Λέγαμε το Σάββατο ότι οι νεκροί είναι ανυπεράσπιστοι από όσους χρησιμοποιούν την απώλειά τους για να την εντάξουν στις πολιτικές ατζέντες τους. Χθες ο Αλέξης Τσίπρας σε μια επικολυρική ανακοίνωση, ντελίριο λαϊκισμού, με αφορμή την δολοφονία του16χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, μας ενημερώνει ότι «η ιστορία δεν σταματά ούτε με λόγια, ούτε με γκλοπ, ούτε με σφαίρες».
Αναφερθήκαμε το Σάββατο στην δολοφονία του 16χρονου Αλέξη, δεν θα επαναληφθούμε. Θα ξεπεράσουμε και το γεγονός ότι ο πρώην Πρωθυπουργός τώρα που ήρθε στην αντιπολίτευση ξαναβρίσκει τη νεανική «ατημέλητη» αντισυστημικότητα των δρόμων, και κατηγορεί τα γκλοπ.
Αυτά που η κυβέρνησή του ενθέρμως και με συστημική ψυχρότητα χρησιμοποίησε εναντίον κοινωνικών ομάδων που αντιδρούσαν στην πολιτική του. Είτε κατά συνταξιούχων και εργαζομένων, είτε κατά πολιτών - και παιδιών - που είχαν εθνική ευαισθησία να αντιδράσουν στην επίσημη παραχάραξη της ιστορίας που συνετελέσθη στις Πρέσπες.
Ωστόσο αυτά είναι ίδιον του ΣΥΡΙΖΑ. Συναισθηματικές γλυκερές δηλώσεις («Η γενιά του Αλέξη που μπήκαν στο στόχαστρο στα 15 τους ως ταραξίες, και σήμερα στα 25 τους βαφτίζονται ανεύθυνοι και επικίνδυνοι από τους ίδιους δήθεν προστάτες της τάξης της τάξης και της ασφάλειας τότε, της δημόσιας υγείας τώρα») και σοσιαλιστικού ρεαλισμού επιβολή της τάξης, κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του.
Η αναφορά στα γκλοπ αφορούσε την απαγορευμένη μάζωξη στην επέτειο του Γρηγορόπουλου, και δείχνει ότι ο… κεντροαριστερός ΣΥΡΙΖΑ βυθίζεται εκ νέου στην περιθωριακότητα.
Με τη χθεσινή εκατόμβη (101 οι νεκροί), συνολικά ξεπέρασαν τις 3.000, ενώ οι διασωληνωμένοι ξαναβρέθηκαν στους 600. Και ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης χαρακτηρίζει την απαγόρευση του συγχρωτισμού ως «δήθεν προστάτες της δημόσιας υγείας». Και δεν είναι η πρώτη φορά.
Στις προσπάθειες της αστυνομίας την Ανοιξη να περιορίσει την συνάθροιση στις νυχτερινές πλατείες με τις περιπτερόμπυρες, είχε καταγγείλει στοχοποίηση της νέας γενιάς. Κάποια στιγμή σατιρίζοντας τα μέτρα είχε αναρωτηθεί εξυπνακίστικα, αν ο ιός κολλάει μετά τις 12 τα μεσάνυχτα ενώ πριν τις δώδεκα δεν κολλάει;
Ίσως έχει συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι οι επόμενες εκλογές είναι χαμένες και προσπαθεί να κάνει επένδυση μέλλοντος στις νέες ηλικίες που λόγω μνημονίων μεγάλωσαν σε δύσκολο οικονομικό τοπίο, το οποίο κάνει ζοφερότερο οικονομική κρίση που φέρνει ο κορωνοϊός. Ισως, αν και κατά τη γνώμη μας συμβαίνει και κάτι άλλο:
Έτσι με αντιθεσμικές θεωρητικολογίες μεγάλωσαν, αυτό είναι το θεωρητικό τους οπλοστάσιο, έτσι μπορούν να σκεφθούν. Μακράν της κοινωνίας, αναπαράγουν τις θέσεις τους ερήμην της, κάτι που συνήθως κάνουν μόνο οι μικρές πολιτικές ομάδες που έχουν το χαρακτηριστικό να λειτουργούν ως κλειστά κυκλώματα.
Στην πρόσφατη δημοσκόπηση της Pulse για τον ΣΚΑΙ το 78% εξέφρασε ανησυχία για τον ιό, ενώ για την επέκταση ή όχι του lockdown το 76% τάχθηκε υπέρ της παράτασής του (40% μικρή παράταση και το 36% για όσο χρειασθεί), με μόνο το 17% να ζητεί άμεση χαλάρωση. Παρόμοια ήταν τα ποσοστά της ALCO για το Open. ( 72% υπέρ 22% κατά). Αλλά το lockdown σημαίνει και απαγόρευση συναθροίσεων για να αποφευχθεί ο επιπολασμός.
Οι ίδιοι που συνωστίζονται στις συγκεντρώσεις και ο ΣΥΡΙΖΑ που τους στηρίζει, την επομένη θα καταγγέλλουν την έλλειψη ΜΕΘ. Συνάμα παρότι ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει το δικαίωμα να του λένε ότι θέλει κρούσματα για να κλονισθεί η κυβέρνηση, δεν θα προχωρήσουμε σε αυτή την άποψη.
Και αυτό γιατί στην παγκόσμια αριστερά όντως υπάρχει φόβος, (που απλώς ο Τσίπρας τον εκφράζει με τον συνήθη εριστικό και εχθροπαθή τρόπο του). Ο φόβος συνίσταται μήπως οι απαγορεύσεις που θεσπίζονται για τον κορωνοϊό δημιουργήσουν ένα πλαίσιο στέρησης ελευθεριών, αστυνόμευσης και περιστολής ατομικών δικαιωμάτων.
Τίποτα δεν το προεικάζει, και δεν μπορούν να το δικαιολογήσουν, την στιγμή που προς επίρρωσιν χρησιμοποιούν το εντελώς παράταιρο παράδειγμα των δίδυμων πύργων. Μα αν συμβεί αυτό θα μπορούσαν να δράσουν τότε. Η προκαταβολική ιδεοληπτική «αντίσταση» απλώς συμβάλει στην εξάπλωση της πανδημίας.
