Το μήνυμα που επαναλαμβάνει σταθερά ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι ότι «ο δημοκρατικός κόσμος επιθυμεί πολιτική αλλαγή» υποστηρίζοντας ότι αυτή την αλλαγή μόνο το ΠΑΣΟΚ μπορεί να την εγγυηθεί.
Το επιχείρημα είναι ελαφρώς έωλο αν και είναι προφανής η στόχευσή του. Η ηγετική ομάδα της Χαριλάου Τρικούπη, αφού καιροσκοπικά ταυτίστηκε και τελικά τραυματίστηκε από τον αντισυστημισμό των Κωνσταντοπούλου – Βελόπουλου και Σία στην υπόθεση των Τεμπών, ορθοδρομεί υποχρεωτικά στη μετριοπάθεια.
Στην κομματική βιτρίνα προβάλει ξανά ιδιαιτέρως τη θεσμικότητά του, επιδιώκοντας να έλξει τους κεντρώους ψηφοφόρους. Μετά το στραπάτσο που υπέστη η στρατηγική του ο κ.Ανδρουλάκης φαίνεται να πείστηκε ότι εφόσον μαζέψει τη μαγιά του κέντρου θα μπορέσει στη συνέχεια να αθροίσει και άλλες δυνάμεις από τα αριστερά.
Όμως δεν προκύπτει από τα δεδομένα η απολυτότητα της Χαριλάου Τρικούπη ότι ο δημοκρατικός κόσμος επιθυμεί πολιτική αλλαγή.
Και τέλος πάντων, πως ορίζεται και από ποιους απαρτίζεται ο δημοκρατικός κόσμος; Πολιτική αλλαγή θέλουν σίγουρα οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ, της Πλεύσης Ελευθερίας, της Νίκης, του Κασσελάκη, του ΣΥΡΙΖΑ της Ελληνικής Λύσης των Σπαρτιατών και του ΠΑΣΟΚ. Όλοι αυτοί συναπαρτίζουν το… δημοκρατικό κόσμο;
Όσοι πάλι δηλώνουν αναποφάσιστοι είναι φίφτι - φίφτι δημοκρατικός και αντιδημοκρατικός κόσμος; Όσοι εδώ και μια εξαετία επιλέγουν τη ΝΔ και της δίνουν σταθερό διψήφιο προβάδισμα από τον εκάστοτε δεύτερο, κατά τη λογική Ανδρουλάκη δεν θα πρέπει να καταχωρούνται στο δημοκρατικό κόσμο. Κοινωνικό και πάνδημο αίτημα να αλλάξει εδώ και τώρα η κυβέρνηση, μάλλον δεν υφίσταται.
Το ΠΑΣΟΚ δυσκολεύεται να εμφανίσει ένα δελεαστικότερο σχέδιο διακυβέρνησης, στον αντίποδα του καταγγελλόμενου ως καταστροφικού και αποτυχημένου κυβερνητικού έργου.
Οι αλλεπάλληλες ωδίνες της επιστροφής Τσίπρα επιδεινώνουν την ανασφάλεια Ανδρουλάκη και τη συλλογική αμηχανία της Χαριλάου Τρικούπη.
Ο Παναγιώτης Δουδωνής παρότρυνε δηκτικά τον πρώην πρωθυπουργό να ιδρύσει το κόμμα του ανήμερα της επετείου του δημοψηφίσματος, βέβαιος ότι τυχόν επανεμφάνισή Τσίπρα θα κρατήσει τη «δεξιά» άλλα 10 χρόνια στην εξουσία.
Ο εκπρόσωπος τύπου του ΠΑΣΟΚ σαφώς υπέδειξε τον κ.Τσίπρα ως εκλεκτό συμφερόντων που δεν επιθυμούν να γίνει ο Ανδρουλάκης αρχηγός.
Στον κ. Τσουκαλά μάλλον κρύβουν συστηματικά, τους δείκτες των δημοσκοπήσεων που αναφέρονται στην αποδοχή και την εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ενώ κάποιοι αναστηλώνουν το ηγετικό προφίλ Τσίπρα, συνεργάτες του κ. Ανδρουλάκη στην προσπάθεια να τον υπερασπιστούν τον εμφανίζουν ως τον λαϊκό επαρχιώτη που δεν τον θέλει η ελίτ, τα media και τα συμφέροντα επειδή τάχα δεν τον ελέγχουν.
Όλο λάθος! Η θυματοποίηση δεν είναι στρατηγική ανάδειξης ηγετικού αναστήματος. Ειδικά αν ο κ. Ανδρουλάκης κληθεί σε τριμέτωπο: με τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη και το έργο του.
Τον Μεσσία Τσίπρα που θα διεκδικήσει τη Δημοκρατική Παράταξη και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου που προωθεί με ακραία επιθετικό μάρκετιγκ τον αντισυστημισμό.
