Να κάνουμε μια τριμελή επιτροπή από πέντε - έξι άτομα, ή το κυνήγι της ουτοπίας

Να κάνουμε μια τριμελή επιτροπή από πέντε - έξι άτομα, ή το κυνήγι της ουτοπίας

Ο Γιάννης Αλαφούζος κυνηγά τις τελευταίες μέρες μια ακόμη ουτοπία στο ποδοσφαιρικό του ταξίδι: την κεντρικη διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων των ομάδων της Super League. Ξέρει ότι είναι ο μόνος τρόπος για να συνεχιστεί ομαλά και την επόμενη σεζόν το πρωτάθλημα και να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Αν εξακολουθήσει ο καθένας να ψάχνει το δικό του «καλύτερο συμβόλαιο», με την κατάσταση που κυριαρχεί στην οικονομία κάποιοι «μικροί» θα ξεμείνουν και ίσως δεν θα βρίσκουν λεφτά για να κινηθούν από το καλοκαίρι και μετά. 

Καθένα από τα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα έχει τον δικό του τρόπο να μοιράζει χρήματα στις ομάδες.

* Στην Αγγλία, όλοι παίρνουν τα ίδια. Από τον πλουσιότερο ως τον φτωχότερο βάζουν στα ταμεία τους από 32 εκατομμύρια λίρες, συν άλλα 45 από διεθνείς συμφωνίες και 5 από τηλεοπτικούς χορηγούς. Από κει και πέρα κάθε σύλλογος πληρώνεται ανάλογα με τα εντός έδρας παιχνίδια που δείχνει η τηλεόραση. Σύνολο, από 110 ως 200 εκατομμύρια.

* Στην Ισπανία, υπάρχει επίσης κεντρική διαχείριση. Το 50% των χρημάτων μοιράζεται ισόποσα, το 25% ανάλογα με την βαθμολογική θέση του καθενός και το άλλο 25% βάσει τηλεθέασης. Ετσι, η Ρεάλ Μ. και η Μπαρτσελόνα «καθαρίζουν» πάνω από 150 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, η Ατλέτικο Μ. περίπου 100 και οι περισσότερες από τις υπόλοιπες κάτω από 50 εκατομμύρια.

* Στην Ιταλία, το σύστημα είναι πολύ πιο μπερδεμένο. Κάθε ομάδα παίρνει από 30 εκατομμύρια ευρώ. Από τα δικαιώματα μετάδοσης στο εξωτερικό η μοιρασιά γίνεται βάσει της βαθμολογικής θέσης και ένα μικρό ποσό προωθείται με βάση τα αποτελέσματα της τελευταίας 5ετίας. Την σεζόν 2019-20 η πρωταθλήτρια Γιουβέντους πήρε 100 εκατομμύρια και Λέτσε, ΣΠΑΛ, Μπρέσια που υποβιβάστηκαν, από 50.

* Στη Γερμανία, μετρά μόνο η ιστορία. Το 70% των χρημάτων διανέμεται στις 18 ομάδες βάσει της πορείας τους τα πέντε τελευταία χρόνια. Ενα άλλο 23% δίνεται σε σχέση με την παρουσία τους στις δύο επαγγελματικές κατηγορίες και το υπόλοιπο παίρνει υπόψη την συνολική θέση τους τη τελευταία 20ετία. Εδώ, η Μπάγερν Μ. πλησιάζει τα 100 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Η Ντόρτμουντ, η Σάλκε, η Λεβερκούζεν και άλλες του ιδίου επιπέδου από 70-80 και οι μικρές κάτω των 30. 

* Στην Ελλάδα, ο καθένας έχει δικό του ξεχωριστό συμβόλαιο με τη συνδρομητική NovaSports. Ο Ολυμπιακός καθαρίζει για φέτος γύρω στα 10-11 εκατομμύρια, ο ΠΑΟΚ με τον Παναθηναϊκό από 8 και η ΑΕΚ γύρω στα 6,5. Οι υπόλοιπες από 4-4,5 μέχρι 1,2  εκατομμύρια στα χαμηλά ράφια.

Με βάση τη συνολική εικόνα, το εγχείρημα της κεντρικής διαχείρισης έχει μια σειρά από αντικειμενικές δυσκολίες. Η πρώτη και σπουδαιότερη ότι οι Big 4 θέλουν το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας και αδιαφορούν για τους από κάτω. Αν δεν ήταν πάλι ο Αλαφούζος πέρυσι, ίσως κάποιες ομάδες να μην ξεκινούσαν το πρωτάθλημα επειδή δεν θα έβρισκαν χρήματα για να καλύψουν τις βασικές ανάγκες για ένα «αξιοπρεπές» ρόστερ. Αλλωστε, για τους περισσότερους δεν υπάρχει άλλος πόρος πέρα από τα τηλεοπτικά έσοδα, ειδικά τώρα που τα ματς γίνονται «κεκλεισμένων των θυρών».  

Αυτό το αυτονόητο κάποιοι δεν το βλέπουν, για να δώσουν την έγκρισή τους σε μια νέα αναδιανομή. Βάζουν σειρά από ζητήματα που οδηγούν τις όποιες διαπραγματεύσεις σε τοίχο. Στην τηλεδιάσκεψη της Τρίτης, ο Ολυμπιακός διατύπωσε μια σειρά από αντιρρήσεις. Αναφέρθηκε σε «αδιαφανή ιδιοκτησιακά καθεστώτα που αφορούν ΠΑΕ χωρίς κόσμο και ιστορία» αναφερόμενος στον Βόλο του Μπέου. Μίλησε επίσης για ομάδες - παραρτήματα, χωρίς αυτή τη φορά να κατονομάσει.

Τις ίδιες ενστάσεις θα μπορούσαν να διατυπώσουν και άλλοι πρόεδροι από την ανάποδη. Οχι πως δεν έχουν δίκιο και οι μεν και οι δε, αλλά από την στιγμή που άρχισαν να μπαίνουν τέτοια στη μέση, δεν πρόκειται να βρεθεί άκρη. Κανείς δεν θα παραδεχτεί ότι είναι «παράρτημα» ή έχει κρυφές πηγές χρηματοδότησης. Εδώ ο Ολυμπιακός έφερε στην επιφάνεια την υπόθεση της «πολυιδιοκτησίας» του ΠΑΟΚ με την Ξάνθη μιλώντας για «ατράνταχτα στοιχεία» και τελικά έχασε την υπόθεση. 

Το πιθανότερο, λοιπόν, και του χρόνου ο καθένας να ψάξει το δικό του «καλύτερο συμβόλαιο» - αν το βρει. Αλλωστε, όταν ακούς ότι «θα συσταθεί επιτροπή εργασίας που θα ξεκινήσει διερευνητικές επαφές, μη δεσμευτικές», καταλαβαίνεις...