Στη Σουηδία τον Απρίλιο ξέσπασαν βίαια επεισόδια μεταξύ μουσουλμάνων μεταναστών και αστυνομίας, μετά την απόφαση του ακροδεξιού Ράσμους Παλουντάν, να κάψει ένα κοράνι. Ο τύπος μαζεύει ψηφαλάκια για τις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Αλλά τα επεισόδια ήταν τόσο βίαια (οδομαχίες, πυρπολισμοί και καταστροφές περιουσιών) που κατά τη διάρκειά τους τραυματίστηκαν 100 αστυνομικοί.
Η σουηδική κοινή γνώμη - που όντας η πλέον ανοιχτή στον πολυπολιτισμό τους είχε καλοδεχθεί - υπέστη σοκ. Η πρωθυπουργός της Σουηδίας Μαγκνταλένα Άντερσον δήλωσε «Ζούμε στην ίδια χώρα, αλλά σε εντελώς διαφορετικές πραγματικότητες». Και συμπλήρωσε: «Η Σουηδία δεν κατάφερε να εντάξει στην κοινωνία τους μεγάλους αριθμούς μεταναστών που εισέρρευσαν στη χώρα τις δύο τελευταίες δεκαετίες».
Η δήλωση όπως διατυπώθηκε αναδεικνύει το ενοχικό σύνδρομο της Δύσης απέναντι στους παράνομους ή παράτυπους μετανάστες. Η Σουηδία «δεν κατάφερε να τους ενσωματώσει» και «η αδυναμία αυτή οδήγησε στη δημιουργία παράλληλων κοινωνιών και την αύξηση της βίας των συμμοριών».
Δεν διανοήθηκε να πει ότι δεν ενσωματώθηκαν οι ίδιοι, επειδή αρνούνται, επειδή δεν θέλουν, επειδή δεν μπορούν, καθώς έρχονται από κοινωνίες με άλλες θρησκευτικές και πολιτισμικές συντεταγμένες!
(Παρεμπιπτόντως επειδή οι κάθε είδους αλληλέγγυοι, κατά συνείδηση ή κατ’ επάγγελμα, συχνά επιχειρούν να ταυτίσουν την ορθόδοξη Ελλάδα με τις σκοταδιστικές θεοκρατικές μουσουλμανικές χώρες και κοινωνίες: Εάν κάποιος ακροδεξιός Αμερικανός μουσουλμάνος έσκιζε το Ευαγγέλιο, θα γίνονταν από τους Έλληνες ομογενείς τέτοια επεισόδια στις ΗΠΑ; Οδομαχίες, καταστροφές περιουσιών, πυρπολήσεις και τραυματισμοί εκατό αστυνομικών;).
Η επικαιρότητα έτυχε και συνδύασε τα επεισόδια με την παραίτηση του Εκτελεστικού Διευθυντή της FRONTEX Φαμπρίς Λετζέρι. Θεωρείται ότι αυτό έγινε υπό την πίεση της έρευνας της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF), για τις καταγγελλόμενες επαναπροωθήσεις μεταναστών στο Αιγαίο.
Σημειωτέον ότι στις «επαναπροωθήσεις», δηλαδή την ενεργητική άρνηση των ελληνικών λιμενικών αρχών να επιτρέψουν την απρόσκοπτη αποβίβαση δεκάδων χιλιάδων μεταναστών στα νησιά του Αιγαίου (στην οποία ενεργητική άρνηση = δεν τους στέλνουν πίσω από ελληνικό έδαφος, απλώς δεν τους αφήνουν να εισέλθουν στα ελληνικά ύδατα) δεν έχει πνιγεί κανένας μετανάστης, εν αντιθέσει με τις επιχειρήσεις των λαθροδιακινητών όπου πνίγονται άνθρωποι. Τις «επαναπροωθήσεις» αυτές έχει καταγγείλει το σύμπαν του κυκλώματος που έχει ως προσοδοφόρο επάγγελμα την παράνομη μετανάστευση.
O Muhammad Ali Illahi, μέλος του Ινστιτούτου για δημόσιες υποθέσεις των ΗΠΑ, είχε έρθει το 2019 μέσω μιας ΜΚΟ στην χώρα μας, και δημοσίευσε άρθρο στην Daily Times, όπου μιλούσε για ένα «μικρό Πακιστάν» στη Αθήνα. Υπολόγισε σε 400 ως 500 χιλιάδες τους Πακιστανούς που ζουν στην Πρωτεύουσα, και ως τη μεγαλύτερη κοινότητα σε όλη την Ευρώπη! (ακόμη και αν οι υπολογισμοί του είναι μετριοπαθείς και δεν είναι περισσότεροι, σημαίνει το 5% που πληθυσμού είναι Πακιστανοί!). Είδε γεμάτους τους δρόμους πλησίον της Ομόνοιας με Πακιστανούς και πακιστανικά μαγαζιά. Είδε όμως και πολλούς να πωλούν φτηνά τσιγάρα στη μαύρη αγορά και ναρκωτικά.
Το Πακιστάν δεν είχε φυσικά κανέναν πόλεμο από το 1965, αλλά και αυτός που είχε ήταν μια σειρά εχθροπραξιών μεταξύ στρατιωτικών δυνάμεων Ινδίας και Πακιστάν σε συγκεκριμένη περιοχή, στο διαφιλονικούμενο Κασμίρ. Πόθεν προέκυψαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι ως πρόσφυγες και έχουν την έξωθεν μαρτυρία του πρόσφυγα;
Την παραίτηση Λετζέρι είδε ως ευκαιρία ο κοινοβουλευτικός υπεύθυνος Μετανάστευσης του ΚΙΝΑΛ Γιώργος Καμίνης για να ξεσπαθώσει. Θεώρησε ότι η παραίτηση «αφήνει έκθετο τον Υπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου Νότη Μηταράκη».
Γιατί; Επειδή κατά Καμίνη «δεν μπορεί να συνεχίσει να αποφεύγει, με προκλητικό αυταρχισμό και με την εύκολη δικαιολογία της «τουρκικής προπαγάνδας» τις εύλογες ερωτήσεις σχετικά με παράνομες επαναπροωθήσεις».
Κατηγορεί δε, τον υπουργό ότι με τις παράνομες επαναπροωθήσεις «έχει καταστήσει τη χώρα υπόλογη και έχει προσδώσει αξιοπιστία στις κατηγορίες του κ. Ερντογάν»! Και συμπληρώνει ότι ο υπουργός «υπονομεύει το βασικό επιχείρημα που προτάσσει διαχρονικά η Ελληνική Εξωτερική Πολιτική στο Αιγαίο: Οτι ασπίδα μας είναι οι κανόνες του διεθνούς δικαίου. Α la carte σεβασμός των κανόνων αυτών δεν είναι νοητός».
Δηλαδή εξομοιώνει τους κανόνες του διεθνούς Δικαίου που επικαλείται η χώρα μας για τα εθνικά μας θέματα στο Αιγαίο, με το γεγονός ότι η ελληνική Πολιτεία δεν επιτρέπει να έρχεται όποιος γουστάρει, όπως γουστάρει, παράνομα, υπό το πρόσχημα μιας προσφυγιάς, η οποία στις συντριπτικά περισσότερες των περιπτώσεων, δεν υφίσταται.
Άντε, σε μια ενδεχόμενη κυβέρνηση συνεργασίας να τον δούμε και υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής! Η γνώμη όμως του Νίκου Ανδρουλάκη εκπροσωπείται από την τοποθέτηση Καμίνη;
