Μπορεί ο Αύγουστος να μην έχει πολιτικές εξελίξεις όμως ο ήχος των υπογείων ρευμάτων φτάνει μέχρι την επιφάνεια. Ουδείς γνωρίζει όμως τον Σεπτέμβριο-εκεί προς το τέλος-πώς θα έχει διαμορφωθεί το πολιτικό τοπίο. Πλην δραματικού απροόπτου η μεγάλη εικόνα του φθινοπώρου θα καθορίσει και τις εξελίξεις. Η κυβέρνηση θα πληρώσει τον ΟΠΕΚΕΠΕ; Οι έλεγχοι θα δείξουν όχι μόνον το βάθος της διαφθοράς, αλλά και τη συμμετοχή κυβερνητικών παραγόντων σε αυτή. Τα νούμερα που ακούγονται αγριεύουν τον απλό πολίτη-τέτοια ποσά μάλλον δεν θα τα δει σε όλον τον εργασιακό βίο του-και αν οι δικαιούχοι κακώς τα έλαβαν, τότε υπάρχει θέμα.
Στα εθνικά ζητήματα ακούμε τα γνωστά τροπάρια τα οποία μάλλον δεν αγγίζουν τους πολίτες. Υπάρχει ένας καταγγελτικός λόγος χωρίς προτάσεις. Οι σχολιαστές με τα άρθρα γνώμης μπορεί να γράφουν ό,τι θέλουν εντελώς ανέξοδα. Να χαράσσουν χάρτες, να ονειρεύονται ναυμαχίες, όμως την πολιτική πρόταση τη διατυπώνει ο πολιτικός ηγέτης. Και μέχρι στιγμής ακούμε μόνον ανησυχίες και αόριστες προτάσεις που κινούνται πιο πολύ στον χώρο ενός διπλωματικού μπιζιμποντισμού. Με απλά λόγια, χιλιοειπωμένες απόψεις δεν παράγουν νέα πολιτική πραγματικότητα. Η κυβέρνηση θα κριθεί από τις δικές της πράξεις.
Το φλέγον πρόβλημα για την πλειοψηφία των πολιτών είναι η ακρίβεια. Το ότι αυτή έχει να κάνει και με την ολιγοπωλιακή διάρθρωση της αγοράς, αυτό ελάχιστα απασχολεί τα νοικοκυριά. Ο πληθωρισμός τρέχει αρκετά υψηλότερα από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο και αυτό σε τελική ανάλυση δημιουργεί πολιτικό πρόβλημα στην κυβέρνηση. Φυσικά, η κατάσταση δεν είναι όπως τη διεκτραγωδεί η αντιπολίτευση-αυτοί που στοιβάζονται στα πλοία και στα διόδια για να πάνε στις διακοπές τους δεν είναι οι ολιγάρχες και οι πολύ εύποροι. Φυσικά, κάποιοι δεν θα μπορέσουν να πάνε διακοπές λόγω οικονομικής δυσπραγίας, όμως αυτό είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται πολλές δεκαετίες.
Συνεπώς, για την κυβέρνηση έχει μεγάλη σημασία μέσα σε τι κλίμα θα ανακοινωθούν οι εξαγγελίες της ΔΕΘ. Αν χαθούν μέσα στη βοή άλλων γεγονότων, το παιχνίδι χάθηκε. Αν όμως οι εξαγγελίες δημιουργήσουν θετικό κλίμα, τότε με αισιοδοξία η κυβέρνηση θα ατενίσει το 2026 που ίσως να είναι και χρονιά εκλογών.
Για την αντιπολίτευση ελάχιστα έχω να πω. Εκτός του ότι σπαράσσεται από εσωκομματικές έριδες, πολιτικά είναι ανύπαρκτη. Με ύβρεις και αναπαραγωγή των όσων λένε τα τρολ του Χ δεν μπορεί να διεκδικήσει κάτι καλύτερο από αυτό που έχει. Και φως στον ορίζοντα δεν υπάρχει, παρά τις προσπάθειες συγκεκριμένων οικονομικών κέντρων να αναδιατάξουν το πολιτικό σκηνικό.
Παρασκηνιακές συμμαχίες στερούνται νοήματος αν τα άλογα στα οποία θέλουν να ποντάρουν, όλα είναι κουτσά. Έτσι, ένα ολόκληρο σύστημα έχει στρέψει την προσοχή του όχι στην ενδυνάμωση της αντιπολίτευσης, αλλά στην υπονόμευση της ενότητας της Νέας Δημοκρατίας. Σημειώστε το αυτό, αν και το έργο το έχουμε ξαναδεί και το 2022.
Επί του προκειμένου, πολλά γράφονται και περισσότερα ακούγονται, όμως στις δημοκρατίες το παιχνίδι το καθορίζουν δύο παράγοντες: ο εκάστοτε πρωθυπουργός και οι πολίτες.
