Ο Νίκος Ανδρουλάκης κατάφερε για δυο εβδομάδες να αποτελέσει το κεντρικό πρόσωπο της πολιτικής σκηνής, μετά από τις καθυστερημένες κατά εννέα ολόκληρους μήνες, καταγγελίες του για την παρακολούθηση του τηλεφώνου του. Κερδίζοντας μάλιστα τη συμπάθεια μέρους της κοινής γνώμης, για «αυτό που έτυχε του παιδιού».
Ουδείς όμως ανέμενε, το συμβάν αυτό να παρερμηνευτεί από τον ίδιο. Διότι ο Νίκος Ανδρουλάκης μετά από την καταγγελία για την παρακολούθηση του τηλεφώνου του, τις δυο - τρεις συνεντεύξεις του και τις εκρήξεις του αντικαταστάτη του στη Βουλή, δηλώνει πλέον έτοιμος να γίνει ο επόμενος πρωθυπουργός της χώρας, δηλώνοντας μάλιστα με έμφαση ότι κάθεται στην καρέκλα του Ανδρέα Παπανδρέου.
Χάνοντας οποιαδήποτε επαφή με την πραγματικότητα των αριθμών και των συσχετισμών, σε πρόσφατη εμφάνιση του σε τηλεοπτικό σταθμό δήλωσε, ότι αναμένει μια ισχυρή λαϊκή εντολή και πως η χώρα χρειάζεται ένα πρωθυπουργό που να έχει ευρωπαϊκή εμπειρία, που θα σέβεται τους θεσμούς, που θα είναι βαθιά δημοκράτης και δεν έχει παίξει με την εγχώρια ολιγαρχία. Φωτογραφίζοντας έτσι τον εαυτό του.
Ωστόσο, πριν αναλάβει ο Νίκος Ανδρουλάκης τα καθήκοντα του πρωθυπουργού, καλό θα ήταν να εξηγήσει σε όλους εμάς, τι ήταν οι δηλώσεις που είχε κάνει στον ΣΚΑΪ, σύμφωνα με τις οποίες, η κυβέρνηση τον παρακολουθούσε με σκοπό τον εκβιασμό του. Οι κατηγορίες για εκβιασμό είναι ακόμα πιο βαριές, από τις κατηγορίες για παρακολούθηση.
Ανατρέχοντας στα λεξικά της νεοελληνικής, για να καταλάβουμε την έννοια της λέξης «εκβιασμός», διαβάζουμε ανάμεσα στα άλλα παραδείγματα χρήσης της λέξης, το ακόλουθο: «Έχει στοιχεία σε βάρος μας και μας εκβιάζει με αποκαλύψεις.»
Τι μας λέει λοιπόν ο Νίκος Ανδρουλάκης;
Ότι η κυβέρνηση τον παρακολουθούσε ώστε να βρει στοιχεία εις βάρος του, με βάση τα οποία θα μπορούσε να τον εκβιάσει;
Τι θα ήταν αυτό, που θα μπορούσε να καταγραφεί μέσω των παρακολουθήσεων, η απειλή αποκάλυψης του οποίου θα συνιστούσε εκβιασμό;
Συνομιλούσε λοιπόν με κάποιον που δεν έπρεπε ή έλεγε πράγματα που ήταν ύποπτα, ώστε η κυβέρνηση να μπορεί να τον απειλεί, ότι θα τα αποκαλύψει στην κοινή γνώμη;
Πού ακριβώς έγκειται ο εκβιασμός;
Με τι θα μπορούσε να τον κρατάει η κυβέρνηση στο χέρι της, ώστε να αποτραπεί η νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές και η ανάληψη της πρωθυπουργίας από το Νίκο Ανδρουλάκη;
Όποιος αναμένει σχετικές απαντήσεις, θα απογοητευτεί. Το πιθανότερο είναι η καταγγελία αυτή να αποτελεί μέρος του βερμπαλιστικού κρεσέντο, που έχει καταλάβει το ΠΑΣΟΚ. Που πιεζόμενο ασφυκτικά ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και στο Σύριζα, προσπαθεί να οριακά αναπνεύσει, μέχρι να σκεφτεί πως θα επιβιώσει. Διότι μέχρι στιγμής ο εναγκαλισμός του ΠΑΣΟΚ με τον Σύριζα, δείχνει τι παθαίνει ένα ποντίκι όταν αγκαλιάζεται με ένα πύθωνα.
Δεν είναι βέβαια απίθανο, οι καταγγελίες περί εκβιασμού, να αποτελούν ένα απλό λεκτικό και εκφραστικό λάθος. Διότι αν κρίνουμε από ένα άλλο τμήμα των δηλώσεων του Νίκου Ανδρουλάκη στο οποίο ανέφερε, πως «δεν αξίζει στον λαό να μετεωρίζεται η κυβέρνηση από το κράτος του κολλητού του Τσίπρα στο κράτος του ανιψιού του Μητσοτάκη», όλα τα σενάρια είναι ανοικτά. Τι δουλειά άραγε μπορεί να έχει ένα σύμπτωμα ασθένειας του πεπτικού συστήματος, όπως είναι ο μετεωρισμός, που εκδηλώνεται στην συσσώρευση αερίων στο έντερο και στο στομάχι, με την κυβέρνηση και το κράτος;
Εάν αυτή είναι η εκδοχή, δηλαδή ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ να μπέρδεψε το εκκρεμές με τον μετεωρισμό, τότε τα κοινά σημεία του ΠΑΣΟΚ και του Σύριζα καθώς και των αρχηγών τους, είναι πολύ περισσότερα από όσα νομίζαμε.
