«Τα πράγματα έχουν αλλάξει… σήμερα την κατάσταση επιτηρούν κάμερες, όμως τα επεισόδια δεν γίνονται στις κερκίδες και τον αγωνιστικό χώρο, ξύλο πέφτει μακριά από το γήπεδο… κάποιοι έχουν τσιμπήσει τον φασισμό, μα κι αυτοί μ@λακες είναι γιατί δεν καταλαβαίνουν πως αν οι αρχηγοί τους πάρουν την εξουσία θα μας καθαρίσουν όλους…».
Φράσεις από το βιβλίο του Τζον Κινγκ «Εργοστάσιο Ποδοσφαίρου», που σκιαγραφεί τη ζωή της βρετανικής εργατικής τάξης τη δεκαετία του ΄90. Παιδιά με παραιτημένο μέλλον, με μοναδική αναλαμπή ζωής τα επεισόδια στα γήπεδα, με υπόβαθρο τον αλκοολισμό στις παμπ, την κοινωνική απομόνωση, το φτηνό σεξ, και το ψυχοδιεργετικό εξιτάρισμα της αιματηρής αντιπαράθεσης με τους χούλιγκαν των αντιπάλων ομάδων.
Για τον αθέατο κόσμο που ζούσε στη σκιά των προβολέων και των λαμπρών σταρ, ο οπαδισμός ήταν η προσπάθεια μιας ταυτότητας.
Δεν το αναφέρουμε για να δικαιολογήσουμε με φτηνή κοινωνιολογίζουσα φιλολογία την τραμπούκικη αλητεία των γηπέδων. Άλλωστε έχουν αλλάξει οι εποχές. Στη χώρα μας ο χουλιγκανισμός είναι διαταξικός, δεν ανθεί μόνο σε κάποια ξεχασμένα κοινωνικά στρώματα.
Και πλέον ο οπαδισμός είναι και «πολιτικός». Είναι κοινός τόπος ότι σε κάποιες θύρες έχουν εισχωρήσει φασιστικοί πυρήνες, και σε άλλους αντιεξουσιαστικοί, μεταγγίζοντας τις αντίστοιχες ιδεολογίες.
Στα γεγονότα της Νέας Σμύρνης π.χ. τον Μάρτη του 2021, σύνδεσμοι φιλάθλων με δημόσιες ανακοινώσεις έδωσαν ραντεβού για να χτυπηθούν με την αστυνομία. Σύνδεσμοι φιλάθλων που τον άλλο καιρό αλληλοεξοντώνονται με μίσος, εκεί βρέθηκαν συμπολεμιστές στο ίδιο χαράκωμα «κατά των μπάτσων». Ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ!
Αναφέραμε τον Τζον Κινγκ για ένα πολύ πιο πεζό λόγο. Για τη φράση «Σήμερα την κατάσταση επιτηρούν κάμερες, όμως τα επεισόδια δεν γίνονται στις κερκίδες και τον αγωνιστικό χώρο».
Τρεις δεκαετίες μετά ούτε αυτό δεν έχει πραγματοποιηθεί την «άνετη» χώρα μας. Τις κάμερες προέβλεπε και ο νόμος του 22. Με έπαρση ο τότε υπουργός Προστασίας του Πολίτη Τάκης Θεοδωρικάκος δήλωνε «αυτή η μέθοδος διασφαλίζει την εφαρμογή του μέτρου της ταυτοποίησης του κατόχου κάθε εισιτηρίου».
Χθες ακόμη μια φορά η κυβέρνηση ανακοίνωσε μέτρα. Ξεφεύγει του ενδιαφέροντος να τα σχολιάσουμε αυτά καθεαυτά. Τα όποια μέτρα που ανακοινώνονται με τυμπανοκρουσίες αποφασιστικότητας, έχουν δευτερεύουσα σημασία. Πρώτιστη σημασία έχει η τήρησή τους…
Όπως είχε σημασία η τήρηση του αθλητικού «νομοσχεδίου Ορφανού» από το 2006. Όπως του «νόμου Κοντονή» το 2015. Όπως του «νόμου Βασιλειάδη» το 2018. Όπως και του «νόμου Αυγενάκη» το 2022. Περιλαμβάνει μέτρα για σφαιρική αντιμετώπιση όλων των παθογενειών, αλλά μάλλον δεν εφαρμόστηκαν τα ουσιώδη. Το αποδεικνύουν εμπράκτως τα αποτελέσματα…
Εξ ιδίου λόγου είναι άνευ ουσίας και οι καταγγελτικές ανακοινώσεις της αντιπολίτευσης για τα χθεσινά μέτρα. Όλοι έβλαψαν τη Συρίαν το ίδιο. Όπως ας πούμε οι δηλώσεις Κασσελάκη, που πρότεινε τα εξής… πρωτότυπα: Κάμερες υψηλής ευκρίνειας στα στάδια, είσοδο στο γήπεδο μόνο με ταυτοποίηση, υποχρεωτική αρίθμηση στις θέσεις των εισιτηρίων, υποχρεωτική έκδοση πιστοποιητικού ασφαλείας και έλεγχος λειτουργίας πριν από κάθε αναμέτρηση.
Μα εκτός του τελευταίου και άσχετου με τα επεισόδια, όλα εμπεριέχονται και στους παλιότερους νόμους των κυβερνήσεων. Όχι μόνο του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της ίδιας της ΝΔ το 2022. Και βέβαια τον αστυνομικό τον τραυμάτισαν εκτός γηπέδου. Θα έλειπε φαίνεται η έκδοση πιστοποιητικού ασφαλείας…
Στον νόμο του 2022 αναφέρθηκε χθες και ο υπουργός Δικαιοσύνης Γιώργος Φλωρίδης. Ζήτησε «να εφαρμοστεί ο νόμος που προβλέπει φυλακή, όχι αναστολές» για δηλώσεις που υποκινούν την αθλητική βία. Όπως είπε «Πρέπει να ξεκουνηθεί η Δικαιοσύνη και να εφαρμόσει το πολύ αυστηρό πλαίσιο. Αν συνεχιστεί η συμπεριφορά παραγόντων ή μέσων ενημέρωσης για δηλώσεις μίσους που υποκινούν αθλητική βία θα πρέπει να εφαρμοστεί ο νόμος που προβλέπει φυλακή, όχι αναστολές».
Όμως, θα έλεγε ο γράφων, είναι υπουργός Δικαιοσύνης. Ας φέρει τροπολογία ώστε να είναι πιο περιοριστικό και αναγκαστικό το πλαίσιο των αποφάσεων.
Η νομιμότητα επέρχεται δια του παραδείγματος. Εάν οι χουλιγκάνοι ήξεραν πως στην περίπτωση που θα εμπλακούν σε επεισόδια η κατάληξη θα ήταν η φυλακή, θα ήταν λιγότερο «ηρωικοί» και πρόθυμοι να χτυπηθούν με την αστυνομία και μεταξύ τους.
Η οπαδική βία είναι κοινωνικό πρόβλημα αλλά δεν πηγάζει κατ΄ ανάγκην από τα κοινωνικά προβλήματα που βιώνουν οι πρωταγωνιστές της. Και δεν τους αποθαρρύνει η ανακοίνωση μέτρων. Τους αποθαρρύνει η εφαρμογή τους.
