Κάθε πρόβλεψη για τον αντίκτυπο μιας ενέργειας μέσα στο πολυπαραγοντικό και πολυπρόσωπο περιβάλλον που συνιστά μια οικονομία είναι επίφοβη, αλλά ο βαθμός αβεβαιότητας δεν είναι πάντα ο ίδιος. Είναι συνήθως μεγαλύτερος όταν κάποιος αναζητά λύσεις που οδηγούν σε σημαντικές βελτιώσεις και αποδόσεις και πολύ μικρότερος όταν αναγνωρίζει τι αποτελεί τροχοπέδη ή τι θα έχει ανασταλτική επίδραση.
Σε αυτή τη δεύτερη, άβολη θέση, της χαμηλής αβεβαιότητας, βρισκόμαστε και εμείς, οι θεράποντες των Προμηθευτικών Συνεταιρισμών Φαρμακοποιών, καθώς διαβάζοντας την πρόταση νόμου που κατατέθηκε δε δυσκολευόμαστε να αναγνωρίσουμε τα εμπόδια που αυτή εισάγει.
Επιπλέον, είναι εύκολο, έστω και αν προκαλεί θλίψη, το να αντιληφθούμε πως η Ελληνική Πολιτεία χωρίς κανένα προφανή λόγο, αντιμετωπίζει καχύποπτα επιχειρηματικούς οργανισμούς, με μακρά ιστορία στην Ελλάδα και ακόμα μεγαλύτερη στην Ευρώπη, απαραίτητους όχι μόνο για την εύρυθμη λειτουργία της χονδρεμπορικής αγοράς φαρμάκων αλλά ακόμα περισσότερο για την εισαγωγή καινοτομίας στο χώρο αυτό.
Αλλά ας δούμε τι αφορά η νομοθετική παρέμβαση. Σύμφωνα με αυτή, οποιοσδήποτε φαρμακοποιός εκλεχθεί από το σώμα ενός Προμηθευτικού Συνεταιρισμού να αναλάβει διοικητικές ευθύνες, χάνει το δικαίωμα του εκλέγεσθαι στους συνδικαλιστικούς φορείς των φαρμακοποιών και τανάπαλιν.
Επίσης, από τη στιγμή ψήφισης του άρθρου, εντός διμήνου θα πρέπει να παραιτηθούν όσοι εμπίπτουν στις διατάξεις του από τη μια ή την άλλη θέση.
Γιατί όμως αυτό συνιστά τροχοπέδη για το παρόν και το μέλλον της συνεταιριστικής δραστηριότητας;
Καταρχάς δημιουργεί διακρίσεις κατά της συνεταιριστικής ιδιότητας, και περιορισμό στην ελευθερία των επιλογών 5500 φαρμακοποιών μελών συνεταιρισμών, καθώς η κατοχή συνεταιριστικής μερίδας και η συμμετοχή στη διοίκηση των συνεταιρισμών που είναι αδιαίρετο δικαίωμα και υποχρέωση των συνεταίρων, αφαιρεί το δικαίωμα του εκλέγεσθαι σε θέσεις του φαρμακευτικού συλλόγου.
Επιπλέον, αυτό συνιστά κρίσιμη διάκριση μεταξύ συνεταιρισμών και άλλων μορφών επιχειρηματικής δραστηριότητας επίσης συναφών με το φαρμακείο, καθώς η κατοχή μετοχών σε φαρμακαποθήκες ή η συμμετοχή στη διοίκηση εταιρειών φαρμακείων προκρίνονται από το νόμο από τη στιγμή που δεν συνοδεύονται από περιορισμούς. Παράλληλα υπονοεί, ότι οι άνθρωποι που συμμετέχουν στη διοίκηση των συνεταιρισμών, εάν εκλεγούν σε διοικητικές θέσεις ενός συνδικαλιστικού οργάνου θα λειτουργήσουν βλαπτικά για αυτό.
Εν ολίγοις η διακριτική μεταχείριση σε συγκεκριμένη επιχειρηματική δραστηριότητα όπως η συνεταιριστική δεν περιορίζει μόνο τις ελευθερίες των ατόμων αλλά δημιουργεί ανισότητες που θίγουν τη συνεταιριστική λειτουργία στο σύνολό του.
Κατά δεύτερον επηρεάζει την τρέχουσα λειτουργία των περισσοτέρων Συνεταιρισμών Φαρμακοποιών, καθώς πολλά μέλη που υπηρετούν αμφότερα συμβούλια συνεταιρισμών και συλλόγων, θα αναγκαστούν να παραιτηθούν και κατ’ επέκταση τα συμβούλια των συνεταιρισμών κινδυνεύουν να απογυμνωθούν και η επιχειρηματική τους δράση να αποδιοργανωθεί.
Κατά τρίτον επηρεάζει την μελλοντική λειτουργία των περισσοτέρων Συνεταιρισμών πέραν των 5-6 μεγάλων αστικών κέντρων, καθώς οι άνθρωποι που ασχολούνται με συλλογικότητες είναι συγκεκριμένοι και αριθμητικά λίγοι, γεγονός που θα δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στελέχωσης των ψηφοδελτίων στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
Είναι πολύ στενάχωρο να διαπιστώνει κανείς ότι παρά τα πολλά χρόνια εύρυθμης λειτουργίας των προμηθευτικών συνεταιρισμών, είναι ελάχιστα κατανοητός ο τρόπος λειτουργίας τους, παραμένουν άγνωστες στο ευρύ κοινό οι λειτουργικές καινοτομίες που έχουν εισάγει και μετά από κόπο καθιερώσει ως λειτουργία συνολικά της αγοράς (τις οποίες ευτυχώς απολαμβάνουν καθημερινά συνολικά οι πολίτες της χώρας) και αγνοούνται πλήρως οι ελάχιστες απαιτήσεις για τη λειτουργία τους.
Η εισαγωγή των φαρμακαποθηκών πλήρους κωδικολογίου που απλοποίησε την προμήθεια φαρμάκων και συρρίκνωσε σε χρόνο ρεκόρ (σε λίγες ώρες) την προμήθεια της συντριπτικής πλειοψηφίας των φαρμάκων στον Έλληνα πολίτη και ασθενή, αποτελεί μια από τις καινοτομίες που εισήγαγαν οι Συνεταιρισμοί και πλέον αποτελούν στάνταρντ στην eλληνική χονδρεμπορική αγορά.
Οι απαιτήσεις των Συνεταιρισμών νομίζαμε ότι προστατεύονται από συνταγματικές και νομικές διατάξεις που αναφέρονται στο συνεταιρίζεσθαι αλλά τελικά σφάλαμε καθώς αποδείχτηκαν είτε μη κατανοητές είτε μη επαρκείς (μέχρι στιγμής).
Στα 93 χρόνια ευρωπαϊκής ιστορικής διαδρομής οι αξίες, οι όροι και τα όργανα των Συνεταιρισμών κρίθηκαν σε πλείστες όσες συνθήκες, κρίσης, αναταραχών κ.ο.κ. ικανά να επιτρέψουν στη λειτουργία των Συνεταιρισμών να παραμένει επωφελής και καινοτόμα για την κοινωνία.
Όμως το 2021 στην Ελλάδα αμφισβητείται η Ευρωπαϊκή Συνεταιριστική παράδοση και εμπειρία, με την εισαγωγή μιας νομοθετικής ρύθμισης που δημιουργήσει ένα πλήθος λειτουργικών προβλημάτων χωρίς να λύνει τίποτα ορατό.
* Ο Λευτέρης Μαρίνος είναι Γ. Γραμματέας Ο.Σ.Φ.Ε., Γ. Γραμματέας ΠΡΟ.ΣΥ.Φ.Α.Π.Ε.
