Αν είστε από τους συλλέκτες αποτελεσμάτων θα παρατηρήσατε ότι η σύγκριση με τα νούμερα του 2020 κάτω από την γραμμή του μικτού κέρδους έχει αλλάξει, οι εταιρίες δημοσιεύουν μια επιπλέον στήλη με αναμορφωμένα αποτελέσματα. Αυτό οφείλεται στην επίδραση της αλλαγής του χειρισμού του ΔΛΠ 19 το οποίο αναφέρεται στις «Κατανομές παροχών σε περιόδους υπηρεσίας» που δικαιούνται οι εργαζόμενοι και δη στην αποζημίωση που λαμβάνουν κατά το τέλος του εργασιακού τους βίου.
Πιο συγκεκριμένα, η αποζημίωση συνταξιοδότησης καταχωρείται πλέον τμηματικά και όχι σε όλη την διάρκεια του χρόνου της απασχόλησης του εργαζομένου. Η εγγραφή έχει την μορφή πρόβλεψης, δεν είναι ταμειακή και καταχωρείται για όλες τις χρήσεις πριν το 2020 αναδρομικά στα ίδια κεφάλαια του 2020 επιδρώντας στα «αποτελέσματα εις νέον» και στα «αποθεματικά». Παράλληλα, στο ενεργητικό μεταβάλλει το λογαριασμό «παροχές προσωπικού εξόδου από την υπηρεσία» και τις «αναβαλλόμενες φορολογικές υποχρεώσεις». Για την χρήση του 2021 η επιβάρυνση της πρόβλεψης μπαίνει στο κόστος λειτουργίας της εταιρίας πάνω από την γραμμή των λειτουργικών κερδών. Εννοείται ότι όπου υπάρχει μεταβολή μειώνεται ή αυξάνεται αντίστοιχα το φορολογητέο εισόδημα.
Στην Ελλάδα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η προσαρμογή του νέου προτύπου καθώς βάση της νομοθεσίας η αποχώρηση από την εργασία μπορεί να συνεπάγεται την καταβολή έως και 16 μισθών -κατά μέγιστο αριθμό- από μια επιχείρηση. Οι 16 μισθοί αντιστοιχούν σε 16 έτη απασχόλησης, επομένως θέτοντας ως όριο τα 62 έτη που είναι ο ελάχιστος χρόνος για να βγει κάποιος σε σύνταξη η υποχρέωση των εταιριών για να καταχωρούν την σχετική πρόβλεψη ξεκινάει πρακτικά από την ηλικία των 46. Αν ο εργαζόμενος βγει στην σύνταξη στα 65 τότε το όριο αναπροσαρμόζεται στα 49 κ.ο.κ.
Η αλλαγή στο χειρισμό έχει και θετικά και αρνητικά. Εκ πρώτης όψεως επηρεάζει σημαντικά τις εταιρίες που είναι εντάσεως εργασίας οι οποίες ως επί το πλείστων είναι εταιρίες υπηρεσιών. Από την άλλη πλευρά αν μια εταιρία είναι απόλυτα συνεπής και λαμβάνει τακτικές προβλέψεις για την απασχόληση των εργαζομένων ανεξαρτήτως ηλικίας μπορεί να προβεί και σε αντιστροφή πρόβλεψης εφόσον το ηλικιακό όριο βρίσκεται χαμηλότερα από τα 46 έτη. Μάλιστα υπό την νέα ερμηνεία μια εταιρία που δεν έχει εργαζόμενους μεγαλύτερους των 46 ετών μπορεί να αντιστρέψει πλήρως την πρόβλεψη που έχει στα κεφάλαια της. Επομένως με μια γρήγορη ματιά ένας ισολογισμός που δεν έχει μεγάλες διαφορές στα αναμορφωμένα μεγέθη του 2020 είτε έχει επαρκείς προβλέψεις είτε η εταιρία έχει νεανικό εργατικό δυναμικό. Σε γενικές γραμμές πάντως η πρακτική του καταλογισμού των προβλέψεων εξομαλύνει την απότομη επιβάρυνση του ισολογισμού με έξοδα, ειδικά όταν πρόκειται για εθελούσια έξοδο όπου η επιχείρηση είναι αναγκασμένη να αναγνωρίσει σε μια χρήση δυσανάλογα υψηλά κονδύλια.
