Του Γιάννη Σιδέρη
«Αλέξη άλλαξέ τα όλα τώρα» προέτρεπε με πρωτοσέλιδο, φιλική στον ΣΥΡΙΖΑ εφημερίδα. Η προτροπή αποτελεί πάγιο σάλπισμα που χρησιμοποιείται σε δυο ακραίες περιπτώσεις: Στην ορμητική άνοδο, όταν κάποιος αρχηγός έρχεται με την ρομφαία της ανανέωσης που θα σαρώσει το παλιό σαθρό σκηνικό (ακούστηκε σαν νικητήρια ιαχή μετά την εκλογή του ΓΑΠ), είτε σαν ψευδαίσθηση ελπίδας και επικήδειος παρηγοριάς (όπως στην τωρινή περίπτωση του Τσίπρα).
Στον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις δυο απανωτές συντριβές, βρέθηκαν απρόσμενα σε έναν σκοτεινό λαβύρινθο, και προσπαθούν να βγουν στο φως, αλλά τους λείπει ο Μίτος της Αριάδνης, ήτοι η αυτογνωσία και η πολιτική πείρα που θα ήταν οδηγός τους. Είναι αστείο να ανακαλύπτουν τώρα αιτίες της συντριβής όπως τη φορολογική κόπωση της Μεσαίας Τάξης, τη φοβική διεύρυνση, την ανεπαρκή επικοινωνιακή πολιτική, και την αλαζονεία στο ύφος και την συμπεριφορά.
Μα για τη «φορολογική κόπωση» δεν μιλούσαν επί τρία τουλάχιστον χρόνια οι καταραμένοι φιλελέδες, και υβρίζονταν σκαιώς από τους Συριζαίους; Για ποια φοβική διεύρυνση ομιλούν όταν μάζεψε κόσμο από τη φιλοβασιλική και την θρησκόληπτη δεξιά, ως τους «αποβρασμένους» του ΠΑΣΟΚ, και τους αιώνιους εθελοντές κάθε εγχειρήματος της Κεντροαριστεράς, με χαρακτηριστικό τους τη μηδαμινή εκλογική απήχηση;
Παρόμοιας απήχησης θα ήταν και τα πρόσωπα μιας «μη φοβικής διεύρυνσης». Δεν υπήρχε πρόσωπο ευρείας ακτινοβολίας που θα εντασσόταν σε αυτόν τον ΣΥΡΙΖΑ. Απόδειξη ο «άχαστος» που είχε προαναγγείλει ο Πρωθυπουργός για τη δημαρχία της Αθήνας, αλλά φαίνεται ότι ήταν αρκετά ευφυής να μην δεχθεί να του σβήσει την ακτινοβολία η «μαύρη τρύπα» του απερχόμενου ΣΥΡΙΖΑ.
Απομένει «η αλαζονεία στο ύφος και την συμπεριφορά». Ένοιωθαν τόσο αυτάρκεις, κάθε συμπεριφορά τους ήταν εριστική, μισερή και χυδαία, αλλά οι ίδιοι την θεωρούσαν εκ των προτέρων αποκαθαρμένη από το εξαγνιστικό φίλτρο του «ηθικού πλεονεκτήματος» (που ουδείς άλλος τους το αναγνώριζε).
Η τραμπούκικη και χυδαία συμπεριφορά, με πρωτοπόρο τον Πολάκη, και την ανοχή και αποδοχή του κ. Τσίπρα, τους φάνταζε σαν εκρηκτική λαϊκή αγωνιστικότητα. Δεν τους περνούσε από το μυαλό ότι υπάρχει ένα μεγάλο κοινό που παρακολουθούσε σαστισμένο, και το οποίο μπολιαζόταν με αυξανόμενη αποστροφή μετά από κάθε τηλεοπτική παρουσία τους, από κάθε δήλωση, συνέντευξη, η επιθετική ανάρτησή τους στα social media. Επέδειξαν τεράστια απουσία πολιτιστικού έρματος, για το οποίο διακρινόταν η ποιοτική ανανεωτική αριστερά των 70ς και 80ς.
Έτσι προσήλκυσαν τα πλέον λαϊκίστικα τμήματα του κοινωνικού ιστού, απομακρύνοντας εκείνα τα οποία απαιτούσαν ποιότητα, μετριοπάθεια, ευγένεια, λογική, πολιτισμό στην πολιτική. Το συμπύκνωσε ο Νίκος Φίλης μιλώντας για το «ύφος της εξουσίας». Είναι ο μόνος που κατάλαβε τι τους γίνεται. Την ίδια στιγμή ο πρωθυπουργικός μέντορας κος Φλαμπουράρης νόμιζε ότι ο λαός… δεν κατάλαβε τι ψήφισε, ή για τον Νίκο Παππά έφταιγε η αποχή των δικών τους ψηφοφόρων (λες και η αποχή δεν είναι μετρήσιμο μέγεθος πολιτικής αποδοκιμασίας, όταν γίνεται από τους δικούς σου). Ακόμα και συνήθως νουνεχής κ, Βούτσης θεώρησε ότι το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν επικοινωνιακό.
Χθες ο κ. Τσίπρας ξαναγύρισε στο κόμμα για να συσκεφθεί ενόψει της αναμέτρησης των εθνικών, με τους κ. Σκουρλέτη, Τσακαλώτο, Χαρίτση, Παππά, Τζανακόπουλο και την κα Αχτσιόγλου, η οποία ενδεχομένως να αναλάβει αύξουσες αρμοδιότητες σε επικοινωνιακό επίπεδο. Θα αναμένουμε τις επιδώσεις της, αλλά δεν έχουν κατανοήσει ότι δεν είναι θέμα προσώπων. Το πρόβλημα είναι η αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ για την κοινωνία.
Επειδή την χειραγώγησε υποσχόμενος κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και πήρε εντολή ανανέωσης μέσα στην παραζάλη επειδή «τουλάχιστον προσπάθησε», νόμισε ότι θα την έχει εσαεί υποχείριο. Έλα όμως που στην κοινωνία δεν υπάρχει μόνο «μάζα», που θα έλεγε και η κα Σβίγκου, αλλά και πολίτες που νιώθουν αποστροφή για την υπερτετραετή παρουσία τους. Και αυτό καμιά επικοινωνιακή πολιτική δεν μπορεί πλέον να το αλλάξει, πολύ περισσότερο ο ΣΥΡΙΖΑ αφού δεν έχει ανοικτές και ανεκτικές κεραίες. Κάθε κριτική την εκλαμβάνει ως πολεμική εναντίον του, εκπορευόμενη από ύποπτα συμφέροντα.
Απλώς ο καιρός του ΣΥΡΙΖΑ - αυτού του ΣΥΡΙΖΑ - πέρασε ανεπιστρεπτί. Ο ίδιος δεν έχει την εσωτερική ποιότητα να το κατανοήσει, ούτε μπορεί να αλλάξει, ακόμη κι αν το προσπαθήσει. «Τόσος είναι», που θα έλεγε και ο Πρωθυπουργός σε άλλη περίπτωση.
