Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 98 ετών το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς, Μανώλης Γλέζος, δίνοντας την ύστατη μάχη στο νοσοκομείο όπου είχε εισαχθεί στις 16 Μάρτη. Ο Μανώλης Γλέζος έμεινε στην ιστορία ως ένα σύμβολο της αντίστασης των λαών στην ναζιστική κατοχή της Ευρώπης, όταν το '41 μαζί με τον Απόστολο Σάντα κατέβασαν την χιτλερική σημαία από το βράχο της Ακρόπολης.
Με Κοινή Υπουργική Απόφαση των υπουργών Εσωτερικών, Τάκη Θεοδωρικάκου και Οικονομικών, Χρήστου Σταϊκούρα, ύστερα από πρόταση του προέδρου της Βουλής, Κώστα Τασούλα, η κηδεία του Μανώλη Γλέζου θα γίνει δημοσία δαπάνη.
Ο Μανώλης Γλέζος γεννήθηκε στ’ Απεράθου της Νάξου τον Σεπτέμβρη του 1922 από τη Μάχη Ναυπλιώτου και το Νίκο Γλέζο. To 1935 ήλθε στην Αθήνα. Το 1940 πέτυχε στις εξετάσεις για την ΑΣΟΕΕ. Μαθητής ακόμη συμμετείχε στην δημιουργία αντιφασιστικής ομάδας (1939) για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου, ενώ την περίοδο της ναζιστικής κατοχής ανέπτυξε έντονη απελευθερωτική δράση.
Τη νύχτα της 30ης προς 31η Μαΐου 1941, μαζί με τον Απόστολο Σάντα θα κατεβάσουν από την Ακρόπολη τη σβάστικα και θα καταδικαστούν ερήμην σε θάνατο. (Συνελήφθησαν στις 24 Μαρτίου του επόμενου έτους). Μέχρι τις 21 Σεπτέμβρη του 1944, που δραπετεύει, βγαίνει από τη φυλακή και ξανασυλλαμβάνεται άλλες δύο φορές (από τους Ιταλούς το 1943 και από τους συνεργάτες των αρχών κατοχής το 1944).
Το 1945 γίνεται αρχικά συντάκτης και στη συνέχεια αρχισυντάκτης, διευθυντής και εκδότης της εφημερίδας «Ριζοσπάστης». Τρία χρόνια μετά, συλλαμβάνεται. Έχει καταδικαστεί 28 φορές για την πολιτική του δραστηριότητα, από τις οποίες, τρεις φορές σε θάνατο και παρέμεινε στη φυλακή και την εξορία 16 χρόνια συνολικά. Η εκτέλεση των θανατικών ποινών δεν πραγματοποιήθηκε, έπειτα από τις έντονες διαμαρτυρίες του Ελληνικού λαού και της διεθνούς κοινής γνώμης. Έγιναν εννέα απόπειρες δολοφονίας εναντίον του.
Το 1951, αν και φυλακισμένος, εκλέγεται Βουλευτής Αθηνών της ΕΔΑ. Αποφυλακίζεται το 1954 και αναλαμβάνει οργανωτικός γραμματέας της. Το 1956 αναλαμβάνει διευθυντής της εφημερίδας «Αυγή». Δυο χρόνια μετά συλλαμβάνεται και καταδικάζεται ως κατάσκοπος.
Το 1961, αν και πάλι στη φυλακή, θα εκλεγεί Βουλευτής της ΕΔΑ και ένα χρόνο μετά αποφυλακίζεται μετά τις έντονες αντιδράσεις της κοινής γνώμης.
Συλλαμβάνεται ξανά στις 21 Απρίλίου του 1967 και κρατείται έως το 1971. Το 1974 συμμετέχει στην ανασυγκρότηση της ΕΔΑ, της οποίας γίνεται γραμματέας και πρόεδρός από το 1985 έως το 1989.
Το 1981 εκλέγεται πρώτος Βουλευτής Αθηνών, Ευρωβουλευτής το 1984 και Βουλευτής στη Β’ περιφέρεια Πειραιά το 1985 (συνεργαζόμενος με το ΠΑΣΟΚ και τις τρεις φορές).
Το 1984 εξελέγη ευρωβουλευτής με το ΠΑΣΟΚ, μέλος της σοσιαλιστικής ευρωομάδας.
Το 1986 εξελέγη Πρόεδρος της κοινότητας Απεράθου Νάξου.
Το 2002 εξελέγη νομαρχιακός σύμβουλος Αθηνών με το συνδυασμό “Ενεργοί Πολίτες”.
Το 2012 εξελέγη βουλευτής Επικρατείας με το ΣΥΡΙΖΑ. Παραιτήθηκε από το βουλευτικό αξίωμα για να διεκδικήσει μια θέση στο Ευρωκοινοβούλιο. Στις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου 2014 εξελέγη ευρωβουλευτής.
Έχει τιμηθεί μεταξύ άλλων με το Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Δημοσιογράφων (1958), το Χρυσό Μετάλλιο Ζολιό-Κιουρί του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης (1959), με το Χρυσό Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη (1963), τον Μεγαλόσταυρο του Φοίνικα για τις υπηρεσίες του στην πατρίδα (1997), το Χρυσό Μετάλλιο της Τάξεως Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών της Ακαδημίας Αθηνών μαζί με τον Απόστολο Σάντα για την αντιστασιακή του δράση (2006) ενώ έχει πολλές άλλες διακρίσεις από Δήμους και διάφορους κοινωνικούς φορείς.Επίσης το 1959 απεικονίστηκε σε γραμματόσημο της τότε ΕΣΣΔ.
Πληθωρικό και εξακτινούμενο σε ποικίλα πεδία είναι και το συγγραφικό του έργο. Έχουν δημοσιευθεί δεκάδες άρθρα και συνεντεύξεις του σε ημερήσιες εφημερίδες και περιοδικά τόσο στην Ελλάδα όσο και στο Εξωτερικό. Το 2006 εκδόθηκε και δόθηκε στη δημοσιότητα το δίτομο έργο του : “Εθνική Αντίσταση 1940-1945”. Η πανεπιστημιακή κοινότητα της χώρας μας, τον έχει αναγορεύσει τέσσερις φορές σε επίτιμο διδάκτορα.
Λαϊκή Ενότητα: Ο Μανώλης Γλέζος παίρνει την θέση του στην στρατιά των αθανάτων ηρώων μας
Ανακοίνωση για τον θάνατο του Μ. Γλέζου εξέδωσε και η Λαϊκή Ενότητα: «Ο Μανώλης δεν είναι πια μαζί μας. Έδωσε την ύστατη μάχη στο νοσοκομείο Ερρίκος Ντυνάν όπου είχε εισαχθεί την Δευτέρα 16 Μάρτη με οξεία γαστρεντερίτιδα, ουρολοίμωξη και πυρετό. Ο έφηβος αντάρτης μας, έφυγε όρθιος όπως ο ίδιος ήθελε, δίπλα στην αγαπημένη του Τζόρτζια, τα παιδιά του, τα εγγόνια του, τους οικείους του».
«Ένας σπάνιος σύντροφος, ακαταπόνητος αγωνιστής και εργάτης των γραμμάτων, αφιέρωσε όλη του τη ζωή στους αγώνες του Ελληνικού λαού και των άλλων λαών. Συνάντησε τους “μεγάλους” του 20ου αιώνα, τον Φιντέλ Κάστρο, τον Γιάσερ Αραφατ, τον Τσε Γεβαρα, τον Ουγκό Τσαβεζ, τους Σοβιετικούς ηγέτες, τον Μάο Τσε Τουνγκ, τον Πάμπλο Πικάσο. Ατελείωτη η λίστα των πολιτικών, διανοουμένων , καλλιτεχνών, ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών. Βραβεύτηκε με το βραβείο Λένιν. Βραβεύτηκε με ανώτατες τιμές από δεκάδες χώρες, πανεπιστήμια , ιδρύματα. Επίτιμος διδάκτορας σε πανεπιστήμια των πέντε ηπείρων, Από το Βιετνάμ, την Γαλλία, την Νικαράγουα, την Αργεντινή, την Χιλή, την νότια Αφρική», αναφέρεται.
«Όσοι τον γνωρίσαμε, ξέρουμε ότι ο χαρακτήρας του ήταν προσιτός σε όλους και όλες. Ένας ανθρώπους της δρακογενιας των ανταρτών, με πείσμα στις ιδέες του σοσιαλισμού, αγωνιστής των ασυμβίβαστων, εκείνων που δεν γονάτισαν, που δεν εξαγοράστηκαν, που είχαν βλέμμα καθαρό, καρδιά ανοιχτή, ζεστή, δυνατή και ιδέες ξάστερες σαν τον ουρανό της Απείραθου».
