Το λεξιλόγιο, οι έννοιες και τα οράματα του Αλέξη Τσίπρα όπως αυτά διατυπώνονται στις τελευταίες πολυδιαφημισμένες παρεμβάσεις του, μαρτυρούν δομική αδυναμία αναβάθμισης του πολιτικού «λογισμικού» του και εν μέρει υποδηλώνουν σημαντική αστοχία στο σχέδιο του rebranding.
Στην πρόσφατη εκδήλωση του Ιδρύματός του, με τον βαρύγδουπο τίτλο « 2η Διάσκεψη για τη Δημοκρατία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη» ο πρώην πρωθυπουργός πλάσαρε μια ρευστή πολιτική ταυτότητα, πατώντας πάνω σε μια ακατάσχετη αοριστολογία.
Πρότεινε να υπάρξει «ένα νέο κοινωνικό και πολιτικό κύμα το οποίο θα συνενώσει αποτελεσματικά τα πολύχρωμα κινήματα της αντίστασης και με πυξίδα τις ανάγκες της πατρίδας θα δώσει κίνητρο, έμπνευση και εναλλακτική στους κουρασμένους πολίτες». Ο Νίκος Μπίστης που βρισκόταν στο ακροατήριο, θα είχε περιγράψει πιο σοφιστικέ το όραμα για το πάτσγουορκ που θα έρθει ως κύμα να παρασύρει το υπάρχον κυβερνητικό σχήμα και σχέδιο. Επιχειρώντας να στήσει μια διαχωριστική γραμμή που δεν θα τον εμποδίζει να διεκδικεί το ζωτικό χώρο αριστεροδεξιά στον οποίο αλωνίζει η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο Αλέξης Τσίπρα έφτιαξε ένα υβρίδιο. Μίλησε σαν να είχε καταπιεί ¼ από τον παλιό Πάνο Καμμένο και ¼ από τον διαχρονικό Δημήτρη Κουτσούμπα.
« Από τη μια η πατρίδα μας, από την άλλη τα πλούτη τους: αυτή είναι η σύγχρονη διαχωριστική γραμμή» διακήρυξε, βάζοντας στο μπλέντερ « την ανθρώπινη ασφάλεια», την «ξενοφοβία» την «κλεπτοκρατία» και τις λέξεις που δανείστηκε από τον Μπέρνι Σάντερς.
Ο πρώην πρωθυπουργός ποντάρει και ίσως όχι άδικα στην κοντή μνήμη των Ελλήνων και στο αδιαμφισβήτητο ταλέντο του να ξεγελάει πολλούς και για πολύ.
Πλην όμως τώρα καραδοκούν να τον «ξεγυμνώσουν» οι χειρότεροι εχθροί του. Οι σύντροφοι και τα παιδιά της δρακογενιάς που άφησε πίσω να σκοτωθούν μεταξύ τους, όταν εκείνος αποχώρησε για να διασώσει την υστεροφημία του και να φτιάξει τον τρίτο δρόμο για να επιστρέψει.
Ο Παύλος Πολάκης ανάρτησε μια παλιά υπουργική φωτογραφία, με τον Βελουχιώτη φόντο, ως υπόμνηση στον Τσίπρα της προδοσίας των κοινών σκοπών.
Να ελέγξουν τους αρμούς της εξουσίας, να βάλουν τους αντιπάλους τους φυλακή. ‘Οσα μαζί επιχείρησαν στα χρόνια της διακυβέρνησης. Ο λαός ξεχνάει, οι σύντροφοι ποτέ!
Ο Πάνος Σκουρλέτης τον προκάλεσε εξάλλου να μιλήσει « αναστοχαστικά και αυτοκριτικά για το πρόσφατο παρελθόν». Δηλαδή για την ακραία υπονόμευση του ΣΥΡΙΖΑ. Μια φορά όταν αποχώρησε και χίλιες φορές φυτεύοντας τον Κασσελάκη. Η δε Κωνσταντοπούλου τον έχει προειδοποιήσει απειλητικά πολλές φορές να μην ξεμυτίσει από το λαγούμι του.
Μπροστά σε αυτούς και όσους ακολουθήσουν μόλις μπει επισήμως ξανά στην πολιτική κονίστρα, ο Κ.Μητσοτάκης θα είναι και θα μοιάζει ο φύλακας άγγελός του!
