Αυτές τις ημέρες η κυβέρνηση δέχεται πρωτοφανείς επιθέσεις που ξεφεύγουν από τα όρια της πολιτικής αντιπαράθεσης. Και δεν αναφέρομαι στην υπόθεση της παρακολούθησης του τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη, μια υπόθεση που πήρε τον δρόμο του κοινοβουλευτικού ελέγχου και για την οποία φέρει αντικειμενική ευθύνη.
Αίφνης διακινείται η είδηση για ένα νεκρό κοριτσάκι το οποίο βρισκόταν με ομάδα προσφύγων από τη Συρία που εγκλωβίστηκαν σε μια νησίδα του Έβρου. Μάλιστα, κάποιοι εντελώς ανόητοι κυκλοφόρησαν και τη φωτογραφία του κοριτσιού, το βάφτισαν μάλιστα Μαρία, ενώ άλλοι, ακόμα πιο ανόητοι ανακάλυψαν και το μπουκάλι με το νερό που πίνουν οι εγκλωβισμένοι μετανάστες.
Δε μπορώ να γνωρίζω αν το κοριτσάκι είναι νεκρό. Το τραγικό είναι πως υπάρχουν Έλληνες που μέμφονται την ελληνική κυβέρνηση και όχι την τουρκική η οποία είναι και υπεύθυνη για τις ροές δυστυχισμένων ανθρώπων προς την Ελλάδα.
Επί της ουσίας, η ελληνική πλευρά παρουσιάζοντας χάρτες, υποστηρίζει πως η συγκεκριμένη νησίδα ανήκει στην Τουρκία. Ως εκ τούτου αδυνατεί να παρέμβει. Όλοι αυτοί που ολοφύρονται για τους πρόσφυγες αδυνατούν να σκεφτούν πως τελικά όλη αυτή η ιστορία μπορεί να είναι μια τουρκική προβοκάτσια τύπου Ιμίων. Και η κρίση των Ιμίων ξεκίνησε από μια «αθώα» βλάβη ενός πλοίου.
Ως γνωστόν έχει επισημανθεί από έγκριτους γεωστρατηγικούς αναλυτές πως στην Τουρκία βολεύει, στην παρούσα συγκυρία, ένα θερμό-μίνι επεισόδιο που θα το χρεώσει στην Ελλάδα. Και μια επέμβαση, έστω ανθρωπιστική, σε έδαφος δικό της μπορεί να είναι η τέλεια αφορμή που ζητά.
Εν κατακλείδι, ο ΟΗΕ ας βρει μια φόρμουλα να σωθούν αυτοί οι άνθρωποι. Και εφ' όσον το έδαφος είναι τουρκικό, να προωθηθούν σε ασφαλές μέρος του.
Η κυβέρνηση, προσπαθώντας να περιφρουρήσει τα σύνορά της από την παράνομη είσοδο μεταναστών, έχει γίνει ο στόχος πανίσχυρων ΜΚΟ που διακινούν πολύ χρήμα και έχουν διασυνδέσεις με ευρωπαϊκούς οργανισμούς και πολλά ΜΜΕ. Επειδή έχουν απώλειες εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ είναι πολύ λογικό να αντιδρούν με παραπληροφόρηση, κινητοποιώντας μηχανισμούς της ΕΕ που επηρεάζουν. Εγχώριοι συνεργοί σε αυτήν την προσπάθεια είναι όλοι αυτοί που έσπευσαν το 2015 να ανοίξουν τα σύνορά μας και όσοι έχουν οικονομικά συμφέροντα από τη διακίνηση εξαθλιωμένων ανθρώπων. Η ταρίφα τους είναι 5-10.000 ευρώ το «κεφάλι».
Είναι πολλά τα λεφτά Άρη!
Σε αυτόν τον επικοινωνιακό πόλεμο κατά της κυβέρνησης ήρθαν να προστεθούν και οι δημοσιογραφικές εφεδρείες της ριζοσπαστικής Αριστεράς που έχουν συνεργασία με μεγάλες εφημερίδες του εξωτερικού. Στην περίπτωση των υποκλοπών βρήκαν την ευκαιρία να επενδύσουν την παρουσίαση του γεγονότος με τις δικές τους πολύ συγκεκριμένες απόψεις, που ταυτίζονται με αυτές της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Φυσικά, ο καθένας μπορεί να υποστηρίζει ό,τι θέλει, αλλά όλοι γνωριζόμαστε. Άλλωστε, αυτές οι ανταποκρίσεις γίνονται για να επιστρέψουν στην Ελλάδα και να θεωρηθούν πως είναι πολιτικό γεγονός. Να συνδιαμορφώσουν το πολιτικό κλίμα.
Πάντως, η κυβέρνηση αν θέλει να αντιμετωπίσει αυτόν τον πόλεμο που δέχεται, δύο όπλα έχει: τη διαφάνεια και τις μεταρρυθμίσεις.
