Νέο μέτωπο με την Γερμανία ανοίγει η Αθήνα, συμμετέχοντας στο μπλοκ των χώρων της Κεντρικής Ευρώπης και της Βαλτικής που την Πέμπτη ζήτησαν από την Ε.Ε. να χαρακτηρίσει το έργο της επέκτασης του αγωγού Nord Stream II αντίθετο με τα συμφέροντα της Ε.Ε..
Την επιστολή υπογράφουν εκτός της Ελλάδας εννέα ακόμη χώρες της Ε.Ε., η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Τσεχία, η Ουγγαρία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Εσθονία και η Πολώνια, χώρες με κοινό χαρακτηριστικό τον φιλοαμερικανικό και αντιρωσικο προσανατολισμό τους.
Η Ελλάδα έχει λόγους να αντιτίθεται στην κατασκευή του NORD STREAM II, αλλά δημιουργεί προβληματισμό τόσο η χρονική συγκυρία της επιλογής της σύγκρουσης, για ένα στρατηγικής σημασίας ζήτημα, με το Βερολίνο αλλά και την Μόσχα, και η συμπόρευση με τις Νέες Χώρες-μέλη της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, συνυπογράφοντας μάλιστα την απαίτηση για συνέχιση μεταφοράς του φυσικού αερίου μέσω της Ουκρανίας, κάτι που φυσικά κάθε άλλο παρά εξυπηρετεί τα ελληνικά συμφέροντα.
Η υπογραφή πάντως της Ελλάδας στην επιστολή αυτή, θα μπορούσε να εκληφθεί και ως ένα «δώρο» για τον Αμερικανό υπουργό εξωτερικών Τζον Κέρυ που έρχεται την Παρασκευή στην Αθήνα, με το ενεργειακό, το κυπριακό και την Συριακή κρίση να είναι στην Κορυφή της ατζέντας.
Ο αγωγός NORD STREAM II που θα μεταφέρει ρωσικό φυσικό αέριο από την Ρωσία με υποθαλάσσιο αγωγό (παράλληλο στην γραμμή του ήδη υπάρχοντος αγωγού NORD STREAM I) απευθείας στην Γερμανία, εξασφαλίζει οριστική πια παράκαμψη της Ουκρανίας στην μεταφορά ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, προσφέροντας έτσι οριστικά «απεξάρτηση» της Μόσχας από την Ουκρανία με την οποία οι σχέσεις δεν ηταν ποτέ καλές αλλά πλέον μετά την προσάρτηση της Κριμαίας είναι εχθρικές. Στην Κοινοπραξία που συστάθηκε τον Σεπτέμβριο συμμετέχουν η Shell, E.O.N., ENGIE,GAZPROM και BASF.
Με τον αγωγό αυτό είναι απολύτως αντίθετοι οι Αμερικανοί καθώς θεωρούν ότι διατηρεί την εξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο και το «μονοπώλιο» της GAZPROM, και πρόθυμοι σύμμαχοι στην προσπάθεια υπονόμευσης του έργου αυτού είναι οι πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες της Βαλτικής, αλλά και οι χώρες της Κεντρικής Ευρώπης που, παγίω,ς επιχειρούν να τραβήξουν την Ε.Ε. σε πολιτικές αντιπαράθεσης με την Ρωσία.
Η Γερμανία με υποκριτικό τρόπο υπονομεύει κάθε άλλη προσπάθεια ανάπτυξης ενεργειακών σχέσεων από άλλες χώρες με την Μόσχα, την ώρα που ίδια επιχειρεί να γίνει ο αποκλειστικός κόμβος και «διανομέας» του φυσικού αερίου της GAZPROM σε όλη την Ευρωπαϊκή αγορά.
Είναι ενδεικτικό ότι ο ίδιος ο αντικαγκελάριος και υπουργός ενέργειας, Σ. Γκάμπριελ, σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον πρόεδρο Πουτιν στις 28 Οκτωβρίου διαβεβαίωσε ότι η Γερμανία θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να εξασφαλίσει ότι το έργο θα μείνει υπό την εποπτεία των Γερμανικών Αρχών, ώστε να περιορισθεί κάθε εξωτερική εμπλοκή, καθησυχάζοντας έτσι τις ανησυχίες της Μόσχας για πιθανή εμπλοκή του έργου, λόγω παρεμβάσεων της Κομισιόν για έλεγχο συμβατότητας με την κοινοτική νομοθεσία.
Η Ελλάδα, η οποία είδε την Κομισιόν να εκφράζει πριν μερικούς μήνες ενστάσεις για το σχέδιο επέκτασης του αγωγού Turkish Stream προς την Ελλάδα, και, μετα, μέσω πΓΔΜ και Σερβίας, να καταλήγει στην Ουγγαρία και την Αυστρία, επανειλημμένα έχει δηλώσει ότι δεν μπορεί να υπάρχει διαφορετική αντιμετώπιση στο θέμα της ενεργειακής σχέσης με την Ρωσία και ο μεν Νότιος Αγωγός να μην είναι συμβατός με την Ε.Ε., ενώ αντίθετα να προχώρα κανονικά η επέκταση του Βόρειου Αγωγού, επειδή ακριβώς σε αυτόν εμπλέκεται η Γερμανία.
Πάντως ήταν ενθαρρυντικό το γεγονός ότι η Κομισιόν χαρακτήρισε έργο ενδιαφέροντος (PCIs) τον αγωγό Tesla, ο οποίος προβλέπεται να μεταφέρει το φυσικό αέριο από τα ελληνοτουρκικά σύνορα, στην Αυστρία.
Αλλά οι εξελίξεις μετα την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού, η ρήξη στις σχέσεις Άγκυρας- Μόσχας, θεωρείται σίγουρο ότι θα οδηγήσει σε σημαντική καθυστέρηση την υλοποίηση του αγωγού Turkish Stream
Η Αθήνα όμως έχει κι άλλους λόγους να αντιτίθεται στην μεγαλύτερη εξάρτηση της Ευρώπης από ρωσικό αέριο που θα φθάνει μέσω της Βόρειας Διαδρομής. Ακόμη κι αν ο Turkish Stream δεν επεκταθεί προς την Ευρώπη, η Ελλάδα προωθεί ένα εναλλακτικό σχέδιο το οποίο είναι συμβατό τόσο με την Ευρωπαϊκή νομοθεσία, όσο και με την αμερικανική στρατηγική για διαφοροποίηση των πηγών ενέργειας, με την ενίσχυση της Αλεξανδρούπολης και μετατροπής της σε ενεργειακό κόμβο όπου θα δέχεται όχι μόνο αέριο από την Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και σχιστολιθικό φυσικό αέριο από τις ΗΠΑ.
