Σταθερή διστακτική άνοδο καταγράφει η Νέα Δημοκρατία, όπως αποτυπώνεται από την πλειοψηφία των τελευταίων δημοσκοπήσεων. Διατηρεί προβάδισμα κυμαινόμενη στο 23 με 30%, ανάλογα με τη μέθοδο αποτύπωσης της λαϊκής προτίμηση - αναγωγή ή πρόθεση ψήφου.
Στις τάσεις της MRB που παρουσιάστηκαν χθες, με αναγωγή ανεβαίνει στο 30,2% και με προβάδισμα 16,2 μονάδων από το δεύτερο ΠΑΣΟΚ, ενώ στην επίσης χθεσινή της Metron Analysis το προβάδισμα κυμαίνεται στις 15,4 μονάδες έναντι του πάλι δεύτερου ΠΑΣΟΚ. Παραπλήσιες τάσεις «δειλής» ανόδου αποτυπώθηκαν και στις τελευταίες δημοσκοπήσεις των GPO και ALCO (16-17 Ιουνίου).
Στην πρωθυπουργική καταλληλότητα, που είναι σημαντική παράμετρος στην επιλογή ψήφου, ο πρωθυπουργός υπερίπταται με διψήφια ποσοστά των υπολοίπων αρχηγών, οι οποίοι αρκούνται σε μονοψήφια ποσοστά εμπιστοσύνης.
Και όμως, αυτή η διαχρονική υπεροχή 9 χρόνων (από τις μετρήσεις της Άνοιξης του 2016) δεν έχει φρονηματίσει τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ και των υπόλοιπων αριστεροφυών κομμάτων και οργανώσεων, ώστε να αλλάξουν προσέγγιση και να αντιπολιτευτούν επί της ουσίας τον Μητσοτάκη, αποβάλλοντας την απαξιωτική προσφώνηση «Κούλη» και όσα αυτή συνδηλώνει.
Ο «Κούλης», κατά το λαϊκόν, τους έχει «πάρει τα εσώρουχα», αλλά από ιδεοληψία ή αδυναμία πολιτικής ανάλυσης (αυτά τα δύο συνδυάζονται) αδυνατούν να βρουν τα αδύνατα σημεία της κυβέρνησής του και να τον αντιπολιτευθούν σε σημεία που θα συνηχούσαν τη διάθεση του κόσμου.
Φυσικά, δεν είναι πολλά που θα εντόπιζαν καθώς επί Μητσοτάκη η Ελλάδα είναι πρωταγωνίστρια σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξής (2,3%), μεγάλο πλεόνασμα που εξισούται με το διπλάσιο του στόχου (είχε ορισθεί στο 2,5% του ΑΕΠ), σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που επικυρώθηκαν από την Eurostat. Παράλληλα ανήλθε επενδυτική βαθμίδα, ενώ έκανε διαδοχικές αυξήσεις μισθών και μειώσεις φόρων.
Υπάρχει φυσικά η αχίλλειος πτέρνα της ακρίβειας, που ασχέτως αιτών και προέλευσής της, ο πολίτης τη βιώνει δυσανεκτικά, και αποτελεί την αρνητική εκδοχή της θετικής οικονομικής πορείας. Όπως υπάρχουν και οι όποιες κυβερνητικές αστοχίες. Παρόλα αυτά ο Μητσοτάκης και η ΝΔ υπερέχουν αδιαμφισβήτητα και η αντιπολίτευση δεν διερωτάται τον λόγο! Η αποτάσσεται των ευθυνών, αποδίδοντάς την αφελώς σε επικοινωνιακή υπεροπλία της κυβέρνησης.
Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις το ΠΑΣΟΚ επανέρχεται δειλά στη δεύτερη θέση αφού με το ξεφούσκωμα των Τεμπών ξεφουσκώνει και η ιέρεια της τοξικότητας, Ζωή. Ωστόσο, το Πασοκ παραμένει εν φαινομενική ακινησία, και προς το παρόν το πολιτικό ενδιαφέρον στρέφεται στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βιώνει υπόκωφες αναταράξεις.
Βέβαια, το κόμμα προς το παρόν εισέρχεται στη Βουλή, αλλά παράλληλα μεταβάλλεται σε αστάθμητη μεταβλητή του συστήματος. Είναι ήδη πληγωμένο από τις πολλαπλές διασπάσεις, τις πρόσφατες αποχωρήσεις, τα καπετανλίκια στο εσωτερικό του (Πολάκης και Παππάς 13-0), την αμφισβήτηση του χλωμού Φάμελλου, την κριτική της ψηφοφορίας για την ανάδειξη μελών της Κεντρικής Επιτροπής μεθαύριο Κυριακή (υβριδική ψηφοφορία, καθώς τα μέλη μπορούν να ψηφίσουν διά φυσικής παρουσίας ή ηλεκτρονικά), όπως και από την σκόπιμη αποστασιοποίηση άλλων που έχουν το βλέμμα στραμμένο στην αναμενόμενη έλευση Τσίπρα.
Ο Τσίπρας δεν θα γυρίσει ως ο αντιμνημονιακός ριζοσπάστης, αλλά ως… ώριμος οπαδός του «δημοκρατικού καπιταλισμού», όπως δήλωσε στους Τάιμς.
Παρόλα αυτά θα έλξει μέρος του παλιού αντιμνημονιακού μπλοκ, αφού έχει ακόμη το φωτοστέφανο του ηγέτη που εκπλήρωσε το όνειρο δεκαετιών, να φέρει την Αριστερά στην εξουσία. Έστω και αν αυτή η πρώτη φορά Αριστερά ξεφτιλίστηκε μέσα στον διοικητική απειρία, την πολιτική ιδεοληψία, τις συνεχείς υποχωρήσεις, και την εμβληματική διάψευση της kolotoumpas.
Δεν είναι σίγουρο ότι θα ενώσει τα απολειφάδια του κάποτε ορμητικού ΣΥΡΙΖΑ, ή θα γίνει μια ακόμη ψηφίδα της πολυδιάσπασης, έστω και σημαντική. Πάντως, εάν κατέλθει με νέο κόμμα θα μπει στη Βουλή μειώνοντας οριακά το ΠΑΣΟΚ, αφήνοντας εκτός το πρώην κόμμα του, και αποδυναμώνοντας ως ένα σημείο την Πλεύση και τον Βαρουφάκη.
Σε παρόμοια αλλά ασθενέστερη θέση βρίσκεται ο Αντώνης Σαμαράς. Εάν όντως δημιουργήσει κόμμα, περισσότερο θα πρέπει να φοβούνται ο Βελόπουλος, ο Νατσιός και η Λατινοπούλου.
Η ΝΔ έναντι του Σαμαρά έχει ως ασπίδα την προοπτική διατήρησης της εξουσίας, που ως γνωστόν αποτελεί μαυλιστική σειρήνα και συγκολλητική ουσία. Το ενδεχόμενο απώλειας της εξουσίας, θα εμποδίσει την αποσκίρτηση παραδοσιακών δεξιών ψηφοφόρων γιατί θα νιώθουν προδότες του κόμματός τους. Για τους φιλελεύθερους και κεντροδεξιούς που ψηφίζουν ΝΔ λόγω Μητσοτάκη, δεν τίθεται συζήτηση.
Το Φθινόπωρο ίσως μας βρει σε διαδικασία αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού αλλά αυτό θα αφορά λιγότερο τη ΝΔ, ως επικυρίαρχη.
