Η επίσημη αποτίμηση της πρυτανείας του ΑΠΘ για τις ζημιές κατά την πολυήμερη κατάληψη του ιδρύματος επαναφέρει το θέμα της ασφάλειας της δημόσιας περιουσίας ενώ ταυτόχρονα θέτει επιτακτικό εκ νέου και το ερώτημα «ποιος πληρώνει τις ζημιές» από καταχρηστικές ενέργειες όπως αυτή αλλά και τη… νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως αποτυπώθηκε από βουλευτές του κόμματος το βράδυ της 8ης Μαρτίου στη Θεσσαλονίκη.
Δεν είναι η πρώτη φορά. Οι καταλήψεις πανεπιστημιακών ιδρυμάτων αποτελούν μια ακόμη παγκόσμια πρωτοτυπία (όπως άλλωστε και η κατάσταση που επικρατούσε, ίσως επικρατεί σε ορισμένα, με την ύπαρξη χώρων που βρίσκονται υπό την εξουσία οργανωμένων ομάδων) για τη χώρα με συνέπειες, όχι μόνο στη λειτουργία των ΑΕΙ αλλά και σε επίπεδο πρόκλησης καταστροφών.
Τα στοιχεία από την αποτίμηση που έγινε καταγράφουν μεταξύ άλλων :
-Παραβίαση προσωπικών φακέλων μελών ΔΕΠ του Α.Π.Θ., που περιέχουν ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα
-Παραβίαση αρχείων που αφορούν σε προγράμματα ανταλλαγής φοιτητών μέσω του προγράμματος Erasmus
-Παραβίαση ευαίσθητων αρχείων στη γραμματεία του Πρυτανικού Συμβουλίου
-Αφαίρεση φορητών υπολογιστών και εξοπλισμού Η/Υ
-Καταστροφή κεντρικού Η/Υ εξυπηρετητή (σέρβερ)-Καταστροφή εκτυπωτών και άλλου τεχνολογικού εξοπλισμού
-Καταστροφή επίπλων γραφείων
- Αναγραφή υβριστικών συνθημάτων στην είσοδο του Α.Π.Θ., σε ορόφους, στην ταράτσα
-Υβριστικά σημειώματα εις βάρος του Πρύτανη του Α.Π.Θ., με απειλές κατά της ζωής του
Και αυτή τη φορά όμως ένα ερώτημα τίθεται: «Ποιος θα πληρώσει τα σπασμένα», καθίσταται όμως επί της ουσίας ρητορικό, αφού η απάντηση είναι μία και δεδομένη όλα αυτά τα χρόνια. Ο φορολογούμενος πολίτης. Το κράτος.
Όπως όλα τα προηγούμενα ανάλογα επεισόδια του σήριαλ που λέγεται επαναστατική γυμναστική μέσω καταλήψεων και γενικότερα μιας κατάστασης που περιλαμβάνει άσκηση βίας και σε καθηγητές και σε φοιτητές, απειλές και δράσεις που οδηγούσαν στο «χτίσιμο» καθηγητών στα γραφεία, ακόμη και εικόνες εξευτελισμού, όπως η τελευταία που όλη η Ελλάδα είδε με τον πρύτανη της πρώην ΑΣΟΕΕ και νυν ΟΠΑ.
Οι καταληψίες επί σειρά ετών είχαν το ακαταδίωκτο, ενώ πλέον λειτουργούν έχοντας και κομματική – πολιτική προστασία, όπως έγινε στην περίπτωση του ΑΠΘ και στην κατάληψη, για την οποία η πρυτανεία έβγαλε στη δημοσιότητα τη λίστα με τα σπασμένα.
Τρεις εν ενεργεία βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκαν το βράδυ της 8ης Μαρτίου έξω από το ΑΠΘ για να αποτρέψουν την εκκένωση του ιδρύματος. Και όταν οι αστυνομικές δυνάμεις αποχώρησαν από το χώρο, γύρω από αυτό πανηγύρισαν, κάνοντας λόγο για νίκη σε βάρος των «δυνάμεων καταστολής« και της «αυταρχικής κυβέρνησης». Τα σόσιαλ μίντια πήραν φωτιά με πρωτεργάτη τον Παύλο Πολάκη και ακολούθως τον Νίκο Ξυδάκη.
Βέβαια, λίγες ημέρες μετά έγινε η εκκένωση και ανέδειξε σύμφωνα με την ανακοίνωσή της Πρυτανείας την ως άνω κατάσταση. Οπότε ίσως το σχετικό ερώτημα να πρέπει να τεθεί εκ νέου και χωρίς ρητορικό μανδύα, αλλά επί της ουσίας, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά όλους όσοι υποθάλπτουν - αν δεν υποδαυλίζουν- ανάλογες εισβολές σε δημόσιο χώρο και μάλιστα σε χώρο που καλύπτεται όχι από το άσυλο των ανομιών αλλά από το άσυλο που αφορά αποκλειστικά και μόνο την ελεύθερη διακίνηση ιδεών.
Σε κάθε περίπτωση τέτοιες εξελίξεις επιβεβαιώνουν τη σημασία της μεταρρύθμισης που αφορά στη λειτουργία των ΑΕΙ σε καθεστώς ασφάλειας για τους καθηγητές και τους φοιτητές και με σεβασμό στα χρήματα των ελλήνων φορολογουμένων.
