Θυμίζοντας μας εμφανισιακά τον Βλαντίμιρ Ιλίτς Λένιν, ο πρώην υπουργός της κυβέρνησης Τσίπρα - Καμένου, Νίκος Ξυδάκης, ερμήνευσε στους τηλεοπτικούς δέκτες, με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο το εκλογικό αποτέλεσμα των εκλογών της 21ης Μαΐου. Και το συμπέρασμα είναι πως τελικά ήταν στραβός ο γιαλός και όχι το αρμένισμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε ερώτημα σχετικά με το γεγονός ότι η υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, συγκέντρωσε τις περισσότερες ψήφους ανάμεσα σε όλες τις υποψήφιες γυναίκες που διεκδικούσαν θέση στη Βουλή, ο Νίκος Ξυδάκης δήλωσε πως οι νέοι «είτε δεν έχουν καταλάβει οι ίδιοι τι συμβαίνει, είτε οι γονείς τους δεν έχουν καταλάβει τι συμβαίνει». Και πραγματικά είναι δυσερμήνευτο με τον συριζαϊκό τρόπο σκέψης, το αποτέλεσμα σύμφωνα με το οποίο οι νέοι όχι μόνο «δεν τσίμπησαν» στο προεκλογικό δώρο του Αλέξη Τσίπρα για την άνευ βάσεως είσοδο τους στα Πανεπιστήμια, αλλά αντιθέτως στήριξαν με την ψήφο τους στο πρόσωπο της Νίκης Κεραμέως την κυβερνητική πολιτική στο κρίσιμο τομέα της Παιδείας.
Σύμφωνα με το Νίκο Ξυδάκη δεν έφταιγαν για το τραγικό εκλογικό αποτέλεσμα του Σύριζα, οι λανθασμένες και οπισθοδρομικές προτάσεις του για την Παιδεία, αλλά οι νέοι μαθητές και φοιτητές, καθώς και οι γονείς τους, που απλά δεν έχουν καταλάβει.
Προφανώς είχε μείνει στα πολιτικά οράματα που είχε δημοσιεύσει στο twitter τον Σεπτέμβριο του 2022, όταν υποστήριζε πως «η Νεοδεξιά του Μητσοτάκη αφυπνίζει το μεγαλύτερο κίνημα νεολαίας από το 2008 και το 2011».
και πως «η νεολαία θα είναι η Νέμεσις της νεο-ΕΡΕ του Μητσοτάκη. Γκρίζες μέρες, νύχτες σκοτεινές. Απόγνωση»
Συνεχίζοντας, ο πρώην υπουργός της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμένου εξέφρασε την άποψη πως «ίσως σε ένα μέρος του πληθυσμού, μέσα σε αυτή τη συσκότιση, την παραπληροφόρηση και την ομίχλη στα μυαλά, να υπάρχει ένα σύνδρομο "είμαστε θυρωροί της νύχτας", Σύνδρομο της Στοκχόλμης». Θύματα λοιπόν της συσκότισης, της παραπληροφόρησης και της ομίχλης στα μυαλά, είναι οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας που προφανώς δεν διέκριναν το φως στο οποίο θα τους οδηγούσε στο κόμμα του Σύριζα.
Και ακόμα περισσότερο, οι πολίτες που επέλεξαν στις εκλογές να στηρίξουν το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας παρομοιάζονται με την πρωταγωνίστρια της κινηματογραφικής ταινίας του 1974, «Ο θυρωρός της νύχτας». Τοποθετημένη στη Βιέννη το 1957, η ταινία επικεντρώνεται στη σαδομαζοχιστική σχέση μεταξύ ενός πρώην ναζιστή αξιωματικού στρατοπέδου συγκέντρωσης και μίας από τις κρατούμενες του. Ο πρώην ναζιστής που δούλευε σαν θυρωρός σε ξενοδοχείο της Βιέννης είχε μια παράφορη ερωτική σχέση με μια πελάτισσα, η οποία ήταν στο παρελθόν θύμα του σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Οπότε παραμένει άγνωστο με ποια λογική ο πρώην υπουργός των Τσίπρα – Καμένου, περιγράφει μέσω αυτής της ταινίας, με τον Ναζί και τις σαδομαζοχιστικές εμμονές με το πρώην θύμα του, τις σχέσεις της Νέας Δημοκρατίας με τους πολίτες που την στήριξαν στις εκλογές. Είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Ναζί και οι ψηφοφόροι της ΝΔ, τα θύματα του;
Αλλά και η αναφορά του στο Σύνδρομο της Στοκχόλμης εγείρει ερωτηματικά. Το σύνδρομο περιγράφει το "δεσμό", που αναπτύσσεται μεταξύ απαγωγέα και θύματος. Αφορά τη "συμπάθεια", που δείχνουν να νιώθουν τα θύματα σε μερικές περιπτώσεις απέναντι στους απαγωγείς τους, μετά την ομηρία τους. Πήρε το όνομα του από ένα περιστατικό στο πλαίσιο μια ληστείας στη Στοκχόλμη, στις 23 Αυγούστου του 1973. Οι απαγωγείς είχαν κρατήσει τα θύματά τους σε κατάσταση ομηρίας μέσα στους χώρους της τράπεζας επί έξι εικοσιτετράωρα. Στο τέλος της ομηρίας, αρκετά από τα θύματα αντιστάθηκαν στην προσπάθεια των αρχών, να τους διασώσουν και ακολούθως μετά τη σύλληψη των δραστών, αρνήθηκαν να καταθέσουν εναντίον των απαγωγέων τους και ορισμένοι από αυτούς προσφέρθηκαν να ενισχύσουν οικονομικά τον δικαστικό αγώνα τους.
Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Nils Bejerot, Σουηδό ψυχίατρο που είχε το ρόλο του συμβούλου της αστυνομίας, κατά τη διάρκεια της ομηρίας, ο οποίος αναφέρθηκε στη συμπεριφορά των θυμάτων, χαρακτηρίζοντας το πρωτοφανές φαινόμενο της ταύτισης των θυμάτων με τους απαγωγείς, ως "Σύνδρομο της Στοκχόλμης".
Παραμένει άγνωστο με ποια λογική ο πρώην υπουργός Νίκος Ξυδάκης, περιγράφει μέσω αυτού του ψυχολογικού φαινομένου, τις σχέσεις της Νέας Δημοκρατίας με τους πολίτες που την στήριξαν στις εκλογές. Είναι άραγε η Νέα Δημοκρατία ο απαγωγέας και οι ψηφοφόροι της, οι όμηροι της ληστείας;
Όποιες και αν είναι οι απαντήσεις που έχει στο μυαλό του ο πρώην υπουργός της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμένου, είναι προφανές πως οι πολίτες που υπερψήφισαν τη Νέα Δημοκρατία, ευθύνονται για την μη πραγματοποίηση των πολιτικών οραμάτων του, καθώς περίμενε την παραπομπή του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Ειδικό Δικαστήριο.
και την μετατροπή της Ελλάδας σε έναν παρία της Ευρώπης
