Του Χρήστου N. Κώνστα
Τα δοξασμένα χρόνια της... αντιμνημονιακής του νιότης, θυμήθηκε πάλι ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας και σήκωσε ψηλά το λάβαρο της αντι-ευρωπαϊκής και αντιθεσμικής ρητορικής...
Όπως ακριβώς έκανε και με τους παλιούς συντρόφους του στην Αριστερά, έτσι και τώρα, αφού αξιοποίησε την ανοχή της βρυξελλιώτικης γραφειοκρατίας για να παρατείνει όσο μπορούσε την παραμονή του στην εξουσία, τώρα κατηγορεί, λοιδορεί και απειλεί όλους εκείνους που μέχρι χθες θαύμαζε και χειροκροτούσε.
Η τρίτη έκθεση ενισχυμένης εποπτείας της Κομισιόν -που αποτέλεσε την αφορμή του ξαφνικού διαγγέλματος του πρωθυπουργού - δεν είναι τίποτα άλλο από ένα κείμενο που υπενθυμίζει όλα όσα συμφώνησε, ψήφισε και υποσχέθηκε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σε αντιδιαστολή με αυτά που έχουν υλοποιηθεί.
Ο Α. Τσίπρας βλέπει στην έκθεση, το είδωλο της δικής του κυβερνητικής ανεπάρκειας και θυμώνει. Διαβάζει τον καθρέπτη της αποτυχίας του και αναζητά μυθικούς δράκους για να δικαιολογήσει την απέχθεια των πολιτών, όπως εκφράστηκε στις πρόσφατες εκλογές.
Η έκθεση δεν συγκρίνει πολιτικές ούτε καν προτείνει λύσεις. Υπενθυμίζει απλά αυτά που η κυβέρνηση υποσχέθηκε ότι θα υλοποιήσει και καταγράφει αυτά που τελικά (δεν) έγιναν.
Μεταρρυθμίσεις μόνο στα χαρτιά, εξυγίανση μόνο στην επιφάνεια, αδιαφορία για την ουσία της πολιτικής και ενδιαφέρον μόνο για μικροπολιτικές διευθετήσεις.
Αυτά περιγράφει η έκθεση της Κομισιόν, η οποία είναι το αποτέλεσμα των επισκέψεων της τρόικας στην Αθήνα και των συζητήσεων των εκπροσώπων των δανειστών με τους υπουργούς της κυβέρνησης.
Τώρα ο Α. Τσίπρας μιλά για «το παλαιό πολιτικό κατεστημένο και τους συντηρητικούς κύκλους των Βρυξελλών», ξεχνώντας τις φιλοφρονήσεις του Μοσκοβισί, τον οποίο και προσκάλεσε να μιλήσει στο κοινοβούλιο για να διατυμπανίσει τις μεγάλες επιτυχίες της κυβέρνησής του.
Ο πρωθυπουργός έφτασε στο σημείο να μιλήσει για την απειλή «απολύσεων συμβασιούχων στον δημόσιο τομέα». Μόνο που όλοι οι συμβασιούχοι σε κάθε χώρα του πλανήτη, απολύονται αυτοδικαίως μόλις ολοκληρωθεί ο χρόνος ή το έργο της σύμβασής τους.
Παράλληλα, αφού διαπίστωσε ότι η «κεντρώα στροφή» του δεν παραπλάνησε το εκλογικό σώμα, σήμερα θυμήθηκε τα πεζοδρόμια της αντιευρωπαϊκής ρητορικής, της αμφισβήτησης των θεσμών και της μαύρης προπαγάνδας.
Φυσικά έχει δίκιο όταν λέει πως ο «μόνος τρόπος να κλείσει αυτός ο δρόμος είναι η επιλογή του ελληνικού λαού, των Ελληνίδων και των Ελλήνων, στην κρίσιμη κάλπη των εθνικών εκλογών της 7ης Ιουλίου».
Η κινδυνολογία όμως που επέλεξε δείχνει τον πανικό που επικρατεί στο Μαξίμου πολύ δε περισσότερο τη στιγμή που έριξε ευθύνες στους Έλληνες πολίτες για το τι ψήφισαν στις Ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές λέγοντας πως το αποτέλεσμα είναι η αιτία της έκθεσης, διότι άνοιξε την όρεξη των δανειστών.
