Για μια ακόμη φορά ο προεκλογικός διάλογος και η αντιπαράθεση γίνονται περί όνου σκιάς. Λες και τα πολιτικά κόμματα και το πολιτικό προσωπικό της χώρας, αδυνατώντας να μιλήσουν για τα μεγάλα και σημαντικά προβλήματα του τόπου, να δώσουν την δική τους πρόταση για το μέλλον της χώρας, καταφεύγουν στα εύκολα: στον τοξικό λόγο, στην σκανδαλολογία και στην τιποτολογία.
Τα θέματα ηθικής τάξης είναι απολύτως σοβαρά και είναι προφανές ότι θα έπρεπε να αξιολογούνται στις πραγματικές διαστάσεις τους τόσο από τις ηγεσίες των κομμάτων αλλά και από τους ψηφοφόρους. Κάτι που δυστυχώς κατά κανόνα δεν συμβαίνει.
Και ενώ απομένει λιγότερο από ένας μήνας για τις εκλογές έχουμε μάθει τα πάντα, για τους Πάτσηδες, για την βίλα του Ραγκούση, τα καμώματα του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γεωργούλη, τις επιδόσεις της ευρωβουλετού του ΚΙΝΑΛ Καϊλή. Και ο πολιτικός διάλογος εξαντλείται σε αυτά.
Κανένας δεν είναι πρόθυμος να ανοίξει μια πραγματικά αναγκαία συζήτηση για το πώς βλέπουμε το μέλλον της χώρας σε μια κρίσιμη καμπή και πώς θα διεκδικήσουμε έναν νέο ρόλο της Ελλάδας στο ασταθές και αβέβαιο διεθνές περιβάλλον.
Όταν αλλάζουν τα πάντα γύρω μας, εμείς ασχολούμαστε με τον Γεωργούλη.
Στην δημόσια συζήτηση απουσιάζει εντελώς το πώς το εκπαιδευτικό σύστημα μας θα προσαρμοσθεί στις νέες συνθήκες που ένα πτυχίο δενδροκομίας η κοινωνιολογίας η της «φυσικομαθηματικής» δεν αρκεί πια για να δώσει τα εφόδια σε ένα νέο παιδί να διεκδικήσει θέση στη νέα απαιτητική αγορά εργασίας. Κανείς δεν συζητά για τις δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας που λείπουν στους τομείς των νέων τεχνολογιών, που θα δώσουν την ευκαιρία και στην ίδια τη χώρα μας να αναπτύξει τους δικούς της πυρήνες στη νέα οικονομία.
Κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας για νέους και παλιούς εργαζόμενους, ακρίβεια και πληθωρισμός που καταβροχθίζει τα εισοδήματα, η εξασφάλιση στέγης να γίνεται ένα όλο και πιο δύσκολο εγχείρημα.
Καθησυχασμένοι από τα έσοδα από τον τουρισμό αδιαφορούμε μπροστά στον κίνδυνο μετατροπής της ελληνικής οικονομίας σε μονοθεματική.
Η απουσία υποδομών που θα κοιτάζουν στο μέλλον, η διατήρηση ενός σκληρά γραφειοκρατικού συστήματος που δεν κάμπτεται από την ψηφιοποίηση υπηρεσιών που υπήρξε τα τελευταία χρόνια, η κυριαρχία του πελατειακού συστήματος που διατρέχει οριζοντίως και καθέτως την πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή, η απουσία αξιολόγησης και ορθολογικής αξιοποίησης του δυναμικού του Δημόσιου τομέα, το αγκυλωμένο και προβληματικό σύστημα απόδοσης δικαιοσύνης, δημιουργούν ασφυκτικές συνθήκες για τους Έλληνες πολίτες πολύ περισσότερο τους νέους..
Λες και η γραφειοκρατία και οι αγκυλώσεις του κράτους συντηρούνται απλώς και μόνο για να γεννούν προεκλογικά ρουσφέτια..
Η συζήτηση μας εξαντλείται στο ποιος διέρρευσε το όνομα της γυναίκας που κατήγγειλε την παρενόχληση από τον Έλληνα ευρωβουλευτή.
Από την προεκλογική συζήτηση απουσιάζει εντελώς το κεφάλαιο της εξωτερικής πολιτικής. Το πώς η Ελλάδα θα διεκδικήσει ρόλο στο νέο σκηνικό που διαμορφώνεται μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, με έναν νέο πολυπολικό κόσμο να αναδύεται. Οι εξελίξεις του τελευταίου χρόνου έδειξαν ότι τίποτε δεν είναι και δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο.
Θα ήταν πολύ χρήσιμο τα μεγάλα κόμματα να τοποθετηθούν δημοσίως για το πως βλέπουν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Να αποκαλύψουν πως σκέφτονται τα επόμενα βήματα του «θετικού κλίματος» μετά τις εκλογές. Πώς βλέπουν τον ρόλο της Ελλάδας απέναντι σε αυτή την αντιπαράθεση Δύσης-Ρωσίας, την προσπάθεια της Κίνας να καλύψει το κενό.
Ακόμη και τα σχέδια για τις μετεκλογικές συνεργασίες τα ακούμε θολά. Θα έχουμε μήπως κυβέρνηση «ηττημένων», κυβέρνηση συμμαχική, κυβέρνηση ανοχής για να αλλάξει και πάλι τον εκλογικό νόμο ή θα χρειαστούμε και τρίτες εκλογές; Σαν το μόνο που ενδιαφέρει είναι απλώς η νομή της εξουσίας. Αρκεί να θυμίσουμε στα της προοδευτικής διακυβέρνησης ότι έτσι ξημέρωνε και η ημέρα των εκλογών του Ιανουαρίου του 2015 και πριν νυχτώσει προέκυψε κυβέρνηση με Καμμένο…
Δεν είναι ευδιάκριτο το καθαρό όραμα και η πρόταση.
Ο πρωθυπουργός με συγκεκριμένο έργο και με ένα μεταρρυθμιστικό όραμα γρατσουνισμένο όμως από αστοχίες και παραλείψεις χθες στην Δήλωση του έβαλε στην ατζέντα ορισμένα από τα ζητήματα αυτά αφήνοντας όμως κι άλλα απέξω.
Η αντιπολίτευση θέλει να επανέλθει για να ολοκληρώσει το «έργο» της που έμεινε στη μέση μετά το πείραμα της «αυταπάτης» του 2015.
Μόνος σταθερός ο κ. Βαρουφάκης με την εμμονή στο κλείσιμο των τραπεζών.
Υπάρχει η ευκαιρία από σήμερα που ξεκινά ουσιαστικά η προεκλογική περίοδος, να ασχοληθούμε με τα μεγάλα.
Όσο δεν γίνεται αυτή η συζήτηση που περιγράψαμε, όσο δεν αναμετρώνται οράματα και συγκεκριμένα ρεαλιστικά προγράμματα και εξαντλούμαστε στην θεματολογία του «Μακελειού», και στην ανεδαφική παροχολογία, δεν θα πρέπει να απορούμε με την «αντισυστημική» ψήφο, την τιμωρητική αποχή της νεολαίας και το αδιέξοδο τελικά του πολιτικού μας συστήματος…
