Παρακολουθώντας την αρθρογραφία συριζαϊκών ΜΜΕ, κατανοείς γιατί η κυβέρνηση δυστυχώς, ναι δυστυχώς, δεν έχει να φοβάται τίποτα από την αντιπολίτευση.
Γιατί ακόμη και άσχετα με τις όποιες πολιτικές θέσεις Κασσελάκη τώρα ή Τσίπρα πριν, υπάρχει ο «βαθύς ΣΥΡΙΖΑ». Ανεκπαίδευτος, α-πολιτικός και ιδεοληπτικός, συνεχίζει ακάθεκτα εκείνου του είδους την αντικυβερνητική ρητορική, η οποία τον έφτασε στο 17,8%. Και η οποία συνεχίζει να τον κατακρημνίζει.
Λόγου χάριν ο μπασκετμπολίστας Νίκος Παππάς, πλούσιος - και χαλάλι του, με το ταλέντο του τα απέκτησε - και φορέας αριστερίστικων ιδεών, δεν αποτελεί εξαίρεση από τον μέσο οπαδό του ΣΥΡΙΖΑ, σχετικά με τους χαρακτηρισμούς με τους οποίους περιέγραψε την κυβέρνηση σε τηλεοπτική συνέντευξη.
Ο προαλειφόμενος και για υποψήφιος ευρωβουλευτής, έκανε λόγο για «κυβέρνηση δολοφόνων», για κυβέρνηση «που βιάζει τη δημοκρατία», δήλωσε ότι συμφωνεί με τις κρεμάλες, ζήτησε από τους πολίτες όταν έρθει η ώρα «να τιμωρήσουν τους δολοφόνους», ενώ εξήγησε ότι μπήκε στον ΣΥΡΙΖΑ τον οποίο «δεν γνωρίζει πολύ καλά», για να πολεμήσει «το καθεστώς που όλοι γνωρίζουμε».
Έχει επίγνωση βέβαια της περιθωριακότητας των απόψεών του, γι’ αυτό και υποστήριξε ότι «και 60% να πάρουν πάλι δολοφόνοι θα είναι». Άλλωστε αν δώσουνε τέτοια ποσοστά στην κυβέρνηση σημαίνει ότι είναι «βολεμένοι».
Περιπτωσιολογικά αναφερόμαστε στον αθλητή, δεν τον κρίνουμε αυστηρά πριν γίνει, εάν γίνει, ευρωβουλευτής. Στο παρκέ μεγάλωσε και όχι στα έδρανα των σχολών πολιτικών επιστημών. Οι αγώνες τον απασχολούσαν και όχι τα συγγράμματα του Λακλάου για τον αριστερό λαϊκισμό. Τον αναφέρουμε όπως προείπαμε γιατί λίγο πολύ απηχεί το σκεπτικό του μέσου Συριζαίου.
Εντοπίζουμε στην ρήση «και 60% να πάρουν», το άκρον άωτον του σεχταρισμού. Αν ως υπόθεση εργασίας ή κυβέρνηση πάρει 60%, δεν θα πάρει ψήφους από την καθεστηκυία τάξη. Δεν ανήκει σε αυτή την τάξη το 60%. Από τον λαό θα τους πάρει.
Από αυτόν τον λαό, χάριν του οποίου δεν αποδέχτηκε νέες προτάσεις «τριπλάσιων» επιπλέον χρημάτων όπως λέει, και παράτησε το παρκέ προκειμένου να βγει «μπροστά με οποιοδήποτε κόστος και ό,τι γίνει». Το αν ο λαός δεν ακολουθεί, δεν φταίνε οι ηγήτορες, οι θέσεις και τα προτάγματα. Φταίει ο ίδιος λαός που είναι «βολεμένος» όπως είπε - προφανώς γιατί δεν βόλεψε τη θεωρία του κ. Παππά.
Παράλληλα διαβάσαμε και στην συριζαϊκή ιστοσελίδα «left» … βαρυσήμαντη ανάλυση η οποία μας γνωστοποιεί ότι: «η "Νέα Δεξιά" που ζούμε είναι η επιστροφή της ακροδεξιάς με άλλο όνομα αλλά το ίδιο επικίνδυνη γιατί χρησιμοποιεί τη δεξιά σκέψη με κατ’ επίφαση προοδευτικό λόγο, προσπαθώντας να παραπλανήσει το προοδευτικό κέντρο»!
Μοιάζει σα να έχουν καθηλωθεί στον χωροχρόνο της τριετία 2012-15, τότε που επωάστηκε το μίσος και ο παραλογισμός. Να ανακυκλώνουν την εχθροπάθεια χωρίς να βγαίνουν από το ιδεολογικό τους κουκούλι στο φως της ημέρας, να κοιτάξουν πίσω, να δουν και να αναρωτηθούν, γιατί ο κόσμος δεν τους ακολουθεί.
Δυστυχώς γι αυτούς δεν έχουν τη δυνατότητα να υλοποιήσουν την σαρκαστική προτροπή του Μπρεχτ, να αλλάξουν λαό. Εκεί θα βολοδέρνουν.
Γιατί τι σημαίνει «η Νέα Δεξιά που ζούμε είναι η επιστροφή της ακροδεξιάς με άλλο όνομα»; Είναι ακροδεξιά η πολιτική των μη κερδοσκοπικών πανεπιστήμων, όταν εκείνη που τα απέκλεισε αρχικά ήταν η χούντα, για να ελέγχει τα δημόσια, και να μην σπουδάζουν στα ιδιωτικά οι κομμουνιστές;
Είναι η ακροδεξιά που επέστρεψε η θέσπιση του γάμου των ομοφυλόφιλων; Είναι ακροδεξιά η ψηφιοποίηση του δημοσίου και τα διάφορα pass;
Αντί να εστιάσουν στα πραγματικά προβλήματα του κόσμου, να κάνουν αυστηρή κριτική - με επιχειρήματα όμως - στα σημεία όπου η κυβέρνηση υστερεί, και από τα οποία θα μπορούσαν να αντλήσουν πολιτική-εκλογική υπεραξία, αντιπολιτεύονται ένα φάντασμα που έχουν δημιουργήσει στο κεφάλι τους.
Λογική κατρακύλα των ποσοστών. Ίσως δεν τους νοιάζει. Σημασία έχει που πολεμούν το φάντασμα!
