«Πολλοί δε έσονται πρώτοι έσχατοι και έσχατοι πρώτοι», λέει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος (ι 32- 33) και αυτή φαίνεται πως είναι η αρχή που επέλεξε η Ζωή Κωνσταντοπούλου, προκειμένου να σχηματίσει μία κοινοβουλευτική ομάδα την οποία θα ελέγχει απόλυτα, αγνοώντας με περιφρόνηση τη λαϊκή ψήφο. Φυσικά αστειεύομαι, γιατί η κυρία Ζωή έχει τόση σχέση με το Ευαγγέλιο, όση έχω εγώ με τη διερεύνηση των μυστηρίων του έξω σύμπαντος.
Καταθέτοντας τα νέα ψηφοδέλτια για τις επικείμενες εκλογές, οι οποίες, ως γνωστόν, θα διεξαχθούν με λίστα και όχι με σταυροδοσία, η κυρία Ζωή έφερε κυριολεκτικά τα πάνω κάτω, τοποθετώντας στις πρώτες εκλόγιμες θέσεις εκείνους τους οποίους θεωρεί πως σίγουρα θα τη στηρίξουν στη νέα φάση της καριέρας της. Σύμφωνα με καταγγελίες υποψηφίων βουλευτών της, οι οποίοι αποχώρησαν από το κόμμα και τα ψηφοδέλτια, στο κόμμα της κυρίας Ζωής, ζει και βασιλεύει η οικογενειοκρατία, ο νεποτισμός και η ιδεολογία της απόλυτης υποταγής στην αρχηγό. Εξάλλου και η ίδια είναι παράγωγο της οικογενειοκρατίας, την οποία με τόσο πάθος καταγγέλλει.
Έτσι, ενώ όλα ξεκίνησαν ευνοϊκά με οικογενειακές φωτογραφίες ευτυχισμένων υποψηφίων στο καραβάκι που λέγεται «Πλεύση ζωής» (ή μήπως «Πλεύση της Ζωής»), άρχισαν ξαφνικά, με αόρατες παρεμβάσεις να σβήνονται τα πρόσωπα του πληρώματος και να αντικαθίστανται με άλλα, τα οποία είτε απέτυχαν να συγκεντρώσουν τις αναγκαίες ψήφους, είτε ανέβηκαν στο σκάφος την τελευταία στιγμή, ναυτολογημένοι με εξπρές διαδικασίες από την καπετάνισσα, χωρίς να διαθέτουν το απαραίτητο «ναυτικό φυλλάδιο» της έκθεσης στη λαϊκή ψήφο.
Η απροκάλυπτη περιφρόνηση της λαϊκής ψήφου, δεν είναι κάτι καινούργιο για την κυρία Ζωή, έστω κι αν άφησε πίσω της το ανακριτικό και απειλητικό ύφος της περιόδου, όπως όταν ήταν πρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου και συμπεριφερόταν σαν τον εισαγγελέα Βισίνσκι στις Δίκες της Μόσχας.
Από τη φωτογραφία στο περιστύλιο της Βουλής με υψωμένη τη γροθιά προς τα αλλάζοντα πλήθη των αγανακτισμένων, ως άλλη Ντολόρες Ιμπαρούρι, μέχρι τις πρόσφατες, όπου σχηματίζει το σχήμα της καρδιάς, η κυρία Ζωή, έχει διασχίσει μεγάλη απόσταση, αλλά στην πραγματικότητα δεν άλλαξε καθόλου. Η λύκαινα κι αν γέρασε κι άλλαξε το μαλλί της, μήτε τη γνώμη άλλαξε, μήτε την κεφαλή της.
Είναι ενδεικτική η αντίληψη που διακατέχει τη μήτρα απ’ όπου προέρχεται και δεν είναι άλλη από την κομμουνιστική αριστερά, όπου οι πάντες και τα πάντα, πρέπει να υποτάσσονται και να υπηρετούν ένα συγκεκριμένο σκοπό που θέτει η καθοδήγηση του κόμματος, η οποία είναι η μόνη πηγή από όπου εκπορεύεται η μια και μοναδική αλήθεια και ο στύλος πάνω στον οποίο στηρίζεται όλη η σύγχρονη πολιτική εκκλησιολογιά της αριστεράς.
Η δημιουργία αρχηγικών κομμάτων δεν είναι κάτι νέο, όσο κι αν αυτό παρουσιάζεται ως καινούργιο, ρηξικέλευθο και αντισυστημικό. Πιο συστημική συμπεριφορά από το κόψε - ράψε στα ψηφοδέλτια, προκειμένου να έρθουν στα μέτρα του/της αρχηγού δεν υπάρχει και τα υπόλοιπα οι καθρεφτάκια και γυαλιστερές χάντρες για τους αφελείς ή άπειρους περί την πολιτική ιθαγενείς.
Εγείρεται, όμως, ένα τεράστιο ηθικό ζήτημα για το οποίο ελέγχεται η κυρία Ζωή και αυτό δεν είναι άλλο από την βαθιά περιφρόνηση προς τους ίδιους τους ψηφοφόρους του κόμματός της. Εκείνοι επέλεξαν ποιοι θέλουν να τους εκπροσωπήσουν και η κυρία Ζωή τους εκπαραθύρωσε ψυχρά την τελευταία στιγμή, με τη χαρακτηριστική ευκολία και απάθεια κάποιου που θεωρεί πως είναι πορφυρογέννητος και του επιτρέπονται όλα.
Συνάμα, είναι και βαθιά περιφρόνηση προς τα κοινοβουλευτικά ήθη και το δημοκρατικό πολίτευμα, αλλά η προηγούμενη θητεία της κυρίας Ζωής ως προέδρου της Βουλής θα έπρεπε να είχε υποψιάσει τους αφελείς ψηφοφόρους της ως προς αυτό. Σε περίπτωση που δε θυμούνται, μπορούν να αναζητήσουν στο διαδίκτυο τα τρομακτικά και πρωτοφανή για την κοινοβουλευτική ιστορία της χώρας, αποσπάσματα των συνεδριάσεων της Βουλής, με αποκορύφωμα την άρνησή της να εγκαταλείψει το γραφείο του προέδρου, όταν η ίδια έπαψε να υπηρετεί σε αυτή τη θέση.
Από μια πλευρά, τα χθεσινά γεγονότα είναι άκρως διδακτικά για την κοινωνία. Έμαθε, για άλλη μία φορά, πως πίσω από την προβιά του αρνιού, κρύβεται ένα λύκος ή μία λύκαινα. Μόνο που όπως είπε ο Αβραάμ Λίνκολν «Μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους για όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό».
Διαβάστε επίσης:
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Πήρα την ευθύνη διαμόρφωσης των ψηφοδελτίων
Πλεύση Ελευθερίας: Αποχώρησαν υποψήφιες και καταγγέλλουν τη Ζ. Κωνσταντοπούλου
«Δεν μας σηκώνουν τα τηλέφωνα», καταγγέλλουν οι υποψήφιες που «κόπηκαν» (vid)