Η τέχνη της εξαπάτησης
Φωτογραφία αρχείου
Φωτογραφία αρχείου

Η τέχνη της εξαπάτησης

Αν είχατε από τη μία πλευρά τη λέξη πολιτικός και από την άλλη τις λέξεις ψέμα και ειλικρίνεια, εύκολα μαντεύουμε σε ποια από τις δύο θα το αντιστοιχούσατε. Αν έπρεπε να απαντήσετε γρήγορα ποιος πολιτικός σας έρχεται στο μυαλό, όταν ακούσετε τη λέξη ψέμα, πάλι υποψιαζόμαστε εκείνον που σας έρχεται πρώτος στο μυαλό. 

Αντιλαμβανόμαστε πως οι λέξεις πολιτική και ειλικρίνεια δεν είναι έννοιες ταυτόσημες. Όμως, η σχέση του Αλέξη Τσίπρα με το ψέμα έχει γίνει παθολογική. Όχι μόνο όσα  εκστομίζει καθημερινά, αλλά και όσα ανυπόστατα ψεύδη υιοθετεί και αραδιάζει κατά ριπάς. Στην επόμενη έκδοση του επιτραπέζιου παιχνιδιού Taboo, στην κάρτα με την λέξη ψέμα, το όνομά του θα είναι στις απαγορευμένες λέξεις.

Κάποιοι καλλιεργούσαν την ελπίδα για στροφή στον ρεαλισμό και την ωριμότητα. Αντιθέτως, η κατάσταση επιδεινώνεται, χωρίς ίχνος βελτίωσης. Άλλωστε, αισθάνεται πιο άνετα με το ψέμα. Διαθέτει έναν έμφυτο αυθορμητισμό. Το μαρτυράει η στάση του σώματος του και εκφορά του λόγου του. Tο ψέμα μοιάζει τόσο φυσιολογικό, στη γλώσσα του, που ακούγεται σαν αλήθεια. 

Υπάρχει εξήγηση σε αυτό. Στο υπεραπλουστευμένο σύμπαν, της Κουμουνδούρου, το ψέμα μετατρέπεται σε αυταπόδεικτη αλήθεια. Δεν χρειάζονται εξηγήσεις, ούτε αποδείξεις. Το βάρος της απόδειξης, πάντα πέφτει σε αυτόν που την υφίσταται. Το νεκρό κοριτσάκι του Έβρου, η ιδιωτικοποίηση του νερού, τα παιδιά που λιποθυμάνε, ο φοιτητής που έκοψε η Κεραμέως, ο απογοητευμένος που δεν έχει πληρώσει τις εισφορές του, αλλά διαμαρτύρεται γιατί δεν έχει εκδοθεί η σύνταξη του και τόσα άλλα από το ανεξάντλητο εργοστάσιο ψεμάτων της συριζαϊκής μετα-αλήθειας. 

Είναι το πεδίο που διαπρέπει ο ανερμάτιστος κατά τα άλλα αρχηγός τους. Στα ευφυολογήματα, τη στρεψοδικία, τις γρήγορες ατάκες του «χτύπα και φύγε» παίζει χωρίς αντίπαλο. Εκεί που δυσκολεύεται, είναι όταν χρειάζεται να εξηγήσει ή όταν αποπειράται να σαγηνεύσει το κοινό του μεσαίου χώρου. Αρχίζει και κομπιάζει, τραυλίζει και πετάει κοινότυπα αναθέματα κλείνοντας όπως - όπως την κουβέντα.

Μας είπε «χρειάστηκαν τρεις τροπολογίες για να απαγορεύσουν το κόμμα Κασιδιάρη». Απέφυγε να μας πει ότι δεν ψήφισε καμία. Όπως δεν ψήφισε τις αμυντικές συμφωνίες, την τροποποίηση του ποινικού κώδικα που καθιστά εκ νέου κακούργημα την ενεργητική δωροδοκία. Ακόμη, τη μη εφαρμογή ρήτρας αναπροσαρμογής σε τιμολόγια προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας. Κατά τα άλλα πρωτοστατεί σε αγώνες κατά τις ακρίβειας… 

Όπως και να έχει, εκτίθεται και γελοιοποιείται και θα περιμέναμε να είναι προσεκτικότερος, τη στιγμή που έχει διατελέσει πρωθυπουργός. Ίσως η διαρκής έκθεση στο ψέμα, τον έχει καταστήσει ανίκανο να καταλάβει τη διαφορά. Εκτός και αν έχει πλήρη επίγνωση ότι ψεύδεται, γεγονός που τον καθιστά αναξιόπιστο. Δεν ξέρω ποιο από τα δύο είναι χειρότερο. Πιθανότερο είναι να φωνάζει δυνατά, στη λογική του «φωνάζει ο κλέφτης», για να ξεχάσουμε τα πεπραγμένα της διακυβέρνησης του. 

Όπως, ότι έχει αφελληνίσει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, έχοντας εξαϋλώσει 25 δισεκατομμύρια των Ελλήνων φορολογουμένων. Και τώρα μας προτάσσει ως προμετωπίδα του προγράμματος του την κρατικοποίηση τράπεζας. 

Όπως να παραδίδει τη ΔΕΗ τα πρόθυρα της κατάρρευσης με μερικούς μόλις μήνες να απομένουν από την χρεοκοπία, με ότι συνεπάγεται για το σύνολο της ελληνικής οικονομίας. Και τώρα πάλι, μας λέει πώς θέλει να την κρατικοποιήσει. Μάλλον θεωρεί πως άφησε ανολοκλήρωτο το έργο του… 

 Όπως να έχει νομοθετήσει την πώληση των κόκκινων δανείων σε funds, τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, την ενεχυρίαση της κρατικής περιουσίας, την πώληση του ΟΣΕ, την ίδρυση του Χρηματιστηρίου Ενέργειας. Αυτά είναι μόνο μερικά από όσα υπέγραψε φαρδιά πλατιά. Τώρα γιατί καταγγέλλει και ποιον;

Είναι ομολογία ότι έκανε λάθος, ή πουλάει κάλπικες υποσχέσεις, πιστεύοντας ότι θα ξεγελάσει πάλι τους ιθαγενείς; Τόσο πολύ υποτιμά τη νοημοσύνη των κατοίκων της χώρας ή τους μπερδεύει με το επίπεδο νοημοσύνης των συνεργατών του… 

Ένας άνθρωπος επιτυχημένος και σε σχετικά νεαρή ηλικία, δεν θα έπρεπε να είχε απωθημένα. Όταν μάλιστα έχει πραγματοποιήσει το όνειρο της αριστεράς να κυβερνήσει. Συνεπώς, είναι αξιοπερίεργο να επιμένει στην τοξικότητα και νοσηρότητα στο λόγο του. 

Τι είναι εκείνο που τον σπρώχνει τόσο χαμηλά, που φτάνει στο πιο χυδαίο επίπεδο ανηθικότητας να παζαρεύει είσοδο στο πανεπιστήμιο χωρίς βάση εισαγωγής και να ενθαρρύνει όσους «πιστολιάζουν» συνειδητά τα δάνεια τους; 

Φαίνεται πως η γενιά του δεν μπόρεσε να διαχειριστεί την πτώση του σιδηρούν παραπετάσματος και το τέλος των σοσιαλιστικών ψευδαισθήσεων. Και όπως φαίνεται δεν μπόρεσε να αποβάλλει την πλύση εγκεφάλου που υπέστη στα θρανία της ΚΝΕ. Στο φαντασιακό τους, ο ταξικός εχθρός είναι η μεσαία τάξη, που συνθηκολόγησε και στέκεται εμπόδιο στην πραγμάτωση της ιστορίας. 

Δεν συγχώρησε ποτέ την αντίσταση του 2015 και το ξεμπρόστιασμα που τον υποχρέωσε να υπαναχωρήσει του σχεδίου να μετατρέψει τη χώρα σε βαλκανικό βάλτο. Η μεσαία τάξη πρέπει να εξαφανιστεί πριν την τελική αναμέτρηση με την μπουρζουαζία, 

Βέβαια, μια χαρά κάνουν τις δουλειές με την μπουρζουαζία και από ότι φαίνεται, έχει πολλούς θαυμαστές στον προνομιακό χώρο της επιχειρηματικής ελίτ. Είναι μάλιστα οι μόνοι που δεν ανησυχούν για την ενδεχόμενη αναρρίχηση των «προοδευτικών» στην εξουσία. Το λογαριασμό σε αυτή τη χώρα τον πληρώνει πάντα η μεσαία τάξη. Αυτή χρηματοδοτεί τα πειράματα και τις γαλαντομίες των πολιτικών ! 

Για αυτό δεν θα σταματήσει να παίρνει τόσο κόσμο στο λαιμό του όπως με τα πεπραγμένα του στην πανδημία. Για αυτό τρέφεται σαν «θανατοφάγος» από την ανθρώπινη θλίψη. Οτιδήποτε μπορεί να κάμψει το φρόνημα και να δημιουργήσει ηττοπάθεια και αναταραχή χρησιμεύει στο σχέδιο του. 

Ο Αλέξης Τσίπρας αντικατοπτρίζει τη χειρότερη εκδοχή του νεοέλληνα. Μια μετάλλαξη της αριστεράς με κακομαθημένους δικαιωματιστές που λαχταρούν τις ηδονές του καπιταλισμού χωρίς να χρειαστεί να μοχθήσουν. Μιας αριστεράς που έχει χάσει τη μαγκιά της.

Κινείται στο σκοτάδι γιατί το φως τον τυφλώνει. Στοχεύει στα πιο ταπεινά και τα πιο σκοτεινά ένστικτα των ανθρώπων. Επενδύει στο μαύρο και την καταστροφή γιατί είναι το μόνο που δικαιολογεί την ύπαρξη του. Παίζει με το χρόνο. Ξέρει πολύ καλά, πως όσο απομακρυνόμαστε από τη ζώνη της χρεοκοπίας, ο ίδιος και το κόμμα του θα μπουν σε τροχιά απαξίωσης.