνύει πως ούτε αυτός πιστεύει πως το κόμμα του μπορεί να κερδίσει τις εκλογές. Είναι παραδοχή ήττας.
Στην πολιτική κερδίζει αυτός που επιβάλλει την ατζέντα του. Και για να γίνει αυτό θα πρέπει το μήνυμα να είναι σαφές, εύληπτο και σταθερά επαναλαμβανόμενο.
