Ασκήσεις αυτοπεποίθησης χθες στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι έτοιμος να διεκδικήσει την πολιτική αλλαγή με στόχο την ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους και την προστασία των εργαζομένων και της μικρομεσαίας επιχείρησης.
Οπότε υποθέτουμε το συντομότερον δυνατόν, θα ζητήσει τη διενέργεια εκλογών. Άλλωστε δεν έχει κάτι να φοβηθεί. Ο ίδιος υποστήριξε ότι «η ραγδαία κυβερνητική φθορά του τελευταίου μήνα μπορεί να οδηγήσει σε εξελίξεις. Η κατάρρευση της εμπιστοσύνης των πολιτών προς την κυβέρνηση, σε συνδυασμό με τα φαινόμενα παρακμής που διαρκώς βλέπει το φως της δημοσιότητας έχουν δημιουργήσει πνιγηρό κλίμα στην κοινωνία».
Φυσικά, τα περί ραγδαίας κυβερνητικής φθοράς δεν τεκμαίρονται από τις δημοσκοπήσεις. Ισως να έχει δικές του όπως το 2019. Εκείνο που καταγράφεται είναι μια ήπια φυσιολογική φθορά, η οποία ίσως είναι και αναντίστοιχη με τη σφοδρότητα των προβλημάτων που έχει κληθεί να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση.
Όσο για τα φαινόμενα παρακμής, θα πρέπει να τα κατονομάσει. Προς το παρόν δεν υπάρχουν τεκμηριωμένα τέτοια φαινόμενα, πέραν εκείνων που εφευρίσκει η παραγωγική φαντασία των trolls του ΣΥΡΙΖΑ στο διαδίκτυο, και το κόμμα τα υιοθετεί ασμένως και ακρίτως.
Υπάρχει φυσικά η αστοχία της υπόθεσης του παρουσιαστή Φουρθιώτη, του οποίου ο Βρούτσης έκοψε τα χρήματα που ζητούσε. Αλλά παραμένουν δύο ερωτήματα. Το πρώτο - και αξιολογικά δευτερεύον - αφορά τη φρουρά που του δόθηκε. Έχουμε δει και στο παρελθόν τέτοιες (συγγνώμη για τη λέξη) γελοίες και αχρείαστες παραχωρήσεις φρουράς σε δημοσιογράφους. Νομίζουμε ότι θα απαντηθεί την Παρασκευή.
Το ουσιαστικότερο είναι τα χρήματα που εισέπραξε. Η περίπτωσή του δείχνει το διαχρονικό χάλι της ελληνικής διοίκησης. Αποζημιώνονταν οι αιτούντες με βάση τις αποδοχές που δήλωναν ότι ελάμβαναν, χωρίς να παρουσιάζουν φορολογική δήλωση που θα το τεκμηρίωνε.
Εντάξει, υπήρχαν εργαζόμενοι στον τομέα του τουρισμού και της τέχνης (μουσική και θέατρο) που δούλευαν με μαύρα, και έπρεπε να πάρουν ένα βοήθημα για να ζήσουν. Αυτά καλώς δόθηκαν φυσικά. Ήταν μικροποσά, και ο αυτός ο κόσμος, βοηθητικό προσωπικό κυρίως, έπρεπε να ζήσει. Αλλά με ποια λογική απολαμβάνει κάποιος αποζημίωση από το κράτος για χρήματα που ακόμη και αν τα ελάμβανε σε ποσά των δεκάδων χιλιάδων το μήνα, τα έχει σε αποκρύψει στη φορολογική του δήλωση;
Οι κυβερνήσεις κάποτε παρακμάζουν. Είναι «φυσική συνέπεια της μακρόχρονης παραμονής στην εξουσία (δες Άκη). Αλλά ποτέ στα δύο χρόνια, και ειδικά όταν οι καταστάσεις δεν κυλούν ευθύγραμμα, όταν κλυδωνίζονται μαζί με τη χώρα από ένα παγκόσμιο υγειονομικό τσουνάμι.
Εκτός αν έρχονται σαν έτοιμες από καιρό γι’ αυτό, όπως ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ με στόχο την άλωση της ενημέρωσης. Είθε οι εργασίες της Προανακριτικής να μας διαψεύσουν, αν και φαίνεται απίθανο με βάση τα όσα έχουν δηλώσει εκ των προτέρων δημοσίως, οι μάρτυρες που θα κληθούν.
Παράλληλα ο κ. Τσίπρας απείλησε ότι θα απόσχει στη Βουλή από ψηφοφορίες «που ακυρώνουν τη δημοκρατική λειτουργία του κοινοβουλίου με κορυφαίο παράδειγμα τον τρόπο ψηφοφορίας των βουλευτών». Υποστήριξε ότι τάση της κυβέρνησης είναι «να μετατρέψει την πανδημία σε κρίση δημοκρατίας».
Αν υπάρχει τέτοια τάση της κυβέρνησης, απομένει να φανεί στην πορεία του χρόνου. Ωστόσο, είναι μειωμένης αξιοπιστίας να το ισχυρίζεται ο αρχηγός που κατήγγειλε τους προηγούμενους ότι διοικούσαν με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Έλεγε χαρακτηριστικά εν έτει 2013, με γνωστή εντυπωσιολογία της ατάκας: «Κάποτε είχαν τα βασιλικά διατάγματα. Σήμερα έχουν τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου».
Και ήρθε η πλέρια δημοκρατική κυβέρνησή του και αποδείχτηκε ότι: Ενώ η κυβέρνηση Σαμαρά σε τρία χρόνια είχε 33 ΠΝΠ, η δική του κυβέρνηση μόλις σε ένα χρόνο εξέδωσε… 34! (34… βασιλικά διατάγματα από την Αριστερά!).
Το νέο μέτωπο που θα οριοθετήσει επίσης ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η έξαλλη αντιπολίτευση επί του κυβερνητικού σχεδίου για το Ταμείο Ανάκαμψης, προκειμένου να υπονομεύσει την εφαρμογή του. Μπορεί το ελληνικό, ομού με το Ισπανικό, να έγιναν αποδεκτά μετ’ επαίνων ως τα καλύτερα, στην ΕΕ, αλλά το θέμα προσφέρεται για λαϊκισμό. Δώσε λεφτά στον λαό, λεφτά σε όλους, ακόμη και σε επιχειρήσεις που και πριν την κρίση ήταν κουφάρια. Και αφού δεν τα καταφέρνετε, φύγετε.
ΥΓ: Σαφώς η στήλη αποδέχεται κάποιες από τις αντιρρήσεις του ΣΥΡΙΖΑ επί των εργασιακών σχέσεων. Οι επενδύσεις δεν έρχονται με συμπίεση του εργατικού δυναμικού. Όποια επιχείρηση δεν αντέχει, ας μην αντέξει εφόσον δεν μπορεί να επιζήσει, παρά μόνο συμπιέζοντας το εργατικό κόστος.
