Μέχρι στιγμής, κάθε είδηση που είχε να κάνει με σύγκρουση και απώλεια ζωών στην περιοχή των Ιμαλαΐων και ειδικά του διαφιλονικούμενου Κασμίρ παρέπεμπε αυτομάτως τους περισσότερους στην αντιπαράθεση διαρκείας ανάμεσα στην Ινδία και το Πακιστάν. Χθες, ήρθε η ώρα να θυμηθούμε ότι στη γεωπολιτική παρτίδα που παίζεται κοντά στην «στέγη του κόσμου» συμμετέχει και μία ακόμη δύναμη – η Κίνα.
Δύσκολα, φυσικά, θα μάθουμε την αλήθεια για το επεισόδιο που σημειώθηκε εκεί την Δευτέρα ανάμεσα σε Ινδούς και Κινέζους στρατιώτες. Εξάλλου, τα περισσότερα από όσα συμβαίνουν σε εκείνη την μακρινή αυτή περιοχή – όπου είναι εξαιρετικά δύσκολο να φτάσει η ερευνητική δημοσιογραφία – παραμένουν πρακτικά άγνωστα, ενώ όσα βρίσκουν τελικώς τον δρόμο προς τα αυτιά και τα μάτια μας είναι προσεκτικά φιλτραρισμένα από τους μηχανισμούς προπαγάνδας του Πεκίνου και του Νέου Δελχί.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η αντιπαράθεση αυτή είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους αρκετοί Ινδοί στρατιωτικοί (ένας συνταγματάρχης και δύο στρατιώτες, όπως ανακοινώθηκε επισήμως) και να υπάρξουν απώλειες (αδιευκρίνιστες) και στην άλλη πλευρά. Καθώς δε είναι η πρώτη απώλεια ανθρώπινων ζωών που καταγράφεται εδώ και μισό σχεδόν αιώνα στη συνοριογραμμή των 3.500 χιλιομέτρων που χωρίζει τις δύο χώρες, δεν έχουν άδικο όσοι ανησυχούν για την επόμενη ημέρα και το ενδεχόμενο αυτό το «θερμό επεισόδιο» να εξελιχθεί σε κάτι πιο σοβαρό – ενδεχομένως και σε μία πολεμική αντιπαράθεση όπως εκείνη του 1962, η τελευταία φορά που Κίνα και Ινδία ενεπλάκησαν επισήμως σε πόλεμο.
Εβδομάδες έντασης
Σχεδόν βέβαιο είναι, επίσης, ότι τις τελευταίες εβδομάδες καταγραφόταν έντονη κινητικότητα στην διαφιλονικούμενη ζώνη – πότε με την επίδειξη στρατιωτικής ισχύος του Πεκίνου, που μετακινούσε σε ελάχιστο χρόνο χιλιάδες στρατεύματα στην περιοχή και πότε με την κατασκευή οδικών αξόνων σε στρατηγικά σημεία από τους Ινδούς. Σε αυτά θα πρέπει να προστεθούν και οι εκατέρωθεν δηλώσεις και σχολιασμοί των κυβερνητικά ελεγχόμενων ΜΜΕ, οι οποίοι εσχάτως είχαν αποκτήσει έντονα «πατριωτικό», επιθετικό και απειλητικό τόνο, προετοιμάζοντας ουσιαστικά το έδαφος για το πρόσφατο επεισόδιο.
«Θέλω να πω στους Ινδούς να μην παρερμηνεύουν την αυτοσυγκράτηση της Κίνας ως αδυναμία και να μην στέκονται ποτέ αλαζόνες μπροστά της», δήλωσε χαρακτηριστικά ο εκδότης των Global Times. Η κινεζική εφημερίδα εκτίμησε, σε άλλο άρθρο της, ότι «η αντιπαράθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη δεν πρόκειται να τελειώσει άμεσα, καθώς υπάρχουν συγκεκριμένα ζητήματα τα οποία πρέπει να διευθετηθούν».
«Κάθε προσπάθεια εισβολής και παραβίασης των συνόρων της Ινδίας θα τιμωρηθεί», είπε σε δημόσια συγκέντρωση οπαδών του κυβερνώντος κόμματος BJP ο υπουργός Εσωτερικών. «Η πολιτική της Ινδίας είναι ξεκάθαρη: Δεν θα πειράξουμε την κυριαρχία και αξιοπρέπεια καμίας χώρας, την ίδια στιγμή όμως, δεν θα επιτρέψουμε σε καμία χώρα να πειράξει την δική μας κυριαρχία», διεμήνυσε από την πλευρά του ο υπουργός Άμυνας.
Γιατί, όμως, οι δύο χώρες (και πυρηνικές δυνάμεις, για να μην ξεχνιόμαστε...) επιλέγουν αυτή τη χρονική στιγμή για να οξύνουν την αντιπαράθεσή τους; Η απάντηση θα πρέπει να αναζητηθεί στις γεωπολιτικές ανακατατάξεις οι οποίες έχουν δρομολογηθεί και σε αυτή την περιοχή του πλανήτη και όλα δείχνουν πως επιταχύνονται.
Γιατί τώρα;
Αυτό κρύβεται, άλλωστε, και πίσω από την πρόσφατη παρολίγο πολεμική σύρραξη ανάμεσα στην Ινδία και το Πακιστάν, η οποία μάλιστα αξιοποιήθηκε από τον πρωθυπουργό της πρώτης και ηγέτης του BJP, Ναρέντρα Μόντι, προκειμένου να κερδίσει τις τελευταίες εκλογές. Αυτό και πίσω από τις δύο συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας που υπέγραψε η κυβέρνησή του με την αντίστοιχη της Αυστραλίας, η οποία κάθε άλλο παρά... φιλικά αισθήματα τρέφει για την Κίνα.
Η ίδια αιτία υπάρχει και πίσω από την σαφώς αυξημένη στρατιωτική παρουσία της τελευταίας στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, όπου συχνά έρχονται αντιμέτωποι με μαλαισιανά, βιετναμέζικα αλλά και αμερικανικά πολεμικά πλοία, καθώς και από τις εντεινόμενες απειλές του Πεκίνου απέναντι στην Ταϊβάν. Δεν θα είχαν άδικο, μάλιστα, όσοι θα έσπευδαν να ισχυριστούν ότι και ο νέος γύρος έντασης ανάμεσα στη Βόρεια και τη Νότια Κορέα – που σφραγίστηκε από την εξόχως συμβολική επιλογή της πρώτης να ανατινάξει το οίκημα που διεξάγονταν οι διμερείς συνομιλίες – έχει άμεση σχέση με τις επιλογές του Πεκίνου, το οποίο είναι γνωστό ότι ουσιαστικά κρατάει δεμένη την Πιονγκγιάνγκ και τον Κιμ Γιονγκ-ουν.
Για την ώρα, βεβαίως, το πιθανότερο (όχι σίγουρο, όμως) είναι πως δεν θα υπάρξει άμεσα συνέχεια ή κλιμάκωση στο επεισόδιο της Δευτέρας. Το φόντο, όμως, δεν αλλάζει. Ούτε ο κίνδυνος μειώνεται, ειδικά όσο οι ηγεσίες Κίνας και Ινδίας διεκδικούν κάτι πολύ μεγαλύτερο από ό,τι έχουν, θεωρώντας ότι το δικαιούνται.
