Μόνο τυχαία δεν ήταν η αναφορά του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, στη συνέντευξή του στο Bloomberg σχετικά με τους γάμους των ομόφυλων ζευγαριών. Σε ένα ειδησεογραφικό μέσο με βαρύτητα πρωτίστως στην οικονομική και πολιτική ατζέντα, η συγκεκριμένη παρέμβαση αποτελεί μια απόδειξη πως η Ελλάδα είναι μια ανοικτή κοινωνία που σέβεται τα δικαιώματα των πολιτών της.
Την ίδια στιγμή που ο πρωθυπουργός ανέφερε ότι οι γάμοι ομόφυλων ζευγαριών θα αποτελέσουν σύντομα πραγματικότητα στη χώρα μας και ότι είναι μέρος της κυβερνητικής στρατηγικής, με την ελληνική κοινωνία να είναι σήμερα πολύ πιο έτοιμη και ώριμη, το Bloomberg συμπλήρωνε ότι η Ελλάδα το 2023 κατέγραψε άλμα πέντε θέσεων στην κατάταξη της οργάνωσης ILGAEurope σχετικά με τα δικαιώματα των ατόμων LGBTQ ανάμεσα σε 49 χώρες στην Ευρώπη.
Συγκεκριμένα η χώρα μας βαθμολογήθηκε με 57%, με την κλίμακα να ξεκινάει από το 0% μέχρι το 100%, με βάση 74 διαφορετικά νομικά και πολιτικά κριτήρια. Τα 74 κριτήρια που έχουν τεθεί από το «Rainbow Map & Index» χωρίζονται σε 7 διαφορετικές θεματικές κατηγορίες μεταξύ των οποίων είναι η ισότητα, η πολιτική μη διακρίσεων, η οικογένεια, τα εγκλήματα μίσους, η ρητορική μίσους, η νομική κατοχύρωση του φύλου κ.α.
Η Ελλάδα βρίσκεται στην 11η θέση στη λίστα της οργάνωσης ILGAEurope, πίσω από την Μάλτα (89%), τη Δανία και το Βέλγιο (76%), την Ισπανία (74%), την Ισλανδία (71%), το Λουξεμβούργο και τη Σουηδία (68%), τη Νορβηγία (67%), τη Γαλλία (63%), την Πορτογαλία (62%) και το Μαυροβούνιο (57%).
Αφήνοντας πίσω της την Ολλανδία, τη Γερμανία, την Ιρλανδία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Αυστρία, την Ελβετία, την Ιταλία και άλλες. Να σημειώσουμε πως σύμφωνα με την ILGAEurope η Ρωσία βρίσκεται στο 8% και η Τουρκία στο 4%.
Στην Ευρώπη ήδη 20 χώρες έχουν νομοθετήσει για την ισότητα στον γάμο, με πιο πρόσφατες τη Σλοβενία και την Εσθονία. Ενώ η τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια έχει νομοθετηθεί σε 23 ευρωπαϊκές χώρες.
Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία της κυβέρνησης και προσωπικά του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι κατά τη γνώμη μας πιο μπροστά από την κοινωνία. Ενώ σε άλλα θέματα η κοινωνία έχει ήδη «χωνέψει» την πεμπτουσία των βασικών αρχών της νέας κυβέρνησης, στα θέματα της παιδείας, της οικονομίας και των επενδύσεων, στα θέματα των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχει «μείνει πίσω».
Και αυτό φάνηκε και από τα εκλογικά αποτελέσματα στα οποία οι δυνάμεις του σκοταδισμού και της οπισθοδρόμησης πήραν σημαντικά ποσοστά, εκφράζοντας αποκρουστικές απόψεις. Ξεκινώντας από τη λογική των παλαιότερων καφενειακών συζητήσεων του τύπου «ας κάνουν ό, τι θέλουν στο κρεββάτι τους, αλλά να μη μας προκαλούν», υιοθετούν ρητορική απόρριψης και μίσους, εκφράζοντας έναν σκληρό ρατσιστικό λόγο. Έναν σκληρό τοξικό λόγο που στιγματίζει και στοχοποιεί μεμονωμένα άτομα, αλλά και ολόκληρες κοινωνικές ομάδες, των οποίων η «ενοχή» έγκειται στον διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό τους.
Ε, με αυτήν την υφέρπουσα ολοκληρωτική αντίληψη πρόκειται να συγκρουστεί η κυβέρνηση και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Με μία αντίληψη στιγματισμού και διακρίσεων, που έχει βαθιές ρίζες σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα. Η Ελλάδα, τη στιγμή που είναι μια ανοικτή οικονομία, ανοικτή σε επενδύσεις, ανοικτή σε μεταρρυθμίσεις, ανοικτή σε συνεργασίες και ανοικτή σε τεχνολογίες, δεν μπορεί να παραμένει περίκλειστη και να αποκλείει πολίτες μέσω εμμονικών και αναχρονιστικών διακρίσεων. Υπονομεύοντας το ίδιο της το μέλλον. Η διαφορετική θρησκευτική πεποίθηση, η διαφορετική πολιτική ιδεολογία, ο διαφορετικός σεξουαλικός προσανατολισμός, η ταυτότητα φύλου, δεν αποτελούν δικαιολογίες διακρίσεων και αποκλεισμών.
Ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν είναι θέμα άποψης. Πίσω από τα ανθρώπινα δικαιώματα, υπάρχουν ανθρώπινες ζωές που στοχοποιούνται, εκφοβίζονται και περιθωριοποιούνται. Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι αδιαπραγμάτευτα. Δεν υπόκεινται στην έγκριση πλειοψηφιών, ούτε ζητούν σφραγίδα αποδοχής. Αντίθετα, πρέπει να ισχύουν καθολικά για όλα τα μέλη της κοινωνίας, για να κατοχυρωθούν οι μειονότητες, ώστε να απολαμβάνουν αυτά που δικαιούνται.
Ελπίζουμε η πρωτοβουλία του Κυριάκου Μητσοτάκη να αγκαλιαστεί από το σύνολο του πολιτικού δημοκρατικού τόξου, ώστε να αποδειχθεί πως ο σεβασμός της ισότητας, των ατομικών ελευθεριών και των ανθρώπινων δικαιωμάτων δεν ανήκει στην πολιτική ατζέντα μιας παράταξης, ή σε μια ευκαιριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Αλλά αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο και την πεμπτουσία του υγειούς δημοκρατικού πολιτικού φάσματος της Ελλάδας.
