Παρακολούθησα με τρόμο το βίντεο από τη συνέντευξη του αρχηγού του Σύριζα Αλέξη Τσίπρα στο Κρήτη TV, που είχε δοθεί δίπλα στη θάλασσα, με ένα σκηνικό που θύμιζε επαρχιακά καφενείο. Kαι ειδικότερα το σημείο που αφορούσε τον περίφημο φάκελο με τα στοιχεία για τους υποψήφιους βουλευτές του Σύριζα στη Ροδόπη και το Τουρκικό Προξενείο.
Με τρόμο. Διότι το ενδιαφέρον που κλιμακωνόταν συνεχώς, από την αρχική διάψευση της παράδοσης του φακέλου, τη συνέχιση από τον Γιάννη Μουζάλα που ανέφερε πως ο Αλέξης Τσίπρας είχε λάβει την ενημέρωση για τη Θράκη στην οποία δεν είχαν δώσει σημασία λόγω της άποψης του για την ΕΥΠ και την κατάληξη στη δήλωση του εξάδελφου Τσίπρα πως η ΕΥΠ είναι εγκληματική οργάνωση, αποκτούσε εφιαλτικές διαστάσεις.
Και ήρθε η συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα να σπείρει τον τρόμο, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά, πως τα όρια της άγνοιας και της πολιτικής παραπλάνησης είναι εξαιρετικά θολά, στις δηλώσεις του αρχηγού του Σύριζα.
Τι ακριβώς είπε ο Αλέξης Τσίπρας;
«Είναι υποκριτής, είναι υποκριτής και παίζει επικίνδυνα παιχνίδια με τα εθνικά μας θέματα. Διότι τι ακριβώς ζητάει και ζήτησε από εμένα να κάνω, ο κύριος Μητσοτάκης; Με μία… στέλνοντας μου σε ένα φάκελο, ε… ενώ δεν ήταν πρωθυπουργός, τρεις ημέρες μετά τις εκλογές, την Τρίτη μετά τις εκλογές μου στέλνει ένα φάκελο… ο κύριος Γεραπετρίτης ως απελθών υπουργός Επικρατείας… δεν ήτανε πια, έτσι δυο μέρες μετά τις εκλογές… προσέξτε τώρα εδώ και θεσμικά μιλάω, πήγα στον κύριο Σαρμά… μου είπε ο άνθρωπος “ξέρετε όταν έγινε αυτό, εγώ δεν ήμουνα πρωθυπουργός, εγώ ορκίστηκα την Πέμπτη”, αν δεν κάνω λάθος άρα έγινε στο μεσοδιάστημα, εδώ υπήρξε ένα σχέδιο, άθλιο σχέδιο από τον κύριο Μητσοτάκη που δεν ήταν εκείνες τις ημέρες πρωθυπουργός και διαχειρίστηκε απόρρητα έγγραφα της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, στην Τουρκία.
Αυτή λοιπόν η ΕΥΠ…, επαναλαμβάνω ο κύριος Μητσοτάκης δεν είχε αποχωρήσει ακόμα από το Μέγαρο Μαξίμου, εν τούτοις 48 ώρες μετά το εκλογικό αποτέλεσμα, έτσι… δεν ήτανε… ήτανε… ας το πούμε έτσι… ήτανε υπηρεσιακός πρωθυπουργός κι αυτός ε…, εκείνη την περίοδο μέχρι να ορκιστεί ο επόμενος την Πέμπτη… έστειλε ένα φάκελο ο οποίος θα μπορούσε να έχει παραπέσει στο δρόμο.»
Τι αντιλαμβανόμαστε από την ανωτέρω παράγραφο;
Ότι κατά πρώτον ο Αλέξης Τσίπρας δεν αντιλαμβάνεται τη βαρύτητα του περιεχομένου του φακέλου και δεν καταλαβαίνει τι πρέπει να πράξει.
Ότι κατά δεύτερον ο Αλέξης Τσίπρας στην αρχή προσπαθεί να αποδείξει πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ήταν πρωθυπουργός, ακολούθως πως ήταν απελθών πρωθυπουργός και τελικά πως ήταν υπηρεσιακός πρωθυπουργός, ώστε να θεμελιώσει το δήθεν πολιτικό ατόπημα της ενημέρωσης του σχετικά με τα στοιχεία της ΕΥΠ.
Άραγε έχει επίγνωση της σύγχυσης στην οποία βρέθηκε και της σύγχυσης την οποία προκάλεσε σε όσους τον παρακολουθούσαν; Διότι είτε πραγματικά δεν γνώριζε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν ακόμα Πρωθυπουργός, είτε μας παραπλανούσε. Και δεν γνωρίζουμε τι είναι χειρότερο. Η δική του άγνοια ή η απόπειρα παραπλάνησης των πολιτών.
Και ότι κατά τρίτον ο Αλέξης Τσίπρας ανησύχησε πως ο φάκελος θα μπορούσε να είχε παραπέσει στο δρόμο, αλλά αδιαφόρησε πλήρως για το περιεχόμενο του.
Αναφέρθηκε στο περιεχόμενο του φακέλου; Όχι!
Μίλησε για την ταμπακιέρα; Όχι!
Μπήκε σε θέματα ουσίας; Όχι!
Ήταν μια κίνηση εντυπωσιασμού και μια εκδήλωση βαθιάς άγνοιας ή μνημειώδους πολιτικής παραπλάνησης. Όπως συνέβη και λίγες ώρες αργότερα με την εμφάνιση του στη σύσκεψη με τον υπηρεσιακό υπουργό Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, Ευάγγελο Τουρνά, με τους επικεφαλής του Λιμενικού Σώματος, όπου κατά τη διάρκεια της παρέμβασης του, ακόμα και οι κοντινοί του συνεργάτες όπως ο Μιχάλης Καλογήρου και ο Αλέξης Χαρίτσης αντέδρασαν με τρόπο που εκφράζει έκπληξη, δυσαρέσκεια και απογοήτευση όπως βλέπουμε και στο ακόλουθο φωτογραφικό απόσπασμα από το σχετικό βίντεο.
Μια εβδομάδα πριν από τις εκλογές ο Σύριζα εξακολουθεί να λιάζεται στη λιακάδα της ασυνειδησίας, να βολτάρει στην πεδιάδα της αμεριμνησίας και να κολυμπά στη θάλασσα της πολιτικής αφασίας. Αποφεύγοντας να κοιτάξει το εκλογικό σώμα στα μάτια. Και επιστρατεύοντας όλα τα χαρακτηριστικά που είχε από το 2009 και μετά.
Αποδεικνύοντας πως δεν αποτελεί ένα υπεύθυνο κόμμα εξουσίας, αλλά αντιθέτως παραμένει ένα πολιτικό μόρφωμα δίχως αρχή και τέλος που άγεται και φέρεται από τις ιδεοληψίες και τις δοξασίες των συλλογικοτήτων του και των ευκαιριακών συμμαχιών του. Οι δε τοξικές κραυγές που βγάζει, πιστοποιούν την πλήρη και οριστική κατάρρευση του.
