Πριν από κάποια χρόνια, ομάδες μαυροντυμένων ανδρών, με σήματα αγκυλωτούς σταυρούς, δικέφαλους αετούς και περικεφαλαίες, περιφέρονταν στους δρόμους της Αθήνας για να λιντσάρουν Πακιστανούς και άλλους μετανάστες.
Σήμερα, ομάδες μαυροντυμένων ανδρών, με σήματα παλαιστινιακές σημαίες και μαντήλες, παρελαύνουν στους δρόμους των Αθηνών για να τρομοκρατήσουν Ισραηλινούς επισκέπτες και συμπατριώτες μας Εβραϊκού θρησκεύματος. Δηλώνοντας με υπερηφάνεια ότι «οι Παλαιστινιακές βόλτες ξεκίνησαν» και ότι «οι δρόμοι της Αθήνας ανήκουν στους αλληλέγγυους του Παλαιστινιακού λαού».
Στα πρότυπα της εγκληματικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής, πορεύονται οι «ημιπιτσιρικάδες» του κορυφαίου στελέχους του Σύριζα και πρώην προέδρου της Βουλής, Νίκου Βούτση, που τους είχε στείλει μάλιστα με ταξί στο σπίτι τους, έπειτα από μια «παρέμβασή» τους στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Στα πρότυπα της εγκληματικής συμμορίας Χρυσής Αυγής, πορεύονται τα «δικά μας παιδιά», όπως τους είχε χαρακτηρίσει το άλλο ιστορικό στέλεχος του Σύριζα, Γιάννης Δραγασάκης.
Στα πρότυπα της εγκληματικής συμμορίας Χρυσής Αυγής, παρελαύνουν στην Αθήνα, οι γνωστοί ροπαλοφόροι με τα κόκκινα σημαιάκια.
Τα δύο άκρα. Οι δύο ιδεολογίες οι οποίες στην ουσία ταυτίζονται, χρησιμοποιούν τις ίδιες μεθόδους για να επιβάλουν την άποψή τους. Οι συμμορίες της «Άνω» και «Κάτω» Πλατείας Συντάγματος συναντώνται εκ νέου. Αυτήν την φορά δεν θέλουν να «κρεμάσουν» τους Έλληνες πολιτικούς, ούτε να πυρπολήσουν τη Βουλή. Θέλουν να σκορπίσουν ως άλλα τάγματα εφόδου τον φόβο και τον τρόμο, και γιατί όχι να λιντσάρουν Ισραηλινούς τουρίστες, αλλά και συμπατριώτες μας Εβραϊκού θρησκεύματος. Όπως αποπειράθηκαν να κάνουν στην Κέρκυρα, στην Ήπειρο και στη Ρόδο προ καιρού. Με σύνθημα «οι Ισραηλινοί είναι ανεπιθύμητοι».
Άνθρωποι του κοινωνικού περιθωρίου, αποκλεισμένοι από την πραγματική ζωή, καθηλωμένοι στην προεφηβική επαναστατικότητα και περιχαρακωμένοι από τείχη βαθιάς άγνοιας για τον κόσμο, επιδίδονται στο σπορ της -εκ του ασφαλούς- τρομοκράτησης συνανθρώπων μας.
Με «όπλο» την ολοκληρωτική ιδεολογία τους και την πλήρη ανοχή της πολιτείας, νομίζουν ότι μπορούν να παρέμβουν στα παγκόσμια δρώμενα επειδή θα στιγματίσουν έναν τουρίστα με το «κίτρινο αστέρι» των Εθνικοσοσιαλιστών του Χίτλερ και θα τον τρομοκρατήσουν. Ψάχνοντας ανάμεσα στα τραπέζια των εστιατορίων και των μπαρ, για τους «ένοχους» έτσι όπως τους έχουν οριοθετήσει στη διεστραμμένη σκέψη τους. Τρομοκρατώντας ακόμα και τους καταστηματάρχες.
Σήμερα, στον χώρο της Αριστεράς της χώρας μας, ο αντισημιτισμός και η λατρεία του Ισλαμοφασισμού αποτελούν το απόλυτο «προοδευτικό άλλοθι». Και όποιος αντιστέκεται στα χαρακτηριστικά αυτής της νέας αριστερής ταυτότητας, απειλείται και διώκεται. Η επιβολή του τρόμου απέναντι στην άλλη άποψη, γίνεται πολιτική στάση. Η αμάθεια, η παραπληροφόρηση, η στείρα συνθηματολογία δίνουν ώθηση σε αυτούς τους αυτόκλητους τιμωρούς, ώστε να επιβάλουν αυτό που θέλουν, στο όνομα του αγώνα τους.
Όλα αυτά συμβαίνουν διότι τα νέα τάγματα εφόδου, δεν φοβούνται κανέναν. Απολύτως κανέναν. Όταν είχαν πάει να πορευτούν στη «Ράφα», είχαν αντιμετωπιστεί σκληρά τόσο από την Αιγυπτιακή αστυνομία, όσο και από τους πολίτες που τους πετούσαν παπούτσια και παντόφλες. Που για τους μουσουλμάνους αποτελεί τεράστια προσβολή. Ούτε που κατάφεραν να πλησιάσουν στη Ράφα. Επέστρεψαν την επόμενη ημέρα αεροπορικώς, πραγματοποιώντας μια γελοία «αγωνιστική πορεία» στους χώρους αναμονής του αερολιμένα Αθηνών.
Στη χώρα μας, όμως, ανενόχλητοι ολοκληρώνουν τον επαναστατικό τους οίστρο, βιώνουν το αντισημιτικό όνειρο, παίζοντας το ρόλο του «χρήσιμου ηλιθίου» που βάλει κατά της χώρας. Προσφέροντας υπηρεσίες σε δυνάμεις οι οποίες διατηρούν σαφέστατη εχθρική στάση απέναντι στην Ελλάδα. Ανενόχλητοι. Προσπαθώντας να επιβάλουν τη σιωπή σε κάθε αντίθετη άποψη.
Τους ζήσαμε όλους αυτούς, όταν κατέστρεφαν το κέντρο της Αθήνας, την εποχή που κτίζοντας οι «δεσμοί εκτίμησης» ανάμεσα στον Αλέξη Τσίπρα και τον Προκόπη Παυλόπουλο. Τους ζήσαμε με τη δολοφονία των νέων παιδιών της Marfin Bank. Τους ζήσαμε με τις ευλογίες του Αλέξη Τσίπρα όταν συζητούσε με χιούμορ και χαλαρότητα για την κατεύθυνση της πτώσης των βομβών μολότοφ. Τους ζούμε καθημερινά υπό τη μορφή των ταγμάτων του που παρελαύνουν με τα κράνη και τα στυλιάρια στα χέρια με κάθε ευκαιρία.
Οι ιθύνοντες πίσω από αυτούς τους ανερμάτιστους τύπους ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Δομούν ένα εσωτερικό μέτωπο για να βλάψουν τις σχέσεις της χώρας μας με το Ισραήλ. Το οποίο στην παρούσα φάση είναι ίσως ο πιο στενός σύμμαχος της Ελλάδας, απέναντι στους διεθνείς κινδύνους. Για να μετατρέψουν στη συνείδηση των πολιτών, τους τρομοκράτες της Χαμάς που ξεκίνησαν τον πόλεμο, σε «αθώα θύματα». Για να υπερασπιστούν το Ιράν, τους Χούθι, τη Χεζμπολάχ και το ριζοσπαστικό Ισλάμ. Και να μετατρέψουν την Αθήνα και την Ελλάδα, σε ένα αφιλόξενο προορισμό για τους 600 χιλιάδες Ισραηλινούς που επισκέπτονται ετησίως τη χώρα μας, για τις δεκάδες επιχειρήσεις Ισραηλινών συμφερόντων που έχουν ανοίξει εκατοντάδες θέσεις απασχόλησης και για τους χιλιάδες συμπατριώτες μας Εβραϊκού θρησκεύματος.
Η εργαλειοποίηση του Παλαιστινιακού ζητήματος από την Αριστερά και την Ακροδεξιά, ακολούθησε την εργαλειοποίηση των Τεμπών, των παρακολουθήσεων κ.α., που έχουν ως σκοπό την πτώση της κυβέρνησης.
Ωστόσο, εδώ τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά. Οι ευθύνες της πολιτείας είναι τεράστιες. Αλίμονο εάν επιτραπεί η πόλη των Αθηνών να μετατραπεί σε ένα αντισημιτικό τοπίο, όπου οι δρόμοι «θα ανήκουν στους αλληλέγγυους του Παλαιστινιακού λαού», όπως επιδιώκουν οι πολιτικοί ταγοί της Αριστεράς στην προσπάθειά τους να κερδίσουν ψήφους. Η κυβέρνηση πρέπει να θέσει ένα τέλος στην προσπάθεια ορισμένων να μετατρέψουν την Ελλάδα σε τρομοκρατικό λούνα-παρκ. Οι αποσταθεροποιημένοι και διαταραγμένοι επαναστάτες του Ρουβίκωνα, μπορούν κάλλιστα να μας οδηγήσουν σε μια «Νύχτα των Κρυστάλλων» μέσα στην Αθήνα, εάν παραμείνουν ανενόχλητοι.
Η ολιγωρία της κυβέρνησης και οι ευθύνες της είναι τεράστιες. Η ανοχή της απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα, μπορεί να αποβεί μοιραία. Για την αντιπολίτευση δεν θα μιλήσουμε καν. Όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα, από την Ακροδεξιά μέχρι την Αριστερά, χαίρονται από την «αναμπουμπούλα» -όπως την αντιλαμβάνονται-, μη συναισθανόμενα την κρισιμότητα των καταστάσεων, από την υποδαύλιση του αντισημιτισμού στη χώρα μας.
