Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου έχει κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένος βλέποντας το Ισραήλ στο απόγειο της στρατιωτικής του ισχύος, η οποία, όμως φαντάζει ως κύρια πηγή αστάθειας στη Μέση Ανατολή στα μάτια των κρατών του Κόλπου.
Με το Ιράν βαθιά λαβωμένο από τον πόλεμο των 12 ημερών και το ανελέητο ισραηλινό σφυροκόπημα και τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του, οι πετρελαϊκές μοναρχίες του Κόλπου πιστεύουν από την πλευρά τους ότι έχουν ένα πιο βιώσιμο γεωπολιτικό σχέδιο για να γίνουν οι νέοι περιφερειακοί ηγέτες, ένα σχέδιο που δεν βασίζεται αποκλειστικά στη στρατιωτική ισχύ.
Έχοντας αντιμετωπίσει την απειλή του Ιράν, ο Νετανιάχου έχει επιτέλους το δικαίωμα να διεκδικήσει όχι μόνον μια «ιστορική νίκη», θεωρεί η ισραηλινή εφημερίδα Jerusalem Post, αλλά και την επανεπιβεβαίωση της ισραηλινής ισχύος. Οι περιφερειακές και γεωπολιτικές συνέπειες «δεν είναι τίποτα λιγότερο από τεκτονικές», προσθέτει η ισραηλινή εφημερίδα.
Ο ίδιος ο Ισραηλινός πρωθυπουργός δεν δίστασε να επαινέσει τις επιτυχίες του, αναφέρουν οι Times of Israel. Ο Νετανιάχου σε δηλώσεις του στο ισραηλινό δίκτυο Chanell 13, όχι μόνο εξέφρασε την ικανοποίησή του για τα αποτελέσματα της επιχείρησης κατά του Ιράν, αλλά δήλωσε βέβαιος ότι «θα βρει έναν τρόπο για να κάνει ειρήνη με τη Σαουδική Αραβία χωρίς να συμφωνήσει στην ίδρυση ενός παλαιστινιακού κράτους», που είναι προαπαιτούμενο του Ριάντ για μια τέτοια εξομάλυνση των διμερών σχέσεων με το Τελ Αβίβ.
«Νομίζω ότι η ισχύς μας είναι το κλειδί για τα πάντα», κατέληξε ο Νετανιάχου, προσθέτοντας ότι αυτό είναι «που κάνει εντύπωση» στους Άραβες ηγέτες.
Τη βεβαιότητά του ήρθαν να ενισχύσουν οι δηλώσεις την Τετάρτη του απεσταλμένου του Ντόναλντ Τραμπ για τη Μέση Ανατολή, Στιβ Γουίτκοφ, στο CNBC ότι επίκεινται «μεγάλες ανακοινώσεις» στο εγγύς μέλλον αναφορικά με τις «χώρες που συμμετέχουν τώρα στις Συμφωνίες του Αβραάμ» με το Ισραήλ, τις οποίες έχουν ήδη υπογράψει τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν, το Μαρόκο και το Σουδάν.
Ειρήνη διά της ισχύος, αλλά όχι μόνον
Αυτό θα συνιστούσε, τρόπον τινά, την υλοποίηση του πολλάκις υποσχόμενου πρότζεκτ ενός νέου άξονα Ισραήλ-Κόλπου, ο οποίος θα κάλυπτε το κενό που άφησε η δραματική αποδυνάμωση του «άξονα αντίστασης» του Ιράν και των πληρεξουσίων του στην Μέση Ανατολή.
Μόνον που σύμφωνα με ανάλυση της βρετανικής εφημερίδας Daily Telegraph, η «αχαλίνωτη ισχύς» του Ισραήλ εμπνέει αυξανόμενο φόβο, καθώς «θεωρείται όλο και περισσότερο ως στοιχείο αποσταθεροποίησης» από αυτές τα αραβικά κράτη του Κόλπου, που δεν επιδιώκουν τίποτα περισσότερο από την περιφερειακή σταθερότητα για να μπορέσουν να εκπληρώσουν τις οικονομικές τους φιλοδοξίες.
Ακόμη και ο λίαν επιφυλακτικός «Εconomist» διερωτάται κατά πόσον ο ακροδεξιός κυβερνητικός συνασπισμός του Νετανιάχου στο Ισραήλ θα μπορέσει να «μεταβεί από τον προκλητικό μαξιμαλισμό σε μια ρεαλιστική στάση που θα του επιτρέψει να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του [μακροπρόθεσμα].
«Οι Ισραηλινοί έχουν δείξει ότι έχουν τα μέσα για να επιτύχουν στρατιωτική κυριαρχία σε όλη την περιοχή», λέει ο υπουργός Πολιτισμού του Λιβάνου και πρώην καθηγητής του Sciences Po στο Παρίσι. Ως εκ τούτου η Μέση Ανατολή «θα βρίσκεται υπό τη στρατιωτική τους κυριαρχία για τα επόμενα χρόνια. Αλλά αυτό δεν την καθιστά μια ισραηλινή εποχή», προσθέτει.
Κι αυτό επειδή το Ισραήλ δεν έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να προσφέρει στους λαούς της περιοχής κάτι άλλο πέραν της καθαρής και απλής κυριαρχίας, χωρίς να την συνοδεύει με μια μορφή ήπιας ισχύος ή ένα πολιτικό σχέδιο που θα μπορούσε να κερδίσει την υποστήριξή τους.
Τα ΗΑΕ διεκδικούν το ρόλο του «υποκατάστατου» του Ισραήλ
Έτσι, τα αραβικά κράτη του Κόλπου δεν θεωρούν πλέον εκ των ων ουκ άνευ για την ασφάλεια και την ευημερία τους την εξομάλυνση των σχέσεών τους με το Ισραήλ. Σίγουρα, είναι κάτι καλό το τέλος του ιρανικού ιμπεριαλισμού, συμφωνεί o πολύπειρος διπλωμάτης των ΗΑΕ, Αμπντουλκαλεμπ Αμπντουλάχ, σε δηλώσεις του στο Newsweek, με το αμερικανικό περιοδικό να καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα τοποθετούνται ολοένα και περισσότερο ως κεντρικοί παίκτες» και πιστεύουν ότι έχει έρθει η ώρα τους να επιβληθούν έναντι άλλων περιφερειακών δυνάμεων.
Για την Μίρα Αλ-Χουσεΐν, ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, τα ΗΑΕ είναι ειδικότερα αυτά που «ελπίζουν να επωφεληθούν από την αυξανόμενη απομόνωση του Ισραήλ». Σε μια μακροσκελή ανάλυσή της, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό 972+, υποστηρίζει ότι το Άμπου Ντάμπι «επιδιώκει να παρουσιαστεί στους Δυτικούς ως ένα σταθερό υποκατάστατο ενός Ισραήλ που συμπεριφέρεται ολοένα και περισσότερο σαν ένα αδίστακτο κράτος».
Ο αναλυτής από τα ΗΑΕ, Μοχάμεντ Μπαχαρούν, προειδοποίησε πρόσφατα ότι το Ισραήλ γίνεται η κύρια πηγή αστάθειας στην περιοχή», επισημαίνει το περιοδικό. «Η περιοχή δεν έχει όρεξη» για λάτρεις της ωμής βίας, αλλά «χρειάζεται αξιόπιστους παράγοντες ικανούς να οικοδομήσουν οικονομικές συνεργασίες», πρόσθεσε - κάτι που συνιστά, ουσιαστικά μια «αυτοπροβολή» των ΗΑΕ ως «υποκατάστατου του Ισραήλ» στη μάχη της διεκδίκησης ενός μεγαλύτερου ρόλου στη Μέση Ανατολή.
