Δεν είναι μόνο η έκτακτη φοβιστική κατάσταση της πανδημίας. Δεν είναι μόνο η ασύμμετρη απειλή που δέχτηκε η χώρα με την προσπάθεια του Ερντογάν να διεμβολίσει τα σύνορα με εργαλείο τους μετανάστες - στην ουσία να τα κονιορτοποιήσει και να αποσταθεροποιήσει τη χώρα δια της μαζικής εισβολής.
Είναι και τα μυδραλιοβόλα του παγκόσμιου μηντιακού συστήματος που στόχευσαν τη χώρα, την ελεηνολόγησαν, με αποτέλεσμα να μπει στο στόχαστρο των απανταχού «δικαιωματιστών» αλλοδαπών και Ελλήνων (!) αλλά και των αρμόδιων διεθνών οργανισμών. Φρύαξαν όλοι για το κράτος-βασανιστή που δημιούργησε στον Εβρο ένα βαλκανικό Γκουντανάμο το οποίο βασανίζει τους «κακόμοιρους πρόσφυγες», οι οποίοι παρά το σφράγισμα των συνόρων, επιμένουν να προσπαθούν να εισέλθουν με τσαμπουκά, λες και μπαίνουν στη δική τους χώρα, και πετώντας χημικά και μολότοφ με την συνδρομή των τουρκικών δυνάμεων.
Η αρχή στοχοποίησης της χώρας έγινε με ένα κατάπτυστο δημοσίευμα των New York Times, μιας εφημερίδας που κάποτε ήταν το προπύργιο της θεσμικής μεν, αλλά δεοντολογικής ενημέρωσης, και κατάντησε προπαγανδιστικό ηχείο του Ερντογάν.
Κάποιοι δημοσιογράφοι «ερευνητές», μεταξύ των οποίων και μία Ελληνίδα, χωρίς καμία διασταύρωση μετέφεραν τα Fake news ενός προσώπου που το πρόβαλαν ως πρόσφυγα συρο - κουρδικής καταγωγής, και το οποίο αποκαλύφθηκε ότι ήταν Τούρκος Πολίτης, χαϊδεμένος και προβεβλημένος από το σύστημα Ερντογάν. Αυτός κατήγγειλε ότι οι ελληνικές αρχές «φέρονταν σαν ζώα» σε όσους πέρασαν παράνομα τον Εβρο και έκανε λόγο για μυστικό κέντρο κράτησης, το οποίο αποδέχτηκαν ως δεδομένο οι τέσσερις «ερευνητές»! Και το οποίο δεν είναι άλλο από το γνωστό ΚΥΤ Εβρου, πληροφορίες για το οποίο μπορεί κανείς να βρει άφθονες στο ιντερνετ.
Εκ των υστέρων ένας εκ ξένων των δημοσιογράφων, αναγκάστηκε να παραδεχτεί το ψέμα τους, αφού πρώτα όμως τους είχε ξεμπροστιάσει ο συγγραφέας Απόστολος Δοξιάδης. Αποκάλυψε ότι η τρομερή αποκάλυψη «βασίστηκε σε ένα golden boy της τουρκικής μηχανής προπαγάνδας ενός αδίστακτου δικτάτορα» Ερντογάν. Είχε αποστολή να οδηγήσει τους μετανάστες στα σύνορα, ως πρόσφυγας ο ίδιος, ενώ έχοντας τουρκικό διαβατήριο, θα μπορούσε να εισέλθει νομίμως στη χώρα.
Στην συνέχεια η Ελληνίδα δημοσιογράφος δήλωσε «θυμωμένη» με τον συνάδελφό της με τον οποίο συνυπέγραψε το λιβελογράφημα. Όπως έγραψε στον λογαριασμό της «Κανένας δεν έχει θυμώσει περισσότερο από εμένα για την παράλειψη του συναδέλφου μου στο ρεπορτάζ, η οποία έχει διορθωθεί, αλλά έθεσε υπό αμφισβήτηση την έρευνά μας».
Μα η έρευνα τίθεται εκ των πραγμάτων άκυρη και όχι απλώς αμφισβητούμενη, αφού ο βασικός μάρτυς αποδεικνύεται ψευδεπίγραφος. Ψευδής ταυτότητα σημαίνει ψευδής μαρτυρία και συμπαρασύρει τα συμπαρομαρτούντα «στοιχεία».
Η προκειμένη περίπτωση δεν αφορά στα fake news που διοχετεύει στα social media η τουρκική προπαγάνδα δυσφήμησης, θύματα της οποίας έχουν πέσει ξένοι δημοσιογράφοι. Προπαγάνδα που μιλάει για χρήση πραγματικών πυρών εκ μέρους των ελληνικών δυνάμεων με δολοφονίες προσφύγων (των οποίων όμως ο αριθμός… ανεβοκατεβαίνει από την τουρκική πλευρά!), η οποία παράλληλα μιλάει για συμπεριφορές Ναζί εκ μέρους των ελληνικών αρχών, και άλλα αδιανόητα φρικώδη.
Το κείμενο των New York Times ενδύεται τον μανδύα της έρευνας, άρα αποκτά αύξον κύρος, ενώ η φήμη του Μέσου στο οποίο φιλοξενείται, λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής αχρείων εντυπώσεων για τη χώρα μας, στο παγκόσμιο κοινό.
Η αντίδραση της ελληνικής πλευράς ήταν πολύ ήπια, με πηγές του ΥΠΕΞ να αναφέρουν ότι «Η Ελλάδα είναι και χώρα με διαφάνεια, όπου η ελευθερία του τύπου είναι κατοχυρωμένη και ουδείς παρεμβαίνει ούτε λογοκρίνει δημοσιεύματα», ενώ υπενθύμισαν «την υποχρέωση των εκπροσώπων του Τύπου να ελέγχουν την εγκυρότητα των πληροφοριών τους». Τους έκανε τα μούρα κρέας, θα λέγαμε κατά τη λαϊκή έκφραση.
Πιο σκληρός ήταν ο Δοξιάδης που στην επιστολή του στους NYT γράφει «αν είστε δημοσιογράφος πρέπει να βάζετε τα γεγονότα τα γεγονότα πάνω από τις αξίες (δηλαδή προσωπικές τις απόψεις) αλλιώς είστε απλός προπαγανδιστής».
Γιατί τώρα τα γράφουμε αυτά; Γιατί χθες η ηλεκτρονική σελίδα του Βήματος απεκάλυψε ότι η χώρα μας δέχτηκε αιφνιδιαστική επίσκεψη από μέλη της Επιτροπής για την Αποτροπή των Βασανιστηρίων ή Εξευτελιστικής μεταχείρισης ή Τιμωρίας (CPT) του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Η δημοκρατική ευρωπαϊκή Ελλάδα, διά της Fake έρευνας των NYT παρουσιάστηκε ως τριτοκοσμική σκληρή δικτατορία που βασανίζει πρόσφυγες. Η τελική παραδοχή των ψευδών στοιχείων στους προσωπικούς λογαριασμούς των δραστών της συκοφαντίας δεν αποκαθιστά τη χώρα. Αυτή η κατηγορία δεν είναι της ίδιας ποιότητας με την απαξιωτική συμπεριφορά που αντιμετωπίστηκε η Ελλάδα και οι Ελληνες μετά την πτώχευση - ότι δηλαδή είμαστε λαός τεμπέληδων, που καθόμαστε όλη τη μέρα και πίνουμε ούζο κλπ.
Αυτά ήταν γνώμη των διεθνών Μέσων, και η απολύτως ελεύθερη έκφρασή της είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους. Η δημοσίευση όμως ψευδών στοιχείων που ροκανίζουν το κύρος, την αξιοπρέπεια, και την αξιοπιστία μιας ολόκληρης χώρας, δεν είναι δικαίωμα. Και η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει αντιδράσει πιο σκληρά. Το brand name μιας χώρας δεν μπορεί να παίζεται στις ιδεοληψίες κάποιων ευαίσθητων δικαιωματικών (στην καλύτερη περίπτωση) δημοσιογράφων. Αλλωστε αυτοί έδωσαν μόνοι τους το δικαίωμα να κατηγορηθούν για διατεταγμένη δημοσιογραφία.
Η κυβέρνηση την επόμενη φορά που η χώρα θα στοχοποιηθεί (γιατί η χώρα στοχοποιείται όχι η κυβέρνηση) θα πρέπει να αντιδράσει πολύ πιο δυναμικά. Τον τρόπο θα τον επιλέξει η ίδια, αλλά η αντίδραση πρέπει να είναι άμεση και εκκωφαντική.
