Όπως τονίζει ο αρθρογράφος των NYT, Άντον Τροϊανόφσκι, για περισσότερες από δύο δεκαετίες, το σύστημα βοήθησε τον πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν να εξασφαλίσει την απαράμιλλη εξουσία του, εξασφαλίζοντας ότι ο ίδιος προσωπικά κατείχε τα κλειδιά του πλούτου και της επιρροής στη σύγχρονη Ρωσία.
«Ο Πούτιν εναγκαλίστηκε την αναταραχή και τώρα αυτή κλονίζει την ηγεσία του»
AP Photo / Pavel Bednyakov
AP Photo / Pavel Bednyakov
Ανάλυση New York Times

«Ο Πούτιν εναγκαλίστηκε την αναταραχή και τώρα αυτή κλονίζει την ηγεσία του»

print_article
Ο Πούτιν υποτίμησε την απειλή που αποτελούσε ο Πριγκόζιν. Πίστευε ότι ήταν απόλυτα εξαρτημένος και πιστός
Όπως τονίζει ο αρθρογράφος των NYT, Άντον Τροϊανόφσκι, για περισσότερες από δύο δεκαετίες, το σύστημα βοήθησε τον πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν να εξασφαλίσει την απαράμιλλη εξουσία του, εξασφαλίζοντας ότι ο ίδιος προσωπικά κατείχε τα κλειδιά του πλούτου και της επιρροής στη σύγχρονη Ρωσία.

Πλήγμα για την πολιτική υπόσταση του Βλαντίμιρ Πούτιν χαρακτηρίζουν σε ανάλυσή τους το βράδυ του Σαββάτου (24/03) οι αμερικανικοί New York Times τα τεκταινόμενα στη Ρωσία, με αφορμή την ανταρσία της μισθοφορικής ομάδας Wagner.

Όπως τονίζει ο αρθρογράφος των NYT, Άντον Τροϊανόφσκι, για περισσότερες από δύο δεκαετίες, το σύστημα βοήθησε τον πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν να εξασφαλίσει την απαράμιλλη εξουσία του, εξασφαλίζοντας ότι ο ίδιος προσωπικά κατείχε τα κλειδιά του πλούτου και της επιρροής στη σύγχρονη Ρωσία.

Σύμφωνα με την αμερικανική εφημερίδα, «τους τελευταίους μήνες, καθώς ο αρχηγός των μισθοφόρων Γεβγκένι Πριγκόζιν κλιμάκωνε τη διαμάχη του με τον ρωσικό στρατό, ο κ. Πούτιν δεν έδειχνε δημοσίως καμία δυσφορία για τις διαμαρτυρίες του. Η σιωπή ενίσχυσε το είδος της πολιτικής ασάφειας που αποτελεί εδώ και καιρό σήμα κατατεθέν της διακυβέρνησης του κ. Πούτιν: ανέχεται, ακόμη και ενθαρρύνει, τις συγκρούσεις μεταξύ της ελίτ, επειδή κρατάει τους πιθανούς αντιπάλους υπό έλεγχο, ενώ υπογραμμίζει ότι η τελική εξουσία ανήκει πάντα στον ίδιο τον πρόεδρο».

«Το φάσμα μιας μάχης για τη Μόσχα φάνηκε να αποτρέπεται - τουλάχιστον προς το παρόν - το βράδυ του Σαββάτου, αφού ο κ. Πριγκόζιν δήλωσε ότι αναστρέφει τα στρατεύματά του που βάδιζαν προς τη ρωσική πρωτεύουσα. Αλλά σε καμία περίπτωση από τότε που διορίστηκε υπηρεσιακός πρόεδρος στις 31 Δεκεμβρίου 1999, ο κ. Πούτιν δεν είχε αντιμετωπίσει μια τόσο δραματική πρόκληση. Και ήρθε από έναν άνθρωπο ο οποίος -όπως και μεγάλο μέρος της ρωσικής ελίτ- οφείλει τη δύναμη και το κύρος του στο ανεπίσημο, προσωποπαγές στυλ του Ρώσου προέδρου», γράφουν οι NYT.

«Ο Πούτιν υποτίμησε την απειλή που αποτελούσε ο κ. Πριγκόζιν. Πίστευε ότι ήταν απόλυτα εξαρτημένος και πιστός», συνεχίζει η εφημερίδα.

«Η υπομονή του κ. Πούτιν με τα ξεσπάσματα του κ. Πριγκόζιν φέτος μπορεί να εξυπηρετούσε τους πολιτικούς του σκοπούς, αλλά ώθησε τους αξιωματούχους που έμειναν εμβρόντητοι από τις λεκτικές επιθέσεις του κ. Πριγκόζιν στα κορυφαία στελέχη της Ρωσίας να συμπεράνουν ότι απολάμβανε τη σιωπηρή υποστήριξη του προέδρου, είπαν αναλυτές. Επίσης, ενθάρρυνε περαιτέρω τον κ. Prigozhin, ο οποίος ακόμη και όταν ξεκίνησε την ένοπλη εξέγερσή του επέμενε ότι "αυτό δεν είναι πραξικόπημα" και ότι η "προεδρική εξουσία" θα παραμείνει στη θέση της. Η σύγχυση σχετικά με τις προσωπικές απόψεις του κ. Πούτιν έλαβε τέλος μόνο το πρωί του Σαββάτου, όταν ο πρόεδρος απηύθυνε πεντάλεπτο διάγγελμα προς το έθνος περιγράφοντας τον κ. Πριγκόζιν - χωρίς να τον κατονομάσει - ως προδότη και ορκίστηκε να καταστείλει την εξέγερση που είχε ξεκινήσει ο παραστρατιωτικός ηγέτης. Αλλά η ζημία είχε ήδη γίνει».

Όπως εκτιμούν οι αναλυτές, «ο κ. Πούτιν χρειάζεται κάποιον αρκετά αδύναμο και συμβιβασμένο για να εκπροσωπήσει πολιτικά τον στρατό, επειδή στη Ρωσία, "ακόμη και οι πιο καταστροφικοί πόλεμοι παράγουν πολύ δημοφιλείς στρατηγούς. Το σχέδιό του ήταν να κρατήσει τον Πριγκόζιν να μιλάει, αλλά υπολόγισε λάθος».

Διαβάστε επίσης:

Ρωσικά ΜΜΕ: Ο Πούτιν «θυσίασε» Σοϊγκού και Γκερασίμοφ για τη συμφωνία με τον Πριγκόζιν

Πριγκόζιν: Αναστρέφουμε τις φάλαγγές μας, επιστρέφουμε στα στρατόπεδα

Ανταρσία Wagner: Η πρώτη αντίδραση του Πούτιν μετά την εκεχειρία